çocuk sahibi olmak

insanın hayatını geri dönülmez şekilde değiştiren en önemli durumlardan biri.

eskiden çocuk sahibi olmak daha kolaydı. çocuk sahibi olmak derken hem onu dünyaya getirmekten bahsediyorum hem de bakıp büyütmekten.

günümüz dünyasında paketli gıda tüketimi nedeniyle sürekli toksik maddelere maruz kalıyoruz. içtiğimiz su ve soluduğumuz hava temiz değil. kıyafetlerimizden bile bir çok kimyasal maddeye ve deterjana maruz kalıyoruz. kümes hayvanları ve büyükbaş hayvanların kullandığı ilaçlar, antibiyotikler, hormonlar mangal yapınca bize geçiyor.

şehir hayatı ile gelen yüksek stres halihazırda devam ederken tabii afetler ve savaş gibi büyük ölçekli streslere de maruz kalmaya devam ediyoruz.

deprem olur mu, dünya savaşı çıkar mı, ekonomi iflas eder mi diye düşünürken insanın bebek sahibi olmaya karar vermesi de kolay değil verdiği kararı hayata geçirmesi de kolay değil.

zaten 8 milyar insan var. çok olanın değeri azalır. bu değeri daha da düşürmeye gerek yok.

kaldı ki kendi insanımı üretip sonra da memur olması için mücadeleye mahkum edeceğim bir cehennem vaadiyle mi çocuk yapayım? bunu şeytan olsa yapmaz. bunlar ziyadesiyle yanlış şeyler.

o değil de koskoca galakside, uzayda falan bulunuyoruz ve galakside uğraştığımız işlere bak: memur olmak, esnaf olmak, kayınçonun kamyoneti satması... falan... hiç yakışmıyor.

zor. 2 tane var, karimdan da bosanali 5 yil oldu. yani cok zor bakmasi. yardimci olcak sozluk kad...saka saka yok. ulan ya alemsin fare. evet.

çok büyük sorumluluk. çok büyük.. ( bedava çocuk bakacağız diye iş arasalar, işsiz kalacakları kesin, kendilerine bakamayan iki yetişkinden "en az üç çocuk.. yetmez dört çocuk" talimatıyla çocuk isteyen kafaların ürünü ebeveynler ve geleceksiz çocuklar toplumuna dönüştük.)
çocuk sahibi olmak meselesini, sadece biyolojik yeterlik başıboşluğunda bırakmayan bir kamusal sorumluluk ve kontrol olmalı..

bunun ne demek olduğunu bilmiyorum. tecrübe etmek nasip olmadı.
fakat bir kız evladım olsun isterdim hep. ben bunu gerçekten çok isterdim.

bir zamanlar benim için güzel bi hayaldi. sonra hayalimizi öldürdük, şimdiler de bir düşünce, ne hayal ne gerçek.

ben istiyordum aslında. benden çok fedakar, çok ilgili ve sevgi dolu harika bir anne olurdu.
son birkaç senem. sonra meapoz filan derken zaten mümkün olmicak.
tamam çocuk sahibi olmama izin vermiyorsun, en azından sevgilimle aynı evde yaşamama izin ver tanrım.

çocuk sahibi olmak imtihanın en büyüğüdür.cocugu ülkesine,kutsal değerlere bağlı olarak yetiştirirse ne mutlu bunun tersi de var. çocuk asi oluyor. işlemediği suç kalmıyor.allah hayırlı nesiller yetiştirmek için emek çekenlerin emeklerini zayii etmesin.amin

yeryüzündeki en güzel şeylerden biridir. geri dönüşü yoktur. ve kapatma tuşu olmayan tatlı alarma sahip olursun.

dikkat edilirse konunun dilimizde ifadesi bile sorunlu: çocuk "sahibi"! olmak..
sahiplik bir mülkiyet ifadesidir. mülkiyete konu olan şeyler, mal olarak görülen tanımlanan şeylerdir. örn: köleler de -kadın çocuk erkek farketmeksizin- feodal düzende sahiplerinin malı sayılır.
mülkiyet düzenince, sahiplerinin mallarını istediklerince kullanabilme hakları vardır.
adalet, hukuk da bunu öngörür: adalet mülkün temeli sayılır.
kapitalist sistem, üretim ilişkisi yönünden feodalizmi her ne kadar değiştirmiş olsa da, kültürel ve mülkiyet yönünden, çocuk ve kadın konusunda feodal kültürel mirasını sürdürme yanlısıdır. ( çünkü bu ona kadın ve çocuk emek ve işçiliğini çok daha ucuza istihdam imkanı verir.)
eti senin kemiği benim pahasına ustaya çocuğu sunmak, bir sömürü değil övgüye değer bir ebeveynlik olarak görülür. hatta çocuğun geleceği yönünden, çocuk için yararlı olarak kabul edilir. (oysa sanayinin tamamı sermaye sahipleri ve mirasçılarınındır ve hiçbiri bir ustaya çırak verilmemiştir.işte koçlar, sabancılar vd.)
daha fazla da kafa ütülemeden belirtelim ki:
çocuklarımız da kadınlarımız da mal ve sahipliğimizde değillerdir ve öyle görülmemelidirler.

evlilik ve çocuk sahibi olmak bir başarı, tersi ise başarısızlık, eksiklik gibi algılandığı için insanlar çocuk kazanmayı önemsiyorlar. aslında insanların neyi ne kadar bilinçli tercih ettikleri tartışmalıdır. bilinçli insandan çok bilinçsiz insan var. bu da maalesef anne babaların hevesine kurban gitmiş çocuklar anlamına geliyor.

herkesin üreyebiliyor olması büyük bir felaket.

ebeveyn olmaktir. yorucu ama guzeldir. evet.

(bkz: durduk yere dünyaya çocuk getirip hadi git şimdi memur ol demek)

yav sahibi olamazsınız hiçbir şeyin diyorum.
çocuk besleyin, çocuk büyütün ya da aaaa bir fikrim var:

çocuk yetiştirin ne güzel olur bak hiç gelmedi kimsenin aklına birimmm.

aptalsanız doğurmayın allah aşkına doğurduğun çocuklardan squid game kurayım a cahil a ruh hastası seks manyakları.

abi oyle bi cocuk yapmayin diyosunuz ki sanki yataga kariyi degil sizi aticaz. sanane derler adama, kadinla kocasi arasindaki ise millet neden karisiyor.