çocuk sahibi olmak

öncesinde çocuğun sahibi olmadığımızı bilir ve bu kabul üzerinden ilerlersek kendimiz ve muhatabımız için daha verimli bir süreç olacak, kalan iyi kötü çirkin ama sempatik taraflar eksiyle başlayamayacaktır.

(bkz: ev sahibi olmak)
(bkz: araba sahibi olmak)
(bkz: sinir sahibi olmak)

çocuk sahip olunacak şeyler listesinde değildir yalnız. sana ait, senden bir parça falan da değildir. sürekli mutlu olması için içinde karşı konulmaz bir duygu olmalı, başarıları senden, başarısızlıklar ondan kaynaklanmaz, bunlarla övünemeyeceğini de yerilemeyeceğini de bilmelisin. her ne yaparsa, ne olursa olsun yanında olabileceğin, üzerinden projeler yürütemeyeceğin, hayatında kimseye vermediğin kadar sevgi, saygı ve hoşgörü vermenin zorunlu olduğu apayrı bir birey olacağını da bilmelisin. o senden meydana geldi sanacaksın ama göreceksin ki sen ondan meydana geleceksin. seni bütün yapacak; bencilliğini, aptalca hırslarını, konforu, nefreti, çok bilmişliğini falan söküp alacak senden. kendini unutacaksın, dünyayı unutacaksın, o olacaksın. ha bir de çocuğun olduğunda hissedeceğin, anlatılan bütün o abartı romantik über duygular var ya onların hepsi gerçek, hatta az bile söyleniyor.

sorumluluk sahibi olmaktır. yorucu olduğu kadar da güzel bence ama çocuk yapıp çocukla ilgilenmeyenler, geleceğini düşünmeyenler ve hayatta bi baltaya sap olmasını sağlayamayanlar çocuk yapmasın rica ediyorum. bir de öyle fazla üremeyin ürerken ekonomik durumunuzu da düşünün ileride çocukların hayatını mahvetmeyin.
diyeceklerim bu kadar.

yaşıtlarımız okul, bar, şehir şehir gezerken bizim 21 yaşımızda çocuğumuz olmuştu. arkadaşlarımız falan hep kınadı. o çocukla beraber biz de büyüdük. onunla beraber öğrendik. yeri geldi beraber ağladık. bişey diyeyim mi çocuğun insana verdiği tek zorluk doğum anı. başka hiç bir zorluğu yok. 3 çocuğum için de aynısını söylüyorum. hiç bir zorlukları yok bana. yaşam kısıtlanıyormuş, gezmeye gidilemiyormuş bilmem ne. biz hiç de öyle düşünmüyoruz. annemler hep çocukları bırakın biraz gezin der. biz onlarsız hiç bir yere gitmeyiz. çocukları yük gibi görürseniz evet zor gelir size. ama onlar bir insan, bir birey. ailenin parçası..

ben 2 muhabbet kuşuna bakamıyorum sen bana yürüyen kuş diyorsun. cik cik cik cik çık çık cık cık cık.

benden çıkacak çocuk da benim gibi olur.
anası herkül doğuracak değil ya.
yeterince çocuk var dünyada.
gerek yok.
zengin olursam başka.

bazen gurur, bazen dram, bazen ders, bazen duadır.
ezcümle sonsuz mesai.
dün boyumu aşan iki oğlumla gittiğim yerde müthiş bir gurur duydum. onların cüssesinin ihtişamına ihtiyaç duyuyordum ve oldu.
çok yakışıklılar, kimin oğulları bunlar.*
bu aralar kızımın dramları bitmiyor.
sınavları bir yandan, manevi halleri bir yandan.
yılların üstüne kimya çalıştık.
allahtan kimya seviyorum.
ders üstüne motivasyon yüklemesi yaptım.
psikoloji de bende.
sabah bana dua notu bıraktı ve okula gitti.

başkalarına hakaret ederek kendi doğrusunu en doğruymuşçasına gelip yazanlara gülüyorum. he evrenin tüm gizemini sen çözdün, sen her şeyin doğrusunu biliyorsun he canım! biz bir işe yarıyoruz, insan yetiştiriyoruz. sen kendi düşüncelerini bile başkalarını aşağılayamadan yazamıyorsun. işte senin gibi olmasın diye tüm çabamız.

olmak isteyip olamayanlar, hadi bak güzel bir bilgi veriyorum. mfk yöntemini araştırın. nedir derseniz, henüz bende tam kavramadım. vücudun döngüsü ile alakalı çocuk günleri belirlemiş doç. dr. abimiz. he mfk ismi ise kendi ismi he. araştırın kendiniz.

sonrasında her daim bir şükür sınavıdır:

"...eğer bize iyi ve sağlıklı bir çocuk verirsen, elbette şükredenlerden olacağız..."

[a'râf sûresi,189]

kimin kime sahip olduğu tartışmalı bir duruma girmektir. annen bana, sen annene, sonra hepiniz bana gibi misal.

bu devirde saçmadır. içinde olduğumuz dünya ve insanlar çok faşistçe.

keşke beni yapmasaydınız la. olmamış bu çocuk.
(bkz: ölü yatırım)

zor zanaat.
iki çocukla tüm gün koşturmak çok zor benim için. bir de büyük çocuk varsa ilgilenmeniz gereken amaaaannn geçmiş olsun efenim.
ama ben sevgiyle bakıyorum kalbimin üzerinde taşıyorum onu da. gece onun da üstünü örtüp uyutmak hoşuma gidiyor. yemek yerken ilk lokmayı ona vermek, ya da ona verdiğini düşünerek yemek mutlu ediyor.
yemyeşil kalp

dünyada tattigim en mükemmel his özellikle onu her uyandığında yanağına ufacık bir opus kondururken bulmak ve sana sonsuz sevgisi olan kısaca senin kopyan bundan daha güzel bir his var mı?

dünyada olma nedenimiz bence. 100 yıl önce insanlar bu dünyaya çocuk mu yapılırdı deselerdi biz olamazdık ki.

bu akşam, yemek masasında, beni mutlu eden 3 canın vesilesi ile sahip olduğum sıfat.
dualarımın özneleri, yüreğimin sesleri...
çocuk sevmeyenleri, sevemememe sebep olan durum.

o kadar kötü bir dünyada yaşıyoruz ki bazen bir çocuğa yapılabilecek en kötü şey olarak görüyorum. öte yandan daha çok iyi insana ihtiyacımız var her geçen gün biraz daha yükselen kötülüğü bastırmak için.

çocuk sahibi olmak yedirmek içirmek ve kıyafet almak ile olmuyor , onun karakterini şekillendiren dönemleri atlamak değil yada bir yaştan sonra umursamamak değildir ,gizliden sevgi göstermek hiç değildir , hatalarında arkasında durup desteklemektir doğruyu yanlısı öğretmektir hayatı öğretmektir herkes çocuk yapabilir ama herkes çocuk yetiştiremez

çocuk sahibi olmanın nasıl bir şey olduğunu bilmiyorum. hiç çocuk bakmadım. bildiğim tek şey kendi anne babamın bana kattığı ve katamadığı şeylerin farkında olmam. bir gün bir çocuğum olursa umarım ona verebileceğim her şeyi verebilirim maddi ve manevi olarak. geri kalanları da birlikte öğreniriz. bu dünyaya gelmeyi o seçti mi bilmiyorum ama gelmesini ben istedim, onun hiçbir sorumluluğu yok bana karşı.