çocukken ansiklopedi okumak

zeki çocuk olduğuna delalettir. öğrenmeyi sever.

vallahi çocuk yaşta benim tek zevkim, lego oynamak biraz daha büyüyünce de playstation 1 de roberto carlos'u forvete alıp yardırmaktı gerçek ronaldo'yla birlikte.

şu an elimde ansiklopedi olsaydı yine dalıp giderdim.

başka okuyacak bir kitap yoktu ve o ansiklopedilerin bizim eve nerden ve nasıl geldiğine dair hala bir fikrim yok. çok güzel bir aktiviteydi. meydan larousse diye de hiç anlamadığım isimleri vardı. kırmızı olanların adını unuttum. ne günlerdi, özlendi.

görsel genel kültür ve türkiye gazetesinin ansiklopedileri vardı bizde de.
türkiye gazetesininkinde ses duvarını aşan bir jetin fotoğrafını gördüydüm de aklım gittiydi...

ben okuma yazmadan önce ansiklopedi okuyormuşum. resimlere baktığım rivayet edilir. hatta okula gitmeye çok hevesliymişim.

şimdi düşününce insan gerçekten yedisinde neyse yetmişinde de o oluyor.

ansiklopedi okudum mu anımsamıyorum ancak sık sık türkçe sözlük okurdum.

denk gelmişti okumuştum. ama öyle detaylı değil. zaten kitapları bile zor ayırdığımız dönemdi belki de normal kitap bana kalın göründü ansiklopedi sandım ben.

geleceğin bilgeleri işte bu çocuklar.

keyif verici olaydir.
bazi garip bilgiler akilda sonsuza kadar yer eder.
bizdeki ansiklopedilerin harf indeksleri halen aklimdadir.
a-ant, ant-bas, bas-cam, cam-dam, dam-düm, düm-fel , fel-gla, gla-her diye gider.
niye aklimda kalmis halen anlayamadim.

dinazorlarla ilgili bir de evrenle ilgili ansiklopedi vardı evde. o zamandan beri evrenle ilgili belgesellerinin müptelasıyım.

90’larda çocukluğunu yaşamış kişilerin yaptığı eylem. zira zamanında temel britannica ansiklopideler vardı, tabletlerde gezinebileceğimiz google amca değil.

ne kadar isterdim çocukken ansiklopedim olmasını... aç telefondan bak istediğine dediler...

t: bana nasip olmayan durumdur.

güzel bir hobiydi yeni şeyler öğrenmek hatta keşfetmek ...

bizde milliyetin kırmızı ansiklopedlerinden vardı. baya eski basım. en çok ülkeleri okumayı severdim ama nüfus sayımı benim okuduğum zamandan 10 sene evvel yapılmış çıkardı en son. bu bilginin eskiliği hep içimi burkardı.

4-5 yaşlarındayken okumayı çoktan çözmüştüm, yazmakta ise eh işte durumundaydım. babamın zamanında kupon toplayıp almış olduğu mavi ciltli ansiklopediler araştırma sevgimin başlangıcına vesile oldu. bilgisayarım vardı , internetim de vardı fakat akşam saatlerinde aile bireylerim bilgisayara oturmama izin vermiyordu.ödevlerimi okuldan gelir gelmez bitirirdim akşam saatlerine kadar ya dışarıda oyun oynardım ya da bilgisayar başında olurdum akşam olduğunda ise tv de ailemin izlediği garip dizilerden hoşlanmadığım için kendimi hikaye kitaplarına bırakırdım. bi' gün okuyacak kitabım kalmadığında o büyük ansiklopedileri okumamın vakti geldiğini farkettim(bkz: büyük larousse ansiklopedisi)önce merak ettiğim ve hakkında pek bi' şey bilmediğim konular olan cin,şeytan vb. şeyleri araştırdım. daha sonra atatürk hakkında bi' ödevim vardı o ödev için ansiklopedinin sayfalarındaki atatürk fotoğraflarını makasla kestiğimi hatırlıyorum, 24 koskoca kitabı 8 yaşımdayken bitirmiştim. güzel zamanlardı. keşke fotoğrafları kesmeseydim...

dayımdan ve benden önceki nesilden öğrendiğim kadarıyla çok güzel bir şeymiş. anlattığına göre büyük bir merakla okur, ödevi için en uygun yeri aramaya koyulurmuş. insan imrenmiyor değil. iki tıkla ulaştığım bilgilere, kütüphaneden aldığım anksilopediyle ulaşmak güzel olurdu. işin içine emek girdiğinden olsa gerek.

fabbri bilim teknik ve britannica serisi vardı kitaplığında. ben de durur muyum, sen misin böyle tatlı tatlı anılarını anlatan dedim, memleketten buraya fabbri bilim tekniği ve ana britannica* kitaplarını topladım getirdim. hâlâ da ara ara okurum şu mavi kapaklı, siyah kapaklı bilgi hazinelerini:

evde 90'lı yılların efsane ansiklopedisi meydan larousse'nin birkaç cildi bulunurdu eskiden ben çocukken. şu an nerede ve hâlâ satışı oluyor mu bilmiyorum. epey ağır ve kalın fasiküllerden oluşurdu. sabah gazetesi tarafından kupon karşılığında cilt şeklinde de veriliyormuş sanırım. ben sadece oradan okumayı sevdiğimden, siyah beyaz görsel ile anlatımı ve sayfa kalitesi-kokusu hoş olduğu için karıştırırdım. ancak annemin anlattığına göre o zamanlar için hazine niteliği taşırdı. dönemin wikipedia'sıydı. özellikle ortaokul ve lise ödevleri, projeleri için bilgi kaynağı sayılırdı.

komşu çocuğuna ödünç verilmesi kesinlikle yasaktı, eve gelip ödevini yapıp öyle gidecekti.* sonra bir anda teknolojinin gelişmesiyle google, interaktif sözlükler derken maziye karıştı. nostalji oldu.

gayet de zevkli bir iş. hele bir de atlaslara bakmak yok mu.

ödev yapmak için bir tür mecburiyet...

babamın gazete kuponu biriktirerek aldığı gelişim hachette ile hem resimli hem de kuşe kağıt olduğu için artık full-hd bilgi alıyordum, tuşlu telefondan akıllı telefona geçmek gibiydi benim için belki eski meydan larousse daha iyiydi ama gazete kağıdına baskı ve renksiz olduğu için çocukluk dönemime yenik düştü. öncelikle babama olmak suretiyle larousse ve hachette 'e teşekkürü bir borç bilirim.