çocuklar masum değildir

anaokulu danışmasında 2. haftam 160 çocuğu gözlemleme fırsatı bulunca hiçte sorgulama gereği bulmadığınız bir gerçek.

çocuklar eylemlerini oyunlara dökmüş ufak şam şeytanlarıdır

katıldığım söylem.

çocuklar daha masumdur. *

kesinlikle katıldığım başlık. çocuklara günahsız denebilir ancak masum değildirler. çocuklarda
etik ve ahlak anlayışı gelişmemiştir. çocuk davranışları incelendiği zaman şişman akranlarıyla dalga geçerler, sırf canları istemiyor diye yine akranlarından birini oynadıkları oyuna almayıp dışlarlar, sinekleri yakalayıp kanatlarını koparırlar, ellerindeki sopayla sokaktan geçen bir kediye vurmaya kalkarlar vs. bu yüzden masum değillerdir. ancak akılları bazı değerleri kavrayacak olgunlukta olmadıkları için günahsız oldukları söylenebilir.

küçücük ellere ve küçücük ayaklara sahip olup , allah'ın en güzel mucizesi olan varlıklar. ve bence en masum olanlar

çocuklar masumdur. aileden ne görüyorlarsa onu yansıtıyorlar. ailede şiddet varsa , çocuk şiddet eğilimli olur. bu arada şiddetin her türlüsünden söz ediyorum. bir örnekle açıklayayım. anne veya baba evde küfürlü konuşursa, çocuk ilk konuşmaya başladığı dönemlerde küfür edince aile gülerek tepki verirse çocuk bunu nasıl kodlar. küfür etmek iyi bir şeydir der. bu ailenin çocuğu okula başladığında arkadaşlarına küfür ederse bu sefer aile çocuğa tepki verir ve yapmamasını isterler peki bu çocukta nasıl bir karmaşaya sebep olur. küfür iyi bir şey mi kötü bir şey mi anlayamaz. kısaca çocuklar gördüğü her şeyi hafızalarına kodlarlar anne ve babanın birbirlerine ve çevreye olan tutumları, evde gerçekleşen diyalogların hepsinin çocuk üzerinde etkisi vardır. çocuklar anlamaz demeyin her şeyi anlarlar.

çocukları biz toplumsallaştırırız, empati kurmayı öğretiriz, vicdanlarını geliştiririz. ondan önce bencillerdir. sadece kendi ihtiyaçlarını gidermeye çalışırlar. örneğin zekaları ve merakları ile kendi gelişimlerini tamamlamak için başka canlılara zarar da verebilirler. masum olup olmadıkları masumiyetin tanımına göre değişir. “o sineğin kanatlarını koparırsan uçamaz, beslenemez ve ölür” demene rağmen koparmaya devam ediyorsa bu bana masumiyet gibi gelmiyor.

''çocuklar çoğu insanın sandığından daha zekidir. ve etliye sütlüye karışmayan bir öğretmenle onlara önem veren bir öğretmen arasındaki farkı görürler.'' der andy weir.

çocuklar biz nasılsak öyle olurlar. bizi taklit ederler. bu gerçek yurdum insanının unuttuğu, görmezden geldiği bir gerçek ne yazık ki.

sineklerin tanrısı'nı okumayan, freud'u eline almamış adamlar gelmiş burada la fontaine'den masallar anlatıyorlar. dilin kemiği yok nasıl olsa. salla gitsin! çocuklar da insandır. ne bir eksik ne bir fazla.

(bkz: çocuk sadizmi)

(bkz: çocukların masum olmaması)

en güzel örneği sineklerin tanrısı kitabında var. okumanızı tavsiye ediyorum.

yaşar kemal'in kimsecik serisi kitaplarında salman diye bir çocuk vardır. ki seriyi okurken bende çocuktum. bir keresinde etrafına köyün bütün çocuklarını ve köpeklerini alıp çetesiyle önüne gelen yere saldırırdı. çocukların çok masum olamayabileceğini ordan bilirim. sonra kitabı kapatır uyurdum bu sefer de salman rüyalarıma girerdi. salman ismi bende hala kekremsi bir korkudur.

çocuklar masum doğar. yetiştiren aile ve çevredir masumiyetini bozan.

içgüdüsel olarak bebekler dahi masum değildir ama zaten çocuklardaki bahsi geçen masumluk hem sosyal normları öğrenmeye ve güdülerini buna göre kontrol etmeye yeterli zaman olmayışını hem de beyinsel gelişimini büyük oranda tamamlamamalarından dolayı davranışlarından sorumlu olmadıklarını belirtir.

4 yaşa kadar kabullenebilirim ama sonra bir haller oluyor. herkesin yazdığı aile terbiyesi ve ahlâkı devreye giriyor sanırım. ama birazda çocuğa bağlı ne iğrenç yerlerden pırlanta gibi çocuklar çıkıyor. çocuk bir sürü kötü örnek görmüş ama onlar gibi değil.
genelleme yapılamayacak bir konu.

masumiyet bilmek ile değil, iyi-kötüyü ayırt etme yeteneği ile ilgilidir. yavru insanlarda (keza, yetişkin insanlar dışındaki her canlıda) bunu ayırt etme yetisi yeterince gelişmediği için masumdurlar.