çok mutsuz olmasına rağmen gülebilen insan

karşısındakinin mutluluğunu kendi mutsuzluğundan değerli gören insandır.

çok fazla yapıyorum bunu. bazen verdiğim değerden bazen de anlaşılmama endişesiyle saklıyorum.

bir nedeni psikolojide (bkz: karşıt tepki geliştirme) adı verilen bir tür savunma mekanizması olabilir.

gülmek eyleminin sadece kaslarla yapılan kısmını gerçekleştirendir.
diğer taraftan mimikleri ince detaylarla incelendiğinde yeterli samimiyeti vermesi pek mümkün değil.
şöyle de bir gerçek var, kafadan her şeyi atıp gülmeyi beceriyorsan mutsuz değilsindir zaten. mutsuzluk veren şeyi hatırlayıp yaşarsan mutsuzluk söz konusu olur.

anlatmaktan bıktığın anlatsan da anlaşılmayan durumlarda gerçekleşen eylemdir. karşıdakinin ya yine ne oldu sorularını cevaplamamak için de yapılır.

gülerkende gözlerinden yaşlar akınca, çok gülünce hep böyle oluyor diyen insandır. anlayanın olmadığını anlayınca çokta şey etmeyin.. iyiyim diyen .

çok güçlü bir insan'dır. o halde olmasına rağmen gene de çevresini mutlu etmeye çalışır.

benim lan bu. (smileee)

90'lar türkçe pop dinleyen insandır.

bir yanım üzgün bir yanım mutluluk ...

çok mutsuz olmasın rağmen hayatına devam eder; yer, içer tuvalete gider, uyur, uyanır, gülümser de...

bir gün bir bakar ki mutsuzluğu geçip gitmiş. sonra hayatı da geçip gider zaten, insana dair diğer her şey gibi.

herkesten daha güzel gülebilen insan
"herkesten çok güldü. belli ki acı çekiyor.” -tolstoy
[[/alıntı]]

kaçıyordur.
kendinden.

daha yüksek duvar mı var?

eh ne demiş şair,

hayat dar açıdan bakınca trajedi, geniş açıdan bakınca komedidir.

yunus balığı * insanıdır.

gülümsemenin bulaşıcı ve iyileştirici olduğunu keşfetmiş insandır. hatta öyle ki en zor gününde bile çevresindeki insanlari toparlamayi ve gülümsetmeyi başarır.

"çok mutsuzum ama gülüyorum.
sanki seninleyim ve ölüyorum." şarkı sözlerini aklıma getiren insandır.

gülümsemek iyileştirir

yahu gülmeyip n'edelim *
fahri yunus balığı olabilirim, çok yüzdük keratalarla *
belki de hayat dedigimiz koskocaman bir sinir krizinin gülme evresidir sadece.(bkz: bilemiyorum altan)

mutsuzluğun kendisine ait olduğunu ve etrafıyla paylaşması gerekenin tebessüm etmek olduğunun farkında olan insandır.

üzgün palyaço hikayesi
bir gün psikiyatristin muayenesine çok üzgün vaziyette ağlayan birisi gelmiş ve başlamış anlatmaya;
– benim ekonomik durumum iyi. maddi anlamda bir sıkıntım yok. sağlık sorunumda yok. ancak başka bir sorunum var.
– nedir o?
– neşelenemiyorum. sürekli moralim bozuk. şöyle gülmek, bazen kahkaha atmak, eğlenmek istiyorum. işte bunun için size geldim.
– arkadaş, işin doğrusu bu olay, benim uzmanlık alanıma girmiyor. ancak sana bir öneride bulunabilirim. şu karşıya 10 gün önce bir sirk geldi. bir de palyaço var. ben gittim. çok güzeldi, özellikle de o palyaço harikaydı. gülmekten yerlere yattım, o kadar çok eğlendim ki… sana da o sirke gitmeni özellikle o palyaçoyu seyretmeni öneririm.
bunun üzerine adamın suratı iyice asılmış ve adeta fısıltı halinde demiş ki;
– o palyaço var ya… o benim işte…

hayat akarken çevrenizdeki insanların mutluluğu için çabalarken acaba siz mutlu olmak için ne yapıyorsunuz?