delilik

stilettonun içine kışlık çorap gitmek.

köprüden önce son çıkış.

köprü fena ama bak? çok fena.

-bir delinin haykırışı-
siz sağlıklı olanlar!
sağlığınız ne anlama gelir?
insanoğlunun bütün gözleri, içine daldığımız çukura bakıyor.
özgürlük faydasızdır eğer gözlerimizin içine bakmaya yemeye, içmeye ve bizimle yatmaya cesaretiniz yoksa…
dünyayı yıkıntının eşiğine getirenler sözüm ona sağlıklı olanlardır.

-ayrıca filmin başında andrei şöyle der:
(deli diye adlandırılanın) ''o deli değil gerçeğe en yakın olan''

*tarkovsky- nostalghia

çoğunluğun davranışlarının normal kabul edildiği standartların dışına çıkma durumu.

yaklaşık bir sene önce şunları yazmışım hakkında, şimdi daha da beter.

"tutunmaya ve destek almaya çalıştığım herşey çatırdayıp yıkılıyor, üzerinde ayakta durmaya çalıştığım zemin parça parça ayrılıyor, aşağıya bakıp görebildiğim tek şey kavurucu ateşin rengi, kokusu ve içinde saklı olan o muhteşem karanlık. ve ben hâlâ tüm gücümle güldürmeye çalışıyor ve kahkahalarla gülüyorum, artık neye güldüğümün bile farkında olmayarak"

toplum tarafından yapılması beklenen eylemlerin yapılmaması yada yapılamaması halidir. örn: kendi kendine gülmek deliliktir. sonuç: gülmek için mutlaka ve mutlaka espri yapan birilerine muhtaç olunduğu iddiasına karşı çıkan delidir.

kendi özerkliğini ilan etme durumudur.
hunniliğe inanır ve boş zamanlarında boşluğa bakar.

belki de onlar akıllı da biz deliysek?

bence herkes delidir kimisi bunu açığa çıkarır ve çok belli eder kimiside saklamayı tercih eder
ayrıca ben delileri çok seviyorum çünkü onların kafalari bozuk kanları değil.

tanımlanabilir olmayan bir kavramdır. ama tanımlanmaya değerdir de aynı zamanda. en azından uğraşmak gerekir. uğraşalım o zaman.

uzunca bir süredir dünya üzerinde bulunduğumu düşündüğüm için iç rahatlığıyla dünya hakkında fikir beyan etme şımarıklığını gösterebileceğimi düşünüyorum. ve gözlemlerimi uzmanlarla paylaşıp fikir alışverişinde bulunduktan sonra ortaya çıkardığım sonuçlara göre dünya bir deliler evidir.

zannettiğimiz gibi uzay boşluğunda üzerinde yaşam olan tek gezegen biz değiliz. bu kadar büyük bir karmaşa yaşamamızın nedeni de bu aslında. gezegenin babil kulesi gibi olmasının nedeni hepimizin farklı gezegenlerden evren konseyi kararıyla hiçbir işe yaramayan bu gezegene sürgün olarak gönderilmiş olmamızdır.

aklınızdaki bazı soruların cevap bulmaya başladığını hissediyorum. o zaman devam edeyim.

başka gezegenlerde uyum sağlayamayan, gerekli olgunluğa erişemeyen, toplum içinde yaşamayı beceremeyen, zihinsel gelişimini tamamlayamayan herkesi bu zavallı gezegene yolladılar. biz de genlerimizde olan kötülük hissinden de feyz alarak berbat bir gezegen ortaya çıkardık.

bu yüzden bizim delilik diye tabir ettiğimiz şey aslında tüm dünya ahalisinin genetik mirasıdır.

peki hepimiz bu delilikten mustarip isek neden hala içimizden bazılarına deli demeye devam ediyoruz?

çünkü doğamız gereği eksik yaratıklar olduğumuz için bir şekilde bir üstünlük duygusu yaşama derdindeyiz. herkesin zayıf olduğu bir toplumda birazcık kilolu olanlara şişman denir, herkesin şahin gözlerine sahip olduğu bir toplumda ise miyoplar kör sayılır. herkesin deli olduğu bir toplumda biraz daha ayrıksı olanlar deli sayılacaktır elbette.

delilik sahip olmadığımız ait olduğumuz bir kavramdır.

çizginin dışıdır.

dahi bir insan gerçeğe ulaşmak adına epey bir fedakarlıkta bulunur. fakat bu fedakarlıklardan biri kendi aklı olursa bu kişiye deli damgası yapıştırmak ne kadar doğrudur?

dünyanın en büyük akıllılık halidir delilik. 'ne biliyorsun tersinin düzünden daha mükemmel olmadığını?' demiş ya büyük usta, bu işin tersi de düzündeki haksızlık, adaletsizlik, kötülük, fesatlık, açgözlülük gibi daha pek çok dayanılmaz hastalık halinden arınma durumudur. baktın olmuyor, değiştiremiyorsun ahlaksız düzeni, sömürülmekten kurtulamıyorsun, dünya nimetlerinin hakça dağıtılması için yapılan mücadeleye sinek kakası kadar katkın olmuyor ve bir de üstelik bakıyorsun ki aslında öyle bir mücadele de yok... işte o zaman tersi denen tarafa geçiyorsun her şeyi geride bırakıp, deliriyorsun. al sana 'alice in wonderland' hayatı. her şey harika, her yer toz pembe. çiçekler, böcekler, sevgi kelebekleri... çok pozitif, çok yalaka haber kanallarının tamamını o tarafa aktarabilirsiniz, akıllı dünyaya zaten uymuyorlar. onların da yeri bu mutlu dünya. rahatlayın. bir meditasyon müziği koyun hatta, gevşeyin. bırakın ortalık bok kokarken siz gül bahçesinde hissedin kendinizi. delilik kadar güzel bir şey var mı?

her iyi insanın içinde biraz da olsa mutlaka bulunur.

delilik, psikolojide parçalanmış zihin anlamına da gelir. bu bakımdan hepimiz az çok deliyiz. ancak, içimizdeki delilik ihtimalini gerçekliğimizden uzaklaştırmak için başkalarına "o deli" diyerek kendimizi avutuyoruz. kendi deliliğimizle yüzleşemediğimiz sürece, insanlığın en büyük bilmecesini çözmeye çalışmaktan yılgın düşeceğiz -acımız ve kendimize dair derin cehaletimizle.

gündüz vassaf'a göre günümüzde totaliter rejim tarafından tekelleştirilmiş müessese. artık günümüzde deli olmanın bile oldukça fazla koşulu var ve bu koşulları resmi olarak sağladığın zaman deli statüsünü edinip kontrol altına alınıyorsun. her şeyi normlaştırma ve kategorileştirme çabamızın pik yaptığı viktorya döneminde bile bu kadar baskı var mıydı tartışılır.

gece gece kendinizi kaybetmenizle, oradan buraya savrulmanızla sonuçlanacak başlangıcın tohumlarını eken pilli bebek parçasıdır. severiz....

buradan

sınırsızlıktır. limitlere gelip geçmektir. trafik lambalarında aynı anda kırmızıyı, turuncuyu ve yeşili görmektir. hatırlamamaktır. en büyük özelliğidir hatırlamamak.

sabırla dinleyenleri muhteşem gitar solosu ile ödüllendiren pilli bebek şarkısıdır

favori türünü sıcak kafa'da gördüğüm olgu. abuklamaya başlıyorsunuz ve hayatın tüm sırları önünüze seriliyor...