demokrasinin en büyük kusuru

demokrasinin bir kusuru yok, halkın kusuru var. " cehalet, körü körüne sahip olunan bir cehalet".

belkide bu toplumla alakalı atatürk'ün yenemediği tek gerçeklik bu. eğer biraz daha ömrü olsaydı, belki çok daha farklı yerlerde olabilirdik ama toplumu terbiye etmeye ömrü yetmedi. toplumun okumayan kesimi, bu ülke için her dönemde belaydı. atatürk çok zeki ve ön görülüydü bu yüzden kendi rejimine meydan okuyabilecek ne güçte ne zekada kimse yoktu. bu yüzden kimse ona karşı galibiyet alamadı. 29 ekim 1923'te kapı gibi cumhuriyeti kurup, kendi rejiminin cumhurbaşkanı oldu. ülkenin en parlak yıllarıydı.

günümüzde eğitimli kesim fazla olmasına rağmen, yine cehaletle başa çıkamıyoruz. türk toplumunu sadece kendi cehaleti ve ilkel dürtüleri yok eder. bunu fark eden taraflar güzelce kullanıyor zaten.

bu toprağın cehaleti = türkiyenin çernobili.

gucu halka vermesi.

90 iqlu adamlar napacaklar, elalem mi belirleyecek liderleri. sizin ben gelistirdiginiz yontemi seveyim

cahillere ve zalimlere de şans tanıyan gayri estetik bir duruşu olması.

cahil toplumlar için uygun olmayışı. toplumlar kültürlü olmalı mı tartışılır ama günümüz dünyasında siyasetçiler ekranlarda bildiğin profesyonel oynuyor. tabii ki demokrasiye sadece seçim gözüyle bakmamak lazım ama günün sonunda kitleleri basit bir şekilde medya ile kandırabiliyorsunuz.