didem madak

bazı yaralar yararlıdır, buna inan. bazı yaraların ortasında küçücük bir el sanki geçmişine çiçek uzatır, tüm geleceğin yıkanır. didem madak

bugün tekrar anne oldun didem, içimde yeni bir acı doğurdun.

didem madak zihnimde hep asansörde verdiği o röportajla canlanır ve ne zaman fırsat bulup o tepeden izmir'i seyretmeye gitsem yine o röportajında okuduğu iris'in ölümü şiiri duyulur kulaklarımda. ölümün geci olmaz biliyorum ancak böylesi bir ölüme erken demekten başka bir şey gelmiyor aklıma. keşke daha uzun yıllar yaşasaydı ve şehrimizin sokaklarında rastlasaydık birbirimize; ben de şiir yazıyorum diyebilseydim, bana nasıl ilham olduğunu yüzüne söyleyebilseydim. yine de bu dünyadan iyi ki bir didem madak geçti ve iyi ki böyle güzel bir zihne ve kalbe sahipti.

bıktığım şeyler ve yeşil fanila isimli şiirinde “seni sevince pazara çıktım sevinçten” gibi bir dizesi vardır ki sevmenin insana ne yapabileceğine dair bir fikir verir. öyle ya enginarı aşkla alır insan evet, enginarı tutkuyla aldırmaktır, adı aşk. öyle diyor didem hanım, enginar almış pazardan, “süper enginarlaaar” diye bağırıyormuş pazarcı. evet, pazarcının sesini keyifle dinletendir, adı aşk.

yine aynı şiirde
“seni sevince kıpırdayan her şiiri
kahverengi bir çaydanlıkta saklıyorum.” diyor. ne diyor anlamadım doğrusu, ne kastetti acaba? ama evet, bir çaydanlığa kıpır kıpır şiirler doldurtur, adı aşk.

bana yalnız bu şiiriyle aşkın insan üzerindeki etkisinin ne denli güçü olabileceğini ve basit ve yavan şeylerin aşkın gücüyle nasıl da tutkulu ve muhteşem şeylere dönüşebileceğini kavratan güzelim şair. çiçekli şiirlerin şairi.

"şefkate söyle o da gelsin
özledim onu, o da gelsin
saçlarıma dokunsun"

didem madak

bir gölgeyi sevmek ne demektir bilmezsiniz siz bayım.
öldüğü gece terliklerindeki izleri okşadım.

gece açılıp gündüz kapanan bir parantezdim, sözler vardı içimde işe yaramayan

gibi şiirleri ile yüreğimizden çivilendiğimiz kadın şair. 41 gibi genç bir yaşta kanserden hayatını kaybetmiştir.

söz dedim, söz verdim.
ruhumu gömdüğüm yer hala belli.
güneşi özledim, sonra seni
keşke gölgesine razı bir fesleğen olaydım.

yaşama dair ne varsa hayatımızda hepsinin kurguladığı dizeler ustaca serpiştiren, yüreği sevgi dolu bir şair.. erken vedası ile okunmamış, kaleme alınmamış öksüz dizeler ve öğrettiler bıraktı ardında. üç kitabın sayfalarına asırlarca yaşanmışlık sığdırdı. tanışmayı çok isterdim. kısmet değilmiş. iyi ki geçmiş bu dünyadan..

az sevme bilmiyorum ben. çok sevdigimdendir bu kadar incinmem

hayata gözlerini erken yummuş şairimizdir.
sevgi dağıtmak gibi özelliği olduğunu düşünüyorum .
hatta şöyle demiştir;
ben sizin ruhunuza çiçek aşısı yapayim da
ruhunuz çiçek açsın.

merhaba didoş, bugün turgut uyar'ın ölüm yıldönümü, herkes onun yanında, ben kalabalıktan sıkıldım yanına kaçtım, nasılsın?

ben idare ediyorum, o bana gitmeden önce az iç demişti, uyuyordum da sözüne ama gitti?
gidene verilen sözler tutulur mu didoş? senin limon ağacının sevdalısıydı o kadın, seni çok severdi, senin lafını çok dinlerdi, şahitim bak? hiç öyle inanmıyormuş gibi çatma kaşlarını, alınırım.
senin sesin olsaydı anca o kadar güzel olacak bir sesi vardı, seni okumuştu bana ezberden, bir seferde, sadece iki yerde tekleyerek! oysa ben onu görünce adımı unutuyordum aniden, dünya "bi sn abi" deyip kenara çekilip duruyordu, tüm dünyam o ve ondan bana gelenlerin güzelliği ile doluyordu.

ama gitti?

eh, gideni de zorla durduracak değilim ya, napayım? ama çok koydu ya hemşerim, inan çok koydu, ona inat onu sevesim var içimde, öyle bir boktan durum.
sen anlarsın beni, anla işte, konuşturma, zaten sarhoş gibiyim ya da sarhoşum, bilmiyorum..

didoş, onun / her nerede ise / onun limon ağacının büyümesine yardım eder misin?
söz, başka bişi istemicem senden, ona iyi bak yeter.

gidiyorum şimdi, var mı bir isteğin?

peki, söylerim.. *

*ne bileyim füsun şimdi aramıza duvarlar örsen , kalkar sevdiğin renge boyarım . * şiiri ile tanıdığım eşsiz türk dili ve edebiyatı şairi <3

ahlar ağacını okuyup tanıdığım sonra da her okuduğum dizesine ayrı ayrı aşık olduğum kadındır

ne demiş arap şair savaşta yenilen halkına;
ağlamayın ağlamayın acınız azalmasın.

ah'lar ağacını, bu kaydı dinleye dinleye ezberlemiştim. yeri ayrı mı ayrıdır benim için, didem madakın yani.

open.spotify.com/episode/1D...

üstteki yazar, gizli hazinelerimi ulu orta paylaşmakta, şikayetçiyim.

bir sabah haberinde ölümünü gördüğüm gün tanıştım, didem madak ile, ikinci annem ile. kalbim büyüyünce sokaklarda ağlayan biri oldu, rezillik yani didem anne!

büyük şair teslisimin tek kadın üyesi.. şiirine ithafen sen aşktan ne anlarsın bayım diyorum kendime olur olmadık zamanlarda, tesiri büyüktür benim üzerimde.