didem madak

ah'lar ağacını dinliyordum, tekrar. dinliyorum. hangisini yazacaksın ki azizim, sözlük yazarlarının şahı da olsan...

"ne çok dikenin vardı tanrım, ne çok isterdim, sana sarılamazdım. ve şöyle derdim o zaman: ah!"
öyle sevmek istemişti işte didem madak, tanrı'dan--- yarattıklarına; sevmeyi, sevilmeyi öyle istemişti.

"ya siz, nasıl bilirdiniz çocukluğunuzu ey cemaat? nasıldı, öldürdüğünüz birinin cenaze namazını kılmak?"
onca masumiyetine rağmen, daha açığı var mı? onca masumiyetine rağmen bilirdi çocukluğunu öldürdüğünü; masumiyetini.

"vasiyetimdir, en güçlülerinden seçilsin beni taşıyacak olanlar. ahtım olsun, yükleri ağırlaşsın diye iyice, tabutumun içinde tepineceğim."
ve kesinlikle, keskin bir kesinlik ile, bilirdi; öleceğini...

"hayatıma hayat diyemem artık, sarı yazgım her sonbahar onu biraz daha fazla ömür yaptı. maviye de yeşile de dili dönmez ömrümün artık."
hayatına ise hayat diyemezdi elbet. artık. hayat hafif kalırdı çünkü bir ömüre. hayat hafif kalırdı bu ömüre. maviyi de yeşili de siz bilin artık. dili dönmez, çünkü, sözcüklerimin artık.

dahası var... dahası var sözlük, daha açığı var mı?

şiirlerine aşık olduğum kadın bir röportaj da şöyle diyor
“hayatımla ve kadın oluşumla ilgili çözemediğim bazı meselelerim var. bütün bunlar yokmuş gibi davranıp kitabi şiirler yazamam. şiirlerim ütüsüz ve buruşuk gezdirdiğim ruhumun diyeti bence. bu yüzden hepsi benden parçalarla dolu. bu yüzden, biraz kadınsı, durup dururken bağıran şiirler.”

inanın kendimin
“yokluğunda çok kitap okudum”
bana birkaç hayati meseleyi ödünç ver kalbim
görüş günlerinde seninle konuşabilmem için.
kalbim neden ben?
sırf sevinsin diye seni bir kere bile
elinden tutup parka götürmedim.

didem madak

ah'lar ağacı'nın yani en sevdiğim şiirin şairi. kendisiyle özel bir bağım var. çok seviyorum çok.
...
yapıştırsam da parçalarını hayatımın
su sızdırıyordu çatlaklarından.
...
ah'lar ağacı/ didem madak

lisedeki coğrafya hocam sayesinde tanıdığım şairdir. aynı zamanda edebiyat okurdu hocamız. yazılarımı ve şiirlerimi ona okuturdum. o da didem madak' ı bilir misin, onu çok severim, sen de bir bak istersen demişti. eve gider gitmez araştırmaya başladım bu şairi. çok sevdim: hikayesini ve dizelerini. o gece, didem madak'ı tanıdığım gece, aklıma bir fikir geldi:siz aşktan n'anlarsınız bayım? şiirini dersin bitimine 5 dakika kala çıkıp okumak!

arkadaşlar, yaptım. a4 kağıdına güzelce yazdığım bu şiiri dersin bitiminde okudum. rica etsem gözlerinizi kapatır mısınız dedim sınıftakilere şiiri hissedebilmeniz adına, onlar da kapattılar... heyecandan ellerim terleye terleye, arkadaşlarımın gözlerinin içine bakamadan okudum. o gün güzel bir anı bıraktım 10-d sınıfına, birkaç dakikalığına mutlu olduk. bir arkadaşım sevdiği çocuğun gözlerinin içine bakıp siz aşktan n'anlarsınız bayım dedi mesela. çocuk anlamadı. ama olsun. kimilerinin aşk itirafı oldu bu şiir, benimse kocaman heyecanım ve tatlı bir hatıram.

"...siz aşkı ne bilirsiniz bayım, aşkı aşk bilir yalnız!"

ah'lar ağacı gibi tutunamayan coğrafyaların tutunamayan insanlarının nadide bitki örtüsüyle bizi de tanıştırmış olan şair

1970 yılının 8 nisan günü doğmuş olan güzel yürekli şair, yaşamış olsan bugün, 52. doğum gününü kutluyor olurduk . daha ne çok şiirini kazımış olurduk aklımıza kim bilir. kısacık ömrüne yazdığın dizeler pek çoğumuzun yüreğine yazılı duruyor yıllardır.
iyi ki geçtin bu hayattan, doğum günün kutlu olsun!

patlamış mısıra benzerdi senin mısraların ısınır ve patlardı beyaz çiçekler açardın sonunda bahar dallarının hatırına beni anla.

didem madak

"ben sizin ruhunuza çiçek aşısı yapayım
da çiçekler açsın ruhunuz."
didem madak.

didem madak, benim için gelmiş geçmiş en iyi kadın şairdir.
beni şiirlerinde en çok etkileyen şey küçük yaşta kaybettiği annesine yazdığı şiirlerdi.
bunun yanı sıra madak, annesinin ismini -füsun- doğan kızına koymuştu, bir füsundan diğer füsuna.

iki füsun arası bir didem, hep ağlatır beni.

bir şaire ise kesin güzel bir insanmış diyebilirim allah rahmet etsin.

ahhh kadın canım kadın, adını her duyduğumda ya da bir dizen iliştiğinde gözüme içimi titreten nahif kadın...
bana ilk yürek çarpıntımı hatırlatan biricik kadın, ruhuma eş ruhun daima yoldaşım olsun...

90'lı yıllara dek erkek egemen şiirimize mührünü basan kadın şairlerimizin başında geliyor bence.
ve yaşadığı kimi acılar ve buhranlar şiirindeki imgeyi oluşturuyor. turgut uyar'daki hüznün koyu renklisi.

çiçekli şiirler yazmak istiyorum bayım!

bir daha böyle şiirler yazan biri çıkar mı?sanmam...

yasımız bir bizim kendisiyle.
şiirlerimiz de oldukça benziyor.
öyle bi şey işte..

ama yazgısını yaldızlı çokomel kağıtları gibi,
tırnaklarıyla düzeltemiyor insan.

müthiş bir şairdi.

ölüm günü bu gün.
çiçekli şiirler yazan şair.

anlatarak bitiriyorum hayatımı
bilmiyorum başka nasıl bitirilir bir hayat
bir çiçek çizdim bu akşam avcuma
ismini her şey koydum.
simli ojeler sürdüm yalnızlıktan sıkıldığımdan.
müsveddesi gibi şimdi tırnaklarım
yıldızlı bir gecenin.

iyi ki yaşamışsın ve iyi ki seni tanımışım.