dinlenme tesisinde unutulma fobisi

başlıktaki entryleri okurken bile dinlenme tesisi soğukluğu esiyor.

üç yıl otobüste host olarak çalışmıştım. diyebilirim ki merak etmeyin sizden önce otobüs çalışanlarının korkusudur. o yüzden kalkıştan önce host aracı sayar. yolcu eksik mi diye bakar. eksikse şoföre söyler. şoför de tesise anons yaptırır ilgili kişiyi. ilgili kişi gelmezse de şoför basar gider. ama hepsinden önce host arabayı yanlış sayıp herkes burada diyebilir. haliyle şoför yine basıp gider. bu gibi durumlarda firmaya telefon açarsınız paranızı geri alırsınız.

edit: ama siz yine de tedbiri elden bırakmayın. şoförler her zaman erken gitmenin peşindedir. çünkü bir dakika bile onlar için önemlidir. geç kalırsanız belki sizi bırakmaz ama yol boyunca sover.

ne kadar masum ne güzel fobileriniz var.

o kadar anonsa rağmen gerçekleşmesi imkansıza yaın olan duruma dair duyulan endişe, korku.

bu duruma bilimsel olarak diteunofobi verilir. 1889 yılında irlanda'lı psikolog-bilimci charles diteun'un çalışmaları sayesinde literatüre girmiştir. eskiden irlanda'daki tren duraklarında tek ulaşım vasıtası tren olduğu için çok fazla yoğunluk olurmuş. trenlerin kapasiteleri de belli olduğu için insanlar hep sıranın ön taraflarına geçmeye çalışırlarmış. bu durumda bir süre sonra sıranın arka tarafında kalan insanların endişe ve korku duymasına sebep olmuş. bu durumu gözlemleyen charles diteun'da insanların vasıtalara binme fırsatı bulamayacağından dolayı korku duymasına kendi soyisminden esinlenerek bu ismi vermiştir. *

çocukluğumdan küçük bir kesit.

düşünsene afyon dinlenme tesislerinde otobüs seni bırakıp gitmiş. havaalanında yaşayan tom hanks gibi aylarca orada hayatını idame ettiriyorsun. bir süre sonra wc önünde ücret alan abilerin yanında işe başlıyorsun. artık senin adın hamza. hamza the terminal.

annemle teyzem bir mola yerinde çiçek toplarken, otobüs bırakıp gitmiş.
*

otobüs gözümün önünde olsa dahi içimi kemiren fobi.
yarım saatlik mola veriyorlar, iner inmez tuvalete koşup hemen otobüsün önüne geri dönerim. son dakikaya kadar otobüsün oralarda beklerim.
daha evvel izmir'e giderken koskoca kuzenimi unutmuştuk gerçekten. tam tesisten çıkacakken hatırlamıştık. neyseki koşarak geldi bindi otobüse hemen. ürkünç.

tuvaletinizi ışık hızında yapmanızı sağlar.

1 2 damlada baksıra damlar o ara.

bu fobinin tek çaresi var.

kendi otomobilinizle seyahat edeceksiniz, dermişim : )

otobüsün plakasını ezberle, aşağı inen birkaç yolcunun etrafta olup olmadığını kontrol et ve daima otobüsü görüş açında tut.

çocukken babamın sigara içmeye çıkıp otobüs kalkana kadar gelmemesi aşırı gererdi beni.

tesiste kaptanın yanı başında oturup " lan acaba çorbası bitti mi" diye tribe girmektir.
kaptanı kaçırırım diye tuvalete gidememektir.
yaşadık hemşerim , hepsini yaşadık.

yürek hoplatan fobidir. sırf bu yüzden yol boyunca su içmem. allah başa vermesin.