doğum günü

bütün arkadaşlarıma yaptığım süpriz partiler, hediyeler, organizasyonlar sonucu hiç bir arkadaşımın bana bunları yapmadığı ve artık yapması imkansız olan gün. tabi kutluyoruz ama aynı şey değil maalesef harcanan emek ve gösterilen özen bambaşka. keşke kendi kendime süpriz doğum günü yapabilsem.

bayılıyorum doğum günlerine, organizasyon yapmaya. tüm arkadaşlarımın doğum günlerini ben planlar her birine 3 4 hafta önceden en eğlenceli hediyeyi bulmaya çalışırım. şu covid belası bi bitsede tekrar alsam şu organizasyon işini elime.

benim için bir anlam ifade etmiyor, her insanın doğduğu bir gün mutlaka var bunun nesi bu kadar özel olabilir ki? kutlamak falan ne bileyim.

1 nisan doğum günüm, hediye bas gitar kabul ediyorum, iletişim için lütfen turuncumu yakınız.

bütün özel günler bir yana, doğum günü gerçekten özeldir. her zaman önemserim ve önemsenmesini isterim. iyi ki varsın demenin en güzel halidir, kendiliğinden hatırlayanlar için.

nisan ayının sonlarına doğru bir umut hatırlayan olacak mı diye hevesle bekleyip, gecesinde kendi aldığım pastaya kendim dizip, yaktığım mumları üflememle bitecek gün.

25 mayısta acaba kimler hatırlayıp kutlayacak dediğim gün.. bekliyorum

varoluş günümüz.

çocukken doğum günüm geleceği zaman çok heyecanlanırdım, annem de özene bözene pastalar yapar istediğim kadar arkadaşımı davet ederek kutlama yapmama izin verirdi.
güzel pastalar yapardı annem, pofuduk kekleri olan beyaz kremalı pastalar, üzerinde siyah krema ile 'nice yaşlara robnaja' yazan. oysa ben tuttururdum illa katlı pasta isterim, diye. annem, bu da iki katlı dese de filmlerde gördüğüm yüksek pastalardı hayallerimi süsleyen. bir de kakaolu. kakaonun yakışmadığı bir şey olmadığı fikri ise hala aynı etkiyi korumakta.
nasıl bu günü bu kadar önemsemeye başladım emin değilim. ama sanırım annemdi doğum gününün çok önemli olduğunu hissettiren. çünkü 18. yaşımdan itibaren doğum günüm neredeyse hep ondan uzakta geçti. gecenin ikisinde doğduğum için de bir gün önce akşam tam uyumadan evvel arar, doğum saatinde uykuda olacağım için şimdiden kutlamak istedim der, ertesi gün babamla beraber bir kez daha kutlardı.
büyüdükçe aile içi kutlamaların yanına arkadaşlarla ayrıca yapılan partiler de eklendi. ve doğum günüm birden çok kez kutlamaya dönüştü. hatta iş hayatıyla birlikte bu kutlamalar üçe dörde çıkmaya başladı. doğum günümü öğrenen bıcırıklarımdan birkaçının önemsemesi, bir kısmının da dersten kaytarma isteği arasında pastaya doyduğum doğum günleri sayısı da arttı. hatta bir müdürüm beni kenara çekip 'girdiğiniz her sınıfta kıyamet kopuyor bugün neden?' diyerek sorgulama ihtiyacı duymuştu. doğum günüm kusura bakmayın yanıtını alınca da 'şaşkınım hoca hanım, böyle bir şeye tanık olmamıştım.' demişti.
ama asıl aklımda kalan 2013'teki doğum günümdü. annem bir gün önce aramamıştı, her yıl 00.00'da arayan ablam da aramamıştı. evli olarak kutlayacağımız ilk doğum günümde uyandığımda eşim yanımda yoktu ki doğum günüm olduğu için iznini o güne almasına rağmen bir arkadaşının nikahına gitmişti. evet şahitti. ama akşam üzerine dek evde yoktu. kuzenim bizde olduğu için birlikte kahvaltı edip dışarı çıktık. o bana bir hediye aldı. eve döndük ama ruhumun üzerinde koskocaman bir moloz vardı. onlarca kez çalan telefonun da önemi yoktu. odama geçtim ağlamaya başladım. bir yanım bunu çocukça buluyor, bir yanım ise kırgınlıktan gözünü açamıyordu.
şimdi artık umursamıyorum. o gün hem üzüldüm hem de büyüsünü yitirdim o günün. annem hala bir gün önce arıyor, ablam tam gece yarısı. eşimde çalışıyorsa bile o gün erken çıkmanın bir yolunu buluyor. ama artık ben o heyecanı duymuyorum. sanırım büyümek ya da o günlere eski önemi vermemek de böyle başlıyor.

doğum günümü sorarlar. 8 mart derim. daha sonra derler ki "aa ne güzel hic unutulmaz. dünya kadınlar gününe denk geliyor hatırlanır hemen senin doğum günün." sonra 8 mart olur. bunu diyen kişi gelir der ki "dünya kadınlar günün kutlu olsun..." ee hani doğum günüm de unutulmazdı, e hani onu da hatırlardın?..
normalde dini ve milli günlerin dışında özel gun hic kutlamam ama doğum gününde insan bi varlığını hatırlamak istiyor. hediye alınmasına karşıyım ama bir mesaj bir cümle bile yeter doğum günü icin. ana maalesef hatırlayan yoh kii...

şatafata gerek yok. ama o gün anlarım kimde ne kadarmışım diye. kimin için ne anlama geldiğinizi sadece doğum günlerinizde anlarsınız arkadaşlar.

akıllara hemen o şarkı gelir.şarkı

not:isim rastgele seçilmiştir.

bugün benim doğum günüümmmmm

çokta önemsemediğim bir gün.

bir yıl boyunca büyük bir heyecanla beklediğim fakat genelde kalbimin kırıldığı gündür.

(araba ne kadar hızlı giderse kaza da o kadar büyük olur)

öncelikle doğum günün kutlu olsun. özel günlere önem veren bir insanım. geçen bir senede neler değiştiğine bakmak büyüdüğünü hissetmek güzel şey

hatırladığım şey annem kısır ,kek , böbrek ve çay yapıp bütün komşuları çağırırdı. eve gelen komşular lif, patik ve para getirirlerdi güzel günlerdi komşularım sayesinde çeyizim tamamlandı.

yıllardır nedense hep mutlu olarak uyandığım sonunda bi terslik ya da olay sonucu ağlayarak bitirdiğim gün

18 nisan. heyecanla beklediğim, hüzünle bitirdiğim gün.

kimisi için çok şey kimisi için bir şey ifade etmeyen gündür. günün sonunda kimisi ne kadar çok sevildiğini hisseder kimisi ise yalnızlığını, kimsesizliğini iliklerine kadar hisseder. kimisi için gösteriş dolu kimisi için mahcubiyetini tatlı bir tebessüm kapatmaya çalıştığı gündür. velhasıl kelam öyle uzaktan bakıp konuşmakla olmaz efendi, içeriye gir de halden anla.

19 yıldır kimsenin hatırlamadığı gün. arada bir kendim de karıştırırım hangi gün doğduğumu