doğum günü kutlaması istemeyen insan

istediğim zaman ortamdan ayrılamıyorum, bu çok geriyor beni.

çok samimi olmadığın insanları toplayıp, ya da toplanıp sana süpriz yapmaları çok itici geliyor bana. canım ciğerim ailemden biri demediğim birinin orada olması rahatsız edicidir. aile içinde pasta kesimi bile yeterli. abartısına gerek yok bu sevgi değilde gösteriş oluyor.

blöf yapma ihtimali yüksektir. içten içe ister ya. her insan ister. büyük bir şey olsun istemez mesala belki ama illa bi kutlama ister sözle de olsa. yo hayır felan demeyin hepimiz istiyoruz işte

onemli olmadiginin farkindadir.

ne içten ne dıştan istemeyen insan benim.
utangac miyim evet ama istemememin bununla da alakasi yok, sadece sacma geliyor bi kuru dogum gunun kutlu olsun demeleri yeter.

en son 2017de kutladım kutladılar..
bir daha da istemedim o yılda kalsın.

benim mutsuz olduğum bir gün olacağı için insanların gözüme baka baka eğlenmesi zoruma giderdi.

kutlanmasın, yas ilan edilsin.

belki annesi onu dünyaya getirirken vefat etmiştir. böyle bir tanıdığım vardı, nefret ederdi doğum gününden de kendinden de. olaya bir de bu açıdan bakılabilir. her zaman blöf olmayabilir yani.

ben istemem böyle kutlamaları ama instagramda hikaye yaygarası yapmadan hatırlayıp da bir arayanım olursa çok hoşuma gider. gerisi şov bence.

ben istemiyorum ya nazikçe hırsızlık yapılan günler, özel günler ayağına nazikçe hediye aldırıyorlar bize. ben kutlanmasını bile istemiyorum ama kutlayana neden kutluyorsun demem. kutlama sevene kutlarım ama ben sevmem bana etmeyin eylemeyin zaten doğum günümde kimlikteki onu da babam kimlikleri çıkarmaya gittiği güne ayarlamış. yıl da doğru değil de gün hiç değil yani. neyse öyle işte.

ben neredeyse doğduğumdan beri acı çekiyorum, yaşamak istediğim çok nadir zamanlar olmuştur. sanırım doğum günümün kutlanması beni hep rahatsız etmiştir o yüzden. ama lise 2de bir şey oldu. lise 2de çok sevdiğim kalabalık bir arkadaş grubum ve bir de hoşlandığım bir çocuk vardı okulda. bu arkadaş grubunda benimle beraber 3 kişinin doğum günü aynı aydaydı ve bir iki gün ara vardı hepsinde. bana x'in; x'e y'nin; y'ye aşacağız zamanlanın doğum gününü kutlayacağız dediler böylelikle tamamen sürpriz ve kalabalık bir ortak doğum günü partisi yaptılar. okulda bi sınıfta yaptık ve her şey o kadar güzeldi ki, pasta savaşı bile yapmıştık. sonraki gün doğum günümdü sevdiğim çocuk da kutlamıştı ve bizim asla muhabbetimiz yoktu çocukla. hayatımda ilk defa doğum günümde mutluydum ya, ilk defa rahatsız olmamıştım. o kadar şükretmiştim ki o gece. insan böyle işte, 10 gün sonrasını bilmeden bugüne şükrediyor. 10 gün sonra sevdiğim çocuk öldü. detayları geçiyorum çok oldu bunun üzerine konuşmayalı ve eski hislerimle yüzleşmek istemiyorum. ama zordu yani. böylelikle hayatımın ilk ve son iyi doğum gün oldu. sonrasında "iyi ki doğdun " lafı küfür gibi gelmeye başladı. keşke ben de o gün onunla ölseydim dedim hep. gel zaman git zaman geçti tabi, hayatıma birileri girdi vs vs. ama ben yine de hiçbir doğum günümü sevmedim ondan sonra. inşallah öyle bir zaman gelir ki ben doğum günümde ardında hüzün olmayan bi mutlulukla dolup taşarım.

ben şahsen isterim.

hatta hediye de isterim ve beklerim; alınmazsa bozuk atarım.

senede bir günlük şeklimiz olsun, nazımız geçsin.

ben

istemiyorum.
yoruluyorum. yapay buluyorum. yalandan şaşırmak olayı da beni geriyor. beni aramalarını bile istemiyorum hiçbiri gerçek değil bu dayatma gibi geliyor hiç ama hiç sevmiyorum utanmasam nefret edicem ama nefreti sevmiyorum.

zaten herkesinkini de unutuyorum alınganlık yapıyorlar onu da anlıyorum. kandil tebriğinden farklı değil benim için doğum günü muhabbeti ama seveni de anlıyorum.
unutmaz isem sevdiklerim için sürprizler hazirlayabiliyorum onların mutluluğu beni de mutlu ediyor ama herhangi bir özel günün kendi adıma söylüyorum benim için hiçbir anlamı olmamakla beraber bir dayatma unsuru olduğu için özellikle hem anlamsız hem kafese kapatılmıs gibi hissettiriyor.

ne diyim taşlamayın. marjinal olma çabasında değilim sevmiyorum işte 14 subati da anne baba gununu de oğretmenler gününü de yıl dönümlerini de her ne varsa hepsi bana mecburi geliyor. ben bir gün değil, her gün kıymet vermekten hoşlanıyorum neyse sustum.

bu durum şöyle özetlenebilir:



aşırı abartılı ve sahte samimiyet içeren kutlamalardan ben de hoşlanmam ama sevdiğin birkaç kişinin olduğu veya ailenle ufak bir kutlamadan da bir şey çıkmaz diye düşünüyorum burada amaç sadece yeni yaşımızı değil,sevdiklerimizle * birlikteliğimizi de kutlamaktır diye düşünüyorum.

doğduğunda bile dünyaya ağlayarak gelir insan, bunun neyini kutlayacağız arkadaşlar. bence ölüm yıldönümü kutlanmalı, kurtuluş ve nihayetinde her şeyin bitişi.

belkide ilgi manyağı değildir. geçen doğum günümde instagram da doğum günümü paylaşanlar oldu, ona bile kıl oldum. ayıp olmasın diye paylaşmak zorunda kaldım. bir pastaya mum üflemek bana göre değil. gelmişim 35 yaşına kazık kadar olmuşum, ne öyle mum üflemeler felan. bu biraz hayata karşı tutumla alakalı gibi. beklentisi olan insan kutlamalar bekler, insanlardan beklentisi kalmamış kişiler de kutlamak fılan istemezler. her iki kesime de saygılıyım, lakin bende buyum. yeap.

hiç hazzetmem, herkesin doğum gününü kutlar ve iyi kötü hediye alırken, kendi doğum günüm de asla benzer birşey beklemem hatta aldığım hediyeye karşılık mahçubiyet hisseder borçlu hissederim.

doğduğum günden beri, dünyanın güneşin etrafında her dolanmasını kutlamak anlamsız geliyor.

gezegenimizdeki zaman kavramı astronomik hareketlerden ibaret. bu astronomik hareketin bir noktasında şans eseri dünyaya gelmişim. doğmak önemli. ama doğduğun günü her 365 günde bir kutlamak anlamsız geliyor. hatırlanmak güzel. ama bunu bir organizasyon haline getirmek sadece çocuklara özel gibi geliyor.

birkaç gün sonra, dünya yine benim doğduğum gündeki aynı yörüngeye gelecek. umarım sürpriz bir organizasyona maruz kalmam.