dolunay

dolunaya her baktığımda ağlayan bir yüz görürüm. özellikle şehrin ışıklarının olmadığı bir dağda giderken daha net görüyorum. dolunay sanki dünyayı izlerken şahit oldukları yüzünden çok mutsuz gibi hissediyorum.

insana karmaşık ve gergin enerjiler veren ay hali.

gökyüzüne verilen en önemli güzelliklerden biridir. özellikle turuncuya yakın bir renkteyken izlemelere doyulmaz.
çok değil bir önceki dolunayda bu manzaraya farklı yerlerden de olsa birlikte bakmıştık. yan yana olup birlikte izleyebilmeyi dilemiştik. şimdiyse güzel bir dolunay olduğunu birbirimize söyleyebilecek kadar iletişimimiz yok. hayat işte. ben bir gün birlikte izleyebileceğimize inanıp hayal kurarken o başka düşüncelerdeymiş. ah be sevdiğim beni ne çok kırdın :'(

aysar diye birini tanıdım bir zamanlar. isminin anlamını sorduğumda;
ay’ın etkisiyle huyunun değiştiği sanılan (kimse).olduğunu öğrendim ve bu nasıl olabilir diye bir hayli araştırdım zamanında. aklımda kaldığı kadar ile anlatmaya çalışayım.
dolunay insanları her çağda çekimi altına almış doğayı etkilediği kadar insanları da etkilemeyi becermiş, okyanuslarda ki gelgitleri(medcezir) ayın çekim gücünün hareket ettirdiği kesinlikle biliniyor bu durumda dolunay, canlılarda dahil olmak üzere doğanın diğer alanları üzerinde de etkili olamaz mı? sonuçta insan vücudunun yaklaşık %75 i sudan oluşuyor. çoğu insan dolunay döneminde kendini son derece gergin hissediyor, uyuma zorluğu çekiyor, daha sinirli oluyor kendini daha hassas hissediyor. bu durum başka nasıl açıklanabilir.
başka bir kaç etkisi daha var gibi, dolunay'ın gökte yusyuvarlak göründüğü günlerde libidoyu ve alkol tüketim miktarını da etkilediği söyleniyor. üstelik sivrisineklerin daha çok insanı ısırması, farelerin daha kemirgen olmaları, balıkların daha derine inmeleri, hatta caretta-caretta yavrularının dolunayda veya dolunaya yakın günlerde dünyaya gözlerini açtıkları tesadüf olamaz.
şu anda dünya yüzeyinde çok fazla aydınlatma olduğu için eskisi gibi etkileri azalıyor gibi görünse de insan vücudunun biyolojik saat ve bilinç altı bu uygulamayı sürdürmeye devam ediyor. hatta kadınların regl süresinin bile dolunayla bağlantısı var.
belki bunların bilimsel açıdan ispatı yok ama olamaz denilecek bir durumda yok.

balkonda oturmuş dolunayı izliyorum. aklımda yazdığım öykü dönüp dönüp duruyor... bu öyküdeki karakterimin bir şiir yazabilmesini istiyorum, neo raffaellocu şairlerin dolunay hakkında yazdıkları şiirlere benzer bir şey yazabilmeyi düşlüyorum, bakalım sabaha kadar neler çıkacak...

bedriye'nin anlamıdır.

sancıların içten içe yükseldiği, denizin dolunay öncesi çekildiği gibi kör bir adamın daha ileriye yürümesine sebep olan etki. alışılmışın dışında, ezberin dışında fakat ara ara bunu çekilmelerle, sahile tüm hıncını kusarcasına kirlenmesindeydi. ne aynı yol uzundu, ne de kısa. aynı yoldu işte. ay nı. bir dolunay etkisiydi soğuğuyla varlığını gizleyen. ezberimde olan yerden bir sigara, birde çakmak. rüzgarında izniyle çiğerlere selam. karanlığa aydınlık, görmekten uzak göz bebeklerine. bir veda. değildi geri çekilişler, daha da deli dönüşlerin habercisiydi. o kısa aralıkta derin soluyup, can sıkıntısına çare bulmaktı. özel bir alan, özel bir andı. vücudun sindirimini rahatlatıp köşe yastığına uzanmaktı. sadece gök kubbede dolunay yoktu, içimde de koca bir ışık eksikti ve yerini yarımıyla çeyreğiyle sürdürmeye devam edecek bir varlık vardı kendinden eksik. kendinden noksan. sanki tamamlamak istercesine uzaklaşıp koştur koştur gelen. soluk soluğa öylece bakan. küçük tebessümler eden, başını kaldırdığında utanan. ve ayak uçlarındaki soğukluğun bedeninin titremesine sebep olan. şimdi uzaklardasın.

(bkz: mehtap)

bir odaya hafif ışıklı abajur kadar ışık saçabilen ayın göz kamaştırıcı bir evresi. ayın on dördü, bedir gibi isimlerle de anılır.

etimolojik kökeni dolu aydır. toplumsal telaffuzun birikimiyle dolunay halini almıştır.

geçen gün böyle gözüküyordu, çekebildiğim kadar çektim ama keşke gözlerimin gördüğünü yansıtabilseydim direkt

hep güneş çekecek değilim...

bizde de var...

evim.

ay'ın pek sevmediğim hâli. nadiren güzel buluyorum: turunculuğa büründüğünde.
onun dışında huzursuzluk hissi veriyor. böyle tuhaf ama rahatsız edici. o yüzden pek sevmiyorum.

bir hayki şarkısı.

“daha boyun kadar yüzdün sen
e ben bu deniz kadar sustum”

spotify.link/h4AajDeurDb

ellerim ve yüzüm hızla kıllanıyor. dişlerim uzadı. ellerim pençe halini aldı. sanırım kurt adam oluyorum.
gidip beş on kişiyi parçalayayım bari.

en çok istanbul boğazı'na yakışır.

(bkz: mehtap)