edinilmiş en kıymetli hayat tecrübesi

şu hayatt kimse için bunu yapmaz deme, herkes her şeyi yapabilecek kapasitede.

ailenin en kıymetli varlık olmasıdır. koşulsuz şartsız bizleri sevecek ve destek çıkacak olan tek kişilerdir. gerisi hikayedir.

insanlara hiç güvenmemek koşulsuz güvenmekten daha büyük zararlara yol açabilir.

insana en büyük cezayı, yine insanın kendi vicdanı verir..

'doğru söyleyeni dokuz köyden kovarlar.'

atalarımız söylemiş ama ben tecrübe ile de sabitledim hayatıma..

insanlara asla güven
1-)akrabaya sakin iyi olduğunu şeyden bahsetmeyin nazar ederler
2-)arkadaşa da aynı şekilde çünkü kiskanclar iyiliğini istemiyorlar(ve bunu istiyomus gibi gözüküp sana kendini kötü göstermeye çalışıyorlar)

kişinin belleğinde yer eden, hayatının geri kalanında da kulağına küpe olan hadiselerdir.

hayatımda babamın iki nasihatını asla unutmam.

birincisi; lise sonda sabah 4'nde eve zil zurna döndüğümde, babam kapıda kıyafetlerimi çıkarttırıp, sadece boxerla bırakıp, sonra kapıyı kapatmıştı, sabah 9'a kadar apartmanın merdivenlerinde sızmışım. eve girdiğimde ergen hışmıyla babama gittim, söylendim söylendim. bu arada söylendiğim adam 1.84'e 110 kilo, sanırım beni tek eliyle havada çevirebilirdi. ama hayatı boyunca bir kere bile el kaldırmadı.

aldı beni karşısına; ne içersen iç, ne kadar içersen iç ama bu evden nasıl çıkıyorsan öyle gir, girdikten sonra istersen evi dağıt, istersen bir büyük daha iç, naparsan yap ama evde dağıt. yarın bir gün yanında sevgilin, karın, kız kardeşin olur; elin oğlu gelir; üflemesiyle düşersin; senelerce de bununla yaşarsın demişti.

ben yaklaşık 20 senedir eve hiç sarhoş dönmedim.

ikincisinde ise; 26 yaşındaydım. sigara içtiğimi öğrenmiş, yazlığa gidiyoruz baba-oğul, babam fosur fosur içiyor, beynime vuruyor, her benzinlikte çişim geldi deyip, 2 nefes alıp arabaya geri dönüyorum. 3.benziliğe de girelim deyince; otobanın ortasında yaktı dörtlüleri, çekti kenara ve sigara uzattı; yak dedi. tabii ben anında inkar, yok baba, ben içmiyorum deli misin, sporcuyum ben. tekrar uzattı, yak dedi; ben yine geri vites.

sonra aklıma kazınan konuşmasını yaptı; bana sigarayla saygı duyacaksan; sakın duyma. keşke içmesen ama bu boku içiyorsan, benim yanımda da içeceksin, sigaranın saygısı olmaz. ya şimdi yakarsın yada al eşyalarını bagajdan nasıl geliyorsan gel demişti.

utana sıkıla yaktım ama mesajı aklımdan hiç gitmedi.

özledim be baba.

kınadiğin yerden sınanırsin unutma...

dünyada kesinlikle adalet yok ve sen her ne olursa olsun yalnız başınasın.

termodinamik yasalarıdır.

kimseye güvenme

ruh ve beden sagliginin kiymetini bilmek gerek. tomografi, testler, agri kesiciler, antibiyotikler, antidepresanlar, sinir krizleri, sira bekleme falan bunlar hos seyler degil.

kimse seni ilgilendirmese de diğer insanlara muhtaçsın.

yenilen kazıkların tecrübe olarak geri dönmesi durumudur.

zamanın çok çabuk aktığı, her türlü hırsın ne kadar anlamsız olduğunu bir gün mutlaka öğreniyor olman, ama bunu da çok geç öğrenmen.

beklentiler insanı yorar.

asla iyi olmamak gerektiğini öğrendim. kimseye merhamet etmemek gerektiğini öğrendim. insanın ne kadar nankör bir varlık olduğunu öğretti hayata bana.

hislerin parmak izleri gibi kişilere özel olduğu ve bu sebepten daima kalabalıklar içinde sonu gelmeyen bir yalnızlık içinde olduğumuz gerçeği.

"gerçek şu ki, herkes seni incitecek. yapman gereken tek şey, acı çekmeye değer birini bulmak."
bob marley

mantığına uymayan şeyleri yapma ve iç sesini dinle.