eğitim hayatında alınmış en düşük sınav notu

05. sınavım 1 dakika sürmüştü ama ilk 15 dakika çıkamadığım için oturup beklemiştim.

hayatım boyunca hiç kopya çekmedim, her zaman başarılı bir öğrenciydim. fakat lise 1’de çalışmadan sınava gelen öğrencilerin ne hissettiğini merak o kadar merak etmiştim ki bir sınava çalışmadan gitmeye karar verdim. sözele yakın olan, düşük alacağım için de sonrasında sonrasında rahatça toparlayabileceğim biyoloji dersinin sınavına hiç tekrar yapmadan, çalışmadan, yaprak çevirmeden girdim. o kadar kötü bir durumdu ki herkes takır takır kağıdı doldururken benim içim acıyordu ve dakikalar geçmek bilmiyordu. o sınavdan 16 aldım ama o bir hafta boyunca vicdan azabından kurtulamadım. sanki dünyanın en günahkar, en zavallı, en paspal, en işe yaramaz, en tembel, en gereksiz insanıydım. ve şunu anladım, çalışmadan sınava girmekle, bunu alışkanlık haline getirenlerin duygularını anlamam imkansızdı çünkü ben başarısızlığı çok nadir tatmıştım. halbuki onlar durumlarından gayet memnundu çünkü başarısızlık, onlar için sıradan bir şeydi.

4 çarşaf sayfa yazdım ve aldığım not 01. evet yanlış okumadınız, 01 - sıfır bir. yalnızca 1 yani.

üniversitede alınmış nottur.
dersin birinden 100 üzerinden 14 alındıktan sonra sınav ortalaması 24 çıkar. daha sonra hoca "yahu ben bu ahmaklara bu işi öğretemedim mi kazık mı sordum bilemedim" demesiyle telafi sınavı yapar. hermes kişisi de "aha ikinci bir şans" diyerek girdiği sınavdan 8 alır. sınav ortalaması da 21'e düşmüştür. yapacak bir şey kalmamıştır. hoca kişisi de "hay ben sizin yapacağınız işi" diyerek herkesi dersten geçirmek suretiyle harika mühendisler yetişmesine katkıda bulunmuştur.

liseden mezun olduğum zamandan sonraki senede ilk defa karne almadığımda çok garip olmuştum. alışmış bir kere bünye karne almaya. sonrasında kafamı yastığa koyduğumda çok düşündüm üzerinde. meğerse biz alışmamışız karne almaya onlar alıştırmış. o kadar alıştırmışlar ki bir kaç rakam üzerinden vezir veya rezil etmeye aptala dönmüşüz. her senenin sonunda elimize bir kağıt tutuşturulsun diye okumuşuz. bundan mütevellit zerre inanmam orada dönen iğrenç sayılara. asıl not o sayılar değil dostlarım; asıl not okuduğumuz süre zarfı içinde kendimize neler kattığımız, kişisel gelişimimizi ne yönde geliştirdiğimiz. asıl not ta kendinizsiniz.

boş kağıt verdiğim için.

neden hala gündemde dediğim başlıktır. üniversite okuyan her insan evladının (bakın burası mühim) zaten bir sınava girip çıkmışlığı ve esfel-i safilini (aşağının da aşağısı) görmüşlüğü vardır.

sıfır. optik forma gülen surat kodlamıştım. felsefe sınavıydı halbuki. ayıp etti.

(bkz: -20)

lise üçüncü sınıfta almanca sınavından tamı tamına sıfırın altında yirmi puan aldığım nottur. ama hak ettiğimi düşünüyorum çünkü ich möchte beş köfte filan yazmış, baya baya saçmalamıştım. halbûki ben daha düşük bekliyordum ama hoca ismimi doğru yazdığım için biraz kanaat notu kullanmış olsa gerek. zaten o dönem karneme de o ders sıfır gelmişti.

05. boş kağıda çok bile

08 kimya nefret ediyordum

25-ticaret hukuku

circuits 1'dan kalmama neden olan, 13 aldığım final notudur. tek başına ders çalışmak için inat etmek kötü bir şeydir.

22, ısı transferi, çok da iyi geçmişti

30- osmanlıca . yaz okulunda 95 'e yükseltmiştim tabii.

01. evet yanlış duymadınız 01. kıymetine kıymet eklediğiminin hocası ile bir ufak tartışmıştık. öyle sen kimsinli falan da değil. bayağı ilmi tartışma. neyse efendim ben naçizane, konu hakkında, bir iki kaynak belirttim. neden desteklediğimi anlattım. aslında o da ikna ediciliği yüksek bir argüman sundu. fakat mevzu yarım saat kadar uzayınca bana ters bir bakış ile "neyse, neyse" dedi ve derse döndü.

fakat gözlerini benden ayırmıyor. hani arada hocalığı, titri olmasa atlayacak üstüme. halbuki inanın dostlar kendisine en ufak bir saygısızlığım olmadı.

neyse ders bitti ben anında yanına uzadım. hocam kusura bakmayınlar, ben fikrimi beyan etmek istedimler havada uçuşuyor (kusura bakmayın tarih bölümü böyleydi ve ben akademisyen olmak istiyordum o vakitler).

efendim hoca kalktı sandalyesinden sırtımı sıvazlayıp "bize senin gibi öğrenciler gerek. bildiğinizi, sağlam bir yere dayandırmışsanız, kim olursa olsun karşınızdaki söyleyeceksiniz" demez mi. ben neymişim havalarıyla çıktık. zaman geçti geldi vize.

övgüyü almışım vizede kağıt üstüne kağıt istiyorum. dostlar sosyal bilimci rahatsızlığı dinlendiği yerde çok konuşmasıdır. bizde almışız gazı gidiyoruz. ben hoca beni övecek yine diye beklerken paat 01.

hocanın yanına gittim. kırılıp dökülüyorum bir yandan, diğer yandan sinirim tepemde, hak etmemişim çünkü. vicdansız 1 saate o kadar şey yazmak kolay mı emeğe saygı duy bari değil mi?

ben ters bir bakış beklerken arkasına yaslandı. çok nadir sigara içerdi, bir tane yaktı.
"sana bildiği kim olursa olsun söyle, demiştim hatırlıyor musun?"
"evet hocam"
"heh onu nerede söyleyeceğini öğren diye 01 verdim"

aldığım en acı ayardı ama böyle dersi her hoca veremez. o günden beri kulağıma küpedir. kulakları çınlasın.

hic kalmadim. bence bu yeterli. o derece de zekiyimdir iste.

-2. tabii tam -2 aldım denilemez ama sistemde öyle görünüyordu. ödevi yapmamıştım...
ders: resim

2 tane vize sınavımdan 0 çekmiştim. dün itibariyle de finalinden de 0 çekmek ihtimalim yüksektir.

ilkokul birinci sınıf matematik sınavı... 0 almıştım. sınavın ne olduğunu o zaman yeni anlıyorum tabi...