en büyük hayali devlet memurluğu olan üniversiteli

benimdir o. en büyük hayalim kpss'den 85'i çakıp vergi müfettişi olup 7000 tl maaşı cukkalamaktır. derece arttıkça maaş da artacak. lisansüstü ve yabancı dil de maaşını doğru orantılı olarak arttırıyor ama şahsen yükseklerde gözüm yok, birinci dereceden müfettiş olarak kapağımı atayım sonra kısmet ise ev kredisi çekeceğim. gerçi ldp vergi dairelerini ahır yapacak ama olsun 657'ye tabi olduğumuz için devlet bizi aynı kulvarda başka bir yere atamak zorunda.

sözün özü devlet memurluğu çok da kötü bir şey değil. bilakis her ayın 15'inde yatan düzenli maaşın, güvencen, izin günlerin, tatilin ve harcırahların var. kalemde bütün gün solitaire oynamadığın sürece istediğin kadar kurum içinde yükselebilirsin. işten atılma gibi bir dezavantajın da yok. bence haftasonu tatilsiz, izinsiz, günde 10 saat çalışıp 2500 lira maaşı zar zor alan özel sektör çalışanları başını dizlerinin arasına koyup tek ayağı havada düşünmeye başlasalar iyi olur (haha bu son cümleyi cegevara'dan çaldım ama tam da bu duruma uygun).

işsizlik garantili sözel bölümde okuyordur. bilgisayar, elektronik mühendisliği, hukuk, tıp, inşaat mühendisliği vs. okuyup da devlet memuru hayali kuran duymadım hiç.

büyük ihtimalle iibf öğrencisidir.

bunlar boş bi bölüm bitirirler sonra kpss ye hazırlanırlar kpss bunları minimum 2 kez üzer, sonra tabi arkadaşlar üniversite bitirdi masa başı iş kovalarlar sonra işsiz kalırlar.
bunlar varya bunlar sözlük, püh bunlara.

haftanın 7 günü, günde en az 10 saat mesai yapmanın sıradanlaştığı ve asgari ücretin fix ücret olduğu bir ülkede yadırganmasını yadırgadığım üniversitelidir…

bugün en düşük memur maaşı neredeyse asgari ücretin iki katı... devlet memurları hafta sonu tatil yaparlar, mesai saatleri de genelde 08:30-17:00 arasıdır. bildiğin ilkokul veya lise mezunu bir hademe bu şartlarda çalışırken, pek çok mimar, mühendis, yeni mezun oldukları gerekçesiyle asgari ücretle, hatta kimi zaman deneme amaçlı aylarca ücret bile almadan, günde en az 10 saat ve cumartesi-pazar da dahil olmak üzere, hiçbir iş güvencesi olmadan çalışmak durumunda kalıyorlar.

hiç o kafayla gitmediğim ve üniversite boyunca aklıma hiç gelmeyen mezun olunca başka çare yok galiba dedirten durum.

mevcut sistemin insanları ittiği durumdur.
salla başı al maaşı, devlete kapak atmak gibi tabirler bulunduğu sürece de insanların daha çok hayalini kuracakları iş.
özel sektörde çalışan insanların şartları denetlenip, düzeltilmelidir. “esnek çalışma saatleri”, kullanılamayan izin günleri, komik derecede düşük maaşlar, eksik yatan/yatmayan sigorta primleri...

hayal etmesi kolay ama olması zordur.eskiden olsa liseyi bitirir olurdun.şimdi öyle mi? piyasa çok karışık.

işsizlik oranları karşısında kişinin özel sektördeki çalışan rekabetine ayak uyduramayacağı ve sivrilemeyeceğinin farkında olması sonucu kendini yüksek emeğe karşın düşük ücret almaktan korumak isteyen garantici kişidir. realisttir.

memuriyetin kaldırılmasını isteyenler olmuş. özel sektördeki çoğu maaş hesabı da devlet memuru maaşı dikkate alınarak hesaplanıyor. yani eğer işveren değilseniz memuriyetin kaldırılması özel sektör çalışanını negatif yönde etkiler.

olmak kolay değildir.

hayalin devamını kendimden anlatayım;
-devlet memuru olundu
-bu işi bırakıp küçük bir kafe açsak iyi olur
-kafe olmadı işide bırakamadık
-yaşlandık bir yazlık ev alalım
-kapanış.

ekonomik kriz zamanlarında tavan yapan hayaldir.tamamen duygusal bir karardır.

ben kpss mülakat vs kasarken, memur olmak için mi okuduk, diye beni aşağılayan, şimdi çok az maaşla banka banka sürünen, yarım gün izin için patronun iyi halini gözleyen bir sürü sınıf arkadaşımı gördükçe, ülke koşullarında çok da haksız görmediğim üniversiteli..

kamuda 9-5 çalışan bir arkadaşıma "özel sektör bizi sıkıyor" demiştim. arkadaş kahkaha atmıştı, işte yeni türkiye'nin özeti.

türkiye'de bir hayal

okuduğum bölümün kadrosu olmadığı için onu bile hayal edememektir

içinde bulunduğum durumdur.
ama ben başlık sahibi yazar kardeş gibi 7000'ler maaşı anca rüyamda görürüm. 4300 lira. bir hayalin ederi bu kadar mı!
tabii çok daha sonralardan fark ediyor insan, memurluğun hayal değil acizlik olduğunu. dünyaya fakir gelmişsen, çevrende vizyon sahibi örneğin yoksa, yoksullukla büyümüşsen memurluk sana refah gibi gözüküyor. zam döneminde alırsın % 3,5'i oturursun kıçının üstüne. bir tık ilerisi yok. dışarıya bakarsın, yeni yollar var mı? yok aga. yaptığın iş dışında hiç bir bok yok. tüm vaktini iş öğrenmekle değil okumakla geçirdin hedefine ulaştın. ama istifa etsen açsın.
o yüzden bu memleketin gerçeği: fakir çocukları memur olur.

yazık hayatlar, eğer gerçekten istediği ve hayali bu değilse gerçekten yazık bi hayat

ülkemizde artık pek hayal kuran kalmadı insanlar bir işim olsun gidip geleyim istiyor.

yandaşların cirit attığı mevkilere yandaş olmayan bir üniversitelinin ancak hayallerinde erişebileceği gerçeğini kanıtlayan durumdur. (bkz: dream big)