en büyük hayali devlet memurluğu olan üniversiteli

son 5 yıllık dönem için hak vermiş olduğum üniversiteli.
biz vizyon sahibi oldukta ne oldu?
yaşıtlarımın çoğu çoluğa çocuğa karışmışken biz hala iş arıyoruz!
sorun sistemde maalesef.

biz üniversite okurken (çok değil 2000li yılların başında), devlet memuru olacaksam neden üniversitedeyim derdik.
şimdi en garantisi memurluk. dünyanın başına gelebilecek en kotu salgın da bile memur değil işçi mağdur oldu.
günümüzde haklı hayaldir, umarım hayaliniz gerçek olur üniversiteli arkadaşlar.
ama sizde memur olduktan sonra yatmaya başlamayın.

yüksek lisansta sınıfın yarısı kpss ye girmiş, mülakat sürecini atlatmış atama bekleyen insanlardı. lisans sonrası sırf memurluk için bu kadar sınava çalışmak, iş hayatına henüz atılmamış olmak bana her zaman garip geldi. bir de sanırım tek başıma mülakatı geçemem diye düşünüp hiç hazırlamayı istemedim bile.

belki de hayali, başkent ankara’mızda, vergi denetim kurulu başkanlığında vergi müfettişi veyahut da sayıştay’da denetçi olmak olan üniversitelidir.

unutmadan söyleyeyim. eğer kendi işinin patronu değilse ortalama bir özel sektör maaşlı çalışanı en düşük memur maaşını anca rüyasında görür. gerçi cumartesileri de dahil olmak üzere günde 12 saat çalıştığı için rüya görmeye bile fırsatı olmayabilir.

özel sektör denilen, leş piyasadan haberiniz yok galiba. kendini garantiye almak isteyen adamdır.

evden çıkmadan önce kombiyi kapatan kişi ile aynı kişidir.

şimdiki aklım olsa bende aynı hedefi koyardım demek istiyorum ama içim elvermiyor. gel gör ki, bir memurun hayat standardı, ülkenin yarısından fazlasından iyidir.

çalıştığın gün, saat,izin belli. sorumluluk yok. sabit bir maaş. masa başı iş. kendini sürekli yenilemen gereken bilgi ve beceri yok. kahvaltı yap, öğlen yemek ye akşam eve git. bir de evde kıçını devir yat. tv dizilerini takip et. böyle bir hayat ben de isterdim, gerçekten.

türkiye şartları sağ olsun sayelerinde bir çok insan bu düşüncede!!

kpssden alın o yüksek puanları..
sanki memur olmak kolay..
evet ya hepimiz yatıyoruz..
hepimiz atm memuruyuz..
haram yiyoruz..
akşam akşam..
_iş her ne olursan ol en iyisi ol_ mottosuyla hareket edebilmek..
cumhurbaşkanı ol işin hakkını vermedikten sonra hepsi hikaye..

azla yetinirseniz azı da bulamazsınız. çoğu isteyin.

hayalleri olmayan insandır.

(bkz: mum üflerken memur olmayı dilemek) )
böyle olsun istemezdim.

bazen okuduğum bölümü o kadar sevsem de sırf hayatta kalabilmek için memur olmayı düşüneceğim galiba

eğer derdi yatmak değilse * en büyük hayali plazada beyaz yakalı olmak olan üniversiteliden fazlası vardır, eksiği yoktur. gerçekçidir. işsiz kalma korkusu yaşamak istemiyordur. hafta sonu çalışmak istemiyordur, vaktini ailesine ve sevdiklerine ayırmak istiyor olabilir. ileride çocuğunu daha iyi büyütmek istiyordur. iş hayatında sürprizlerle karşılaşmayı sevmiyordur. iş tanımının plazalardaki yöneticilerin insafına değil kanuna bağlı olmasını istiyordur. sendikalı olup sosyal haklarının peşine düşmek istiyordur.*

en büyük olmasa da ben...

gayet normaldir efendim. herkes atomu parçalama peşinde değil. olmak zorunda da değil.

kpss den 85 üstü al.. atan.. mesai arkadaşım ol..
kolaysa...

en büyük hayalim değil ama hayallerim bundan sonra başlar diyebiliriz.

hani bir laf var ya ölüler de sanıyor ki diriler her gün helva yiyor diye. devlet memuru olmayı beğenmeyenler kpss den kaç alabilecek cidden çok merak ediyorum. ben genel kültür genel yeteneğe gireceğim. sonra eğitim bilimlerine gireceğim üstüne de öğretmenlik alan bilgisi sınavına gireceğim. devamında mülakata gireceğim. bütün bunların ortalaması 90+ olmazsa batıda bir yere atanma ihtimali olmadığı gibi atandığın yerde en az 4 sene çalışıp kadroya geçmeye çalışacağız. tüm bunları başaran da bir 4800 lira civarı bir maaşla başlıyor. 15 sene çalışınca 4800 de 5000 oluyor.

ben holdingte de çalıştım. memurluğu beğenmeyen, memurları vizyonsuz görenlere allah özel sektörü muvaffak etsin dayı.

benim en büyük hayalim öğretmen olmak. bunu da devlet çatısı altında yapmak istiyorum. özel okullarda patron ne derse öyle oluyor. eğitim bir kişinin şahsi kaprisleriyle şekillenecek kadar basit bir bilim değil.