en büyük hayali devlet memurluğu olan üniversiteli

dandirik* üniversitelerimize gitmek zorunda kalan, oralardan mezun olmak için aileleri ile birlikte binbir çile çeken çocuklarımızın ne yazık ki, itildikleri bataklığın eleştirildiği başlıktır.
hani bir söz var ya, "çuvaldızı kendine, iğneyi başkasına" diye, işte bu durum, çuvaldızı da iğneyi de kendinden hariç herkese saplayanların bizi getirdiği noktadır.

yine atama beklediğim şu sıradan günde okuduğum bu başlık içimi cız ettirdi. hayalim değil ama atanmayı o kadar çok istiyorum ki... çünkü kendime dair bir gelecek kurmuşum. bu yüzden onların ön adımı gibi geliyor.

neden küçümseniyor ki! kamuda çalışan akademisyenler, subaylar, hakimler, savcılar, avukatlar, polisler, mühendisler, doktorlar, müfettişler ve daha niceleri memur değil mi? idealin ülkene ve insanlara hizmet etmekse kamuda çalışmak , bir özel teşebbüste aynı görevde çalışmaktan daha anlamlı geliyor. biri kendi kişisel serveti için emeğini ve bilgi satın alırken diğeri kamu yararı için emeğinin ve bilginin karşılığını ödüyor.

benim için mümkün olmayan hayaldir. bölümünün devlette yapabileceği bir iş yok. hayatım boyunca özel sektörlerde çalışacağım, şanslıysam da belki kendi ajansımı açarım. devlette çalışmak hiçbir zaman hayalim değildi ama bugünkü türkiye şartlarında özel sektöre göre bir tık daha mantıklı olduğunu düşünüyorum.

bazı meslekler için seçim değil, mecburiyet bu hayal. kardeşimin, çocuğumun en iyi ihtimalin atanmak olduğu bir meslek seçmesini hiç istemem.

bütün geleceğini, tıynetsiz bir adamın iki dudağının arasında sıkıştıracak vasıfsız insanın, zevksiz bir gecenin mahsülü olan iş bilmez yöneticilerin altında zevk almaya çalışmasıdır.
ha emekliliği iyidir eğer, terör örgütünden suçlanıp 20 senesi çöp olmazsa.

ben şimdi devlet memuru olsam ne amirime "hassildir git buradan" der, ne müfettiş döver, ne de bunlardan sonra istifa ederdim. çıplak maaş 22bin lira, ek ödeme, tazminat şu bu derken her ay 30bin. bir de müteahhitlere kolaylık (!) gösterirsen aylık 45 -50 bini götürürsün. herhangi bir riski yok. günde 8 saat, haftada 40 saat mesai. saat 8 mesaisine bir saat çay, kahve ve kahvaltı şeyiyle başla. biri çıtır ekmek, öteki çıtır simit getirmiştir. sen beyaz peynir götürürsün. oh. keyfin paşada yok. beş yıla evini alırsın.

son birkaç aydır benimdir. napalım biz de istiyoruz doktora ama burs yok. euro dolar uçmuş gidiyor. özel sektör desen arkadaşlarımın hepsi ağlıyor. memur olurum ne uzalır ne kısalırım.

ufku olmayan, tembel, para kazanmayı sevmeyen, hayata katma değer katmadan yaşamak, sırtını bir duvara yaslayıp yaşamak isteyen özgüveni düşük üniversitelidir.
zorunlu düzenleme: özel sektörde en temelden başlayıp, müdür olmuş, bu zamana gelene kadar da binlerce insanı gözlemleyip sonuca ulaşan biri olarak yorumumdur. kimseyi bağlamaz, kimseyi yaftalamaz bir yorumdur.

yargılayıp yaftalamak ne kolay.çalışınca da bi halt olmadığını, idealist olmanın para getirmediği gibi dalga geçildigi bir dönemde olduğumuzu anlamışlardır belki.eskide kaldı o günler.

herkesin hayali farklıdır. o yüzden saygı duymak gerekir. özel sektörde çalışanlar çok üretken kamuda çalışan tembel, sırtını devlete dayıyor diye bir sonuca asla varılamaz. tembellik ve üretkenlik kişiden kişiye değişen kavramlardır. ayrıca özel sektörde sizden kat kat aşağıda bir adamdan emir alabilirken kamuda en azından size denk kişilerle muhatap oluyorsunuz.

yatarak maaş almak herkesin hayali benim de hayallerim arasında.

son 100 yıldır zaten bu millet küçük millet psikolojisine sokuldu; hayalleri, idealleri, hayatta kaplamak istediği alana varana kadar herşeyimiz küçüldü. genç insanların hayallerinin bu denli kısıtlı olmasında elbette kendi payları var fakat aynı zamanda görünmez bir suç ortakları da var.

akp iktidarı döneminde yaşanmıştır.

sağlık ile ilgili bir alan okuyorsa gayet normal çünkü özel sağlık sektöründe adamın iliğini sömürürler 3 kuruş paraya. alanına göre değişen bir mevzu.

cinsiyetsiz bir fabrika kızıdır kendisi. erkekse bir evi olsun ister, bir de haftada bir veren karısı. kadınsa da, üniversiteli kadın mı olur lan, kızdır o.

vizyonsuz anadolu insanıdır. birisi şey yazmış ekşide: "akli basında insan fabrikada falan çalışmaz" bre sığır bizim sorunumuz gelir adaletsizliği ve alım gücünün düşmesidir. ülkede hukuk yok temel sebep bu. kendinizi çok zeki zannediyorsunuz ama değilsiniz. o kücük gördüğün yerlerde iş öğrenip dükkan açan göçmenler var geri zekalı kardeşim. sence bizim sorunumuz bu mu? adamdaki kafaya bak ya, bunlar gibi çok var. sizden bir bok olmaz.

siyasal mezunu olduğum için, çevremde çok var bu tiplerden. bazısının argümanları sağlam; özel sektörün vahşi dinamiklerinden kurtulmak için devlet memurluğu düşünüyorlar. fakat bazısı gerçekten üniversiteyi kpss kursu olarak kullanmış ve tek derdi bir belediyede ve valilik de memur olabilmek. bilmiyorum, bana garip geliyor böyle hayaller.

o tam olarak öyle değildir. günümüz şartlarındaki herkes cebine belirli bir miktarda para girmesini ve bu gelir akışını düzenli olmasını ister. iş koşullarına bakıldığında büyük çoğunlukta yukarıda sayılan her iki maddede büyük sıkıntılar gözlemlendiği âşikardır.

böylesi bir durumda işverenin devlet olması, devlet personeli olan kişiye bu bakımlardan dolayı bir avantaj sağlamaktadır. bu sebeple kişiler "devlet memurluğunu" istemektedir.

anada yok, babada yok üniversitelidir. iş kuracak sermayesi yoktur. herkes yazılımcı olup yurtdışına çıkamıyor. genelde gelir durumu düşük gençlerin hayali değil, tercihidir. sorsanız herkesin en büyük hayali hayali hollywood yıldızı, popstar, rockstar, futbol yıldızı vb olmaktır... o bahsettiğiniz şey hayal değil. zorunlu tercihtir. hayatını idame ettirebilmesi için verdiği karardır.

bi de özelde çalışan herkesi 50-60 bin maaş alıyor sanıyorsunuz:d çok iyi bir yazılımcı-dr-ceo falan değilsen alamazsın o maaşları özelde. bu memlekette %55 asgari ücrette çalışıyor.

evet memuriyet prestijli bir iş değil(istisnai kadrolar hariç) garanti iş olması ve bi tık yüksek maaş dışında hiçbir cazibesi yok. herhangi bir muasebeci düşünün özelde çalışsa alacağı en fazla asgari ücret. kamuda 13-15 arası bişey doğrultur. ama bu adamın hayali kamuda muhasebeci olup ölmek değildir. o yüzden en büyük hayali diye taşak geçmeden önce gerçeği kabullenin.

memuriyet 2008-2013 arası en prestijli dönemini yaşadı. krediler uygundu, krediler sayesinde ev-araba aldılar. yatırıma kafa basanlar veya pinti olanlar 2 -3 daire almayı başardı . şimdi bankaya ev kredisi için gitsen 250 bin tl veriyor. (küçük şehirler bile ortalama ev 2m )

sizler hayalinizdeki hangi işi yapıyorsunuz ve ne kazanıyorsunuz bilmiyorum ama çoğu insan özelde sömürülmemek için en azından kamuya kapağı atıyor.

bugün ekşide özel sektörde öğretmenlerle ilgili başlık vardı. bi açın okuyun. o insanlar keşiş olduğu için o çileleri çekip düşük gelirle çalışmıyor. başka seçenekleri yok! hiç kimseleri yok! kamuya geçerse ortalama gelir sahibi olacak ,mesaisi daha düzgün olacak. yoksa hiçbirinin hayali tuzluçayır lisesinde mat öğretmeni olarak ölüp gitmek değil.