en iyi arkadaşlıkların dayandığı temel

ortak acılar.

en iyi arkadaşlığın dayandığı temek kesinlikle çocukluktur. çocuklukta kurulan dostluklar ömürlük oluyor.

hiçbir çıkar ilişkisi olmaması.

hayata bakış açınız ne kadar ortak bir açıdan benzerlik gösteriyorsa o kadar sağlam oluyor arkadaşlığınız. bazı durumlarda ona bakarken kendinizi görüyorsanız arkadaşlığınız çin seddi temeli kadar sağlamdır. çünkü birbirine benzeyen insanlar birbirini çok iyi anladığı için asla ona yanlış yapmaz

(bkz: temel conta) *

her zaman, her konuda hasbıhal edebilmek.

üzüntülüyken, sevinçliyken, bir şeye çare ararken, dayanaktır arkadaş. en iyi arkadaşınla, hiç keyfin yokken dahi birlikte olmak istersin.

onunla bir araya gelince, çocuksu duygular, bir şenlik sarar içini. yaşın 50 olsun isterse.

saygı. başka hiçbir şey değil.

güven, hiç tartışmasız

yakın ahlak anlayışı,
yakın espiri anlayışı,
yakın kutsallar,
yakın sosyal çevre,
yakın eğitim,
yakın maddiyat.
bunlardan biri artı sonsuzda biri ekşi sonsuzda ise sizden ne köy olur ne kasaba.
biri ötekinden geçiniyordur.
tecrübe ile sabit.

zaman. anlaşılmak.

en zor zamanlarda yanında olmak.
en önemli temel budur.
en zor gününde aradığın kişi senin arkadaşındır.

aynı yerden yaralanmak.

kıskançlık ya da aşağılık kompleksinin olmayışı.

dostum ve ben 7 yıldır birbirimizi tanırız. birimizin başarısı için diğerimiz daha çok sevinir. geçen günlerde ben üzüldüm diye hem o sinirlendi hem de benden daha çok üzüldü.

birbirimizle en çok dalga geçen yine bizizdir. bok koklamalı bir iş yapması gerekiyordu. en çok ben güldüm. çünkü neden gülmeyeyim?

karşılık destek ve anlayış da önemli.

onun başına bir şey gelse ben hep onun yanında olurum. aynı şey onun için de geçerli. saçma sapan şeyler yüzünden trip gibi olaylara hiç girmeyiz zaten.

önce aynıyız sanıp başladığımız arkadaşlığımıza şimdi "ne kadar da farklıyız, ne güzel" diyerek devam edişimiz bunun temelini oluşturuyor olabilir. aynı kitapları okuyoruz, aynı filmleri seviyoruz diye lisenin ilk günü başlayan ve daha haftasında aşırı samimi olduğumuz arkadaşlığımız şimdi seneleri devirmiş durumda: samimiyet katlanarak arttı elbette.
iki seneye kalmadı yollarımız ayrıldı. yediğimizin içtiğimizin ayrı gitmediği cânım arkadaşımla ayda bir görüşür olduk önce. sonra birkaç ayda bir.. sonra altı ayda bir.. sonra senede bir.
okullarımız da yollarımız da ayrıldı. hatta telefonuna günde bir defa bakan biri olduğu için hâlâ da mesajlaşma kültürümüz yoktur. görüntülü konuşuruz ya da görüşürüz, yazarım yazarım, 3 gün sonra cevap gelir. 10 sene görmesem bilirim ki 11. sene kaldığımız yerden devam edeceğiz..
hedeflerimiz, hayallerimiz çok farklı. ama yine de saygı ve sevgi doluyuz birbirimize karşı. her zaman birbirimizin arkasında, destekçiyiz. mesafe olsa da destekçinin olması hissi çok farklıdır mesela. ben bilirim ki kimsem kalmasa da bolu'da çalacak bir kapım vardır.
rotamızı farklı çizdik, hatta araya şehirler değil ülkeler koymak istedik. ama yine de kalplerimizin bir olacağını biliyorduk. kendime aldığım şeyi beğendiği anda ona hediye ederdim. aramızda ne kıskançlık olur ne de fesatlık. her şeyi açık açık konuşuruz.
bazen kötü bir şey yaparız. isteyerek veya istemeyerek. içimizde o kadar tutamayız ki "beni arkadaşlıktan çıkarma ama ben kötü bir şey yaptım" diye şirinlikle karışık o kötü şeyi birbirimize anlatmadan da yapamayız. korkarız birbirimizi kaybetmekten ama kaybetmeyeceğimizi de biliriz. kavga ederiz, küseriz ama gönlümüz rahattır zaten barışacağımızı biliriz hahaha.
bir de aynı dertleri çekmek/çekiyor olmak da insanı birbirine yakınlaştırır. bir sürü olayda aynı yollardan geçmişiz. bu yollardan geçmeyen insanların olgunluklarında da bir parça farklılık var: onlarla tam olarak anlaşamazsın uzun vâdede. onun için arkadaşımla ben farklıyız.
yeri gelir annem olur yeri gelir kardeşim yeri gelir akıl hocam olur. onun bakış açısına da hep ihtiyaç duyarım... canım benim, nasıl da özledim. aşçı oluyor şimdi, dönse de artık yemek yapsa bana... sarıkızım, canımıniçi.

(bkz: kazık temel)

güvendir.

şöyle düşüneceksin. zor bir anımda arasam gelir mi? bu soruyu kendine sorduğun zaman cevabın evet ise iyi bir arkadaşın var ve temeli sağlam bir arkadaşlık ilişkisine sahipsin. kaybetme onu.

tabii sadece kıstas bu değildir ama arkadaşlıkta bu olayın büyük rolü vardır.

sorgusuz sualsiz olduğun gibi kabul etmek.

kardeşin gibi görürsen gerçekten sevgiyi bilirsen saygı da duyarsın kıskanmak ve imrenmek arasındaki ince çizgiyi de bilirsin.
ne birinin arkasından kötülersin ne arkasından iş çevirirsin ne sevgilisini çalarsın ne ailesiyle kötü konuşursun ne işlerine mani olursun ne de onu manipüle edersin.
gerekirse kendinden önce onu düşünür ona göre bile hareket edersin.
arkadaşlığın mühimliğini hiç anlamayan dalyolar her fırsatta kendilerini göstermeye kendi masumluğunu ortaya koymaya hep onu şikayet etmeye çalıştılar.
arkadaşlık böyle toksik kardeşlik değildir.
yaptıgınız kötü bir ilişkidir ve bunu ailede aşamamış dışarı taşırmışsanız ya tedavi görün ya da ilişkilerinizi kesin asosyal olarak sadece kendinize zarar vererek yaşayın.
dış dünya ile sorunlu ilişkinizi kimse çekmek zorunda değil.

birbirini çok iyi tanımak. bazen yaptıklarımız yanlış anlaşılmalara neden olabilir. bu durumda ben onun neyi neden yaptığını zaten biliyorum diyip arkaya rahatça yaslanılabilmeli.

aynı yerlerden vurulmuş insanlar iyi arkadaş olurlar. gözünün içinden tanırsın.