eti puf

90 lı yıllarda ağlayan çocukları susturmak için ellerine verilen marşmelovlu bisküvi.

eskiden pek bir severdim. yaş ilerledikçe pek bir cazibesi kalmadı.

kemale eren yaşıma ragmen (yasitlarim hacca gidip geldi neredeyse) hala cekirgelerime 8 isirikta bitirene 1 gun izin vs gibi vaatlerde bulunduğum ve evde iste cekmecemde olan harika abur cubur.

dipnot: 15 isirikta da tamamen bitiremezsiniz.

8 ısırık demişler. sanırım çocuklar için denmiş. şöyle dönüp bir iendi çocukluğuma baktım. hep tek atmışım. demek ki evlerden irakmisim.*

hala bizim bakkaldan para üstü niyetine alıp yediğim ama tat vermeyen atıştırmalıktir.

üstündeki krema candı ama bir zamanlar.

başlığı okurken cinglenı söylemeye başladım ben. eti puf puf eti puf puf yumuşak ve tatlıı eti puffff

üstü renkli olanından yenmesi makbuldür, insan gibi tek lokmada yenir, damağa filan yapışır, ağzın içinde lokmayı çevirmekte zorlanılır. bunun raconu budur.

ömrümün ilk bir senesinden beri yediğim, en tatlı atıştırmalık. dostluğumuz 45 yıllık olabilir.
babaannem, her salı çaykara pazarına giderdi.
yumurta, tereyağı, mevsimlik sebze/meyve satardı.
o paralarla, evin ihtiyaçlarını, babamın okul parasını ayarlar, kalan para ile bize eti puf alırdı.
eve neredeyse akşam saatlerinde gelirdi.
sepetinden çıkardığı şeyleri kollardık. sıra eti pufa gelince, havalara uçardık.
yiyebileeğimiz en uzun zamanda yerdik, eti pufumuzu.
sonra da yanan sobanın içinde, ambalajı yakardık.
küçüle küçüle yanardı.
ortalığa hafif bir plastik kokusu yayılırdı.
babannem her seferinde kızardı bize.
ama öyle tatlı bir kızması ile, kıyamazdı bize çok kızmaya.
canım ya, özledim seni, mekânın cennet olsun.

lisedeyken kantinden alıyordum. kantinci abimiz eti puflara isim koymuştu artık sayemde. hindistan cevizli olanın adı rus, kakaolu olan zenci, renkli olan neli bilmiyorum ama o da ne alakaysa pakistanlıydı. bu da böyle gereksiz bir bilgi. benim tercihim her zaman rustan yana olmuştur.

yumuşak ve tatlı eti puf...

hindistan cevizlisini nerde görsem gömerim, affetmem.

önceliğim karışıktır, sonra da çikolatalı olan. ama şu dolguluları kim yaptıysa... lütfen kabusum olmayı bıraksın, çok kötü.

çocukluğumuzun güzel tadı.

ayrıca eti puf paketleri yaklaşık 150 kg'lık ağırlığa dayanabilmektedir.

not: 150 kilo değilim. işlem özel bir cihaz vasıtasıyla yapılmıştır.

tiryakilik oluşturduğu laboratuvar ortamlarında kanıtlanmıştır. sandviç gibi arka arkaya üç beş tanesini gömmeden önce besin değerleri ve kalori tablosunu incelemekte fayda vardır.

asla paketini tek seferde açamıyorum. evet malım. odamda yersem kalem batırarak patlatıyorum, başka bir yer olursa bıçak, çatal, kürdan cjcjvjf. ne varsa artık.

doğru açılımı dişler yardımıyla olan hazır gıdadır, bilmemek ayıp değil..

dolgulu olanlarını da sevdim ama en güzeli hindistan cevizli olanı.

bunu tek lokmada ağza atıp boğula boğula ağızda evirip çevirmek bir bana komik gelmiyordur umarım.