evden dışarı çıkmayı istememek

çıkmak istemedigim anlarda oluyor ama evde de sıkılıyorum. bi de insanin arkadaşı da olmayınca cabası. kimsesiz bi yıkıksanız hayat zor. üstüne parasızsaniz ultra zor

bugün çıktım ama eve kendimi zor attım.
yok abicim artık pandemiden sonra ayarlar değişti.
evde daha mutluyum ben.

yalnız yaşarken olan ama aileyle yaşarken tam tersi durumda olan ruh hali türüdür.(en azından bana göre)

üşengeçlikten, parasızlıktan veya yalnızlıktan dolayı olabilir.

soğuk kış günlerinin en güzel aktivitesi.

benim için de geçerli olan durum.

neyse ki tekrardan spora başladım da biraz dışarının havasını almayı başardım.

eğer o da olmasaydı sabahtan akşama kadar evde oturacaktım haftalarca.

umarım hep böyle devam eder de evde boş boş oturmaktan uzak kalırım.

konuyu fazla uzatmaya gerek yok asosyallik belirtisidir ya da hali hazırda asosyal insan davranışıdır. tabi şimdi herkesin evinde internet var, sayısız sosyal medya uygulaması var, oyunlar var zaman geçiyor. eskiden öyle miydi? internet yokken herkes dışarıda sosyalleşiyordu ne güzel.

zevk sahibi akıllı insanların çoğu zaman istediği şeydir.

maddi sebeplerden ötürü bir yere gitmeyi istememekse birçok kişinin yaşadığı durumdur ama bi çıkıp yürüyüş dahi yapmak içinden gelmiyorsa bunu yenebilmek için elinden geleni yapmanı öneririm çünkü özellikle de pandemi sonrasında birçok kişide, yaşlıda bu durum artmaya başladı.
bi çıkıp yürüyüş yapıp, temiz hava bile almak hem fiziksel hem de psikolojik olarak insana çok iyi geliyor.
bu girdabın içine girildiğinde çıkması çok zor. zamanla çıkmak istemedikçe çıkmıyorsun, eve alışıyorsun, daha da çıkmak istemiyorsun...
arkadaşınız varsa ona gitmek iyi gelir.
evden çalışıyorum. evden çalıştığım yetmiyor gibi işlerimi bitirir bitirmez yemek ve ev toplamaya girişiyorum. akşama doğru kendimi atıyorum dışarı. bir saat yürüyorum. allah bana "yürü ya kulum" demiş. yürüyemezsem kafayı yerim herhalde. o bir saat bana o kadar iyi geliyor ki, pamuk gibi dönüyorum eve