evi ev gibi hissettiren detaylar

bitki..
anlatmaya, açıklamaya gerek yok..

(bkz: kedi)

kek ve kurabiyeler bir de çay

(bkz: anahtarın kapıyı açması) (bkz: tapunun üstünde adımın olması)

ev gibi hissettiren baska bir insan.

yemek kokusu

çekyat/koltuk/baza/yatak/televizyon/halı

banyoda küvet olması.

kimsenin omuzunda bir yük gibi hissetmediğin, kuş kadar hafif olduğun yerdir ev gibi ev.

mutfaktan yayılan yemek kokusu.
evden gelen gülüşme sesleri

dışardan gelen birinin karşılayanının olması

tv nin üzerinde masada her yerde bulunan dantel.

kis gunu sicak, tv acik, yorgana burunmussun falan. odur ya, evimnevim guzel evim dersin. hele ki ozgursen.

içeri girip kapıyı kapatınca gelen rahatlama hissidir. gerisi laf-ı güzaf.

kendinin en rahatı olabildiğin yer.

saat tıkırtısı.

halı, perde ve aile fertleridir.

kedi, yumuşak bir yatak, arka planda çalan in flames.

eski eşyalar. çocukluğumdan beri aşina olduğum eşyalar ve tanındık kokular. zamanında okuduğum ansiklopediler. yaşanmışlık olan çoğu şey diyebilirim.

kedili anılar şart. şimdi ben yengeli airbnb evlerinde, kedi olsa bile mutlu olamamış bir adamım. yengeme çakıp, azcık müsade isteyip eve gelip benimkilere sarılırdım. çünkü oradaki kedi de melek olmasına karşın, anım yok kediyle. benimkilerin doğum anısı yeter. karton koli hazırlamıştım lohusa evi gibisinden. oradaki kedi ise, tanımadığım, ayrı yaşanmışlıkların kedisi. o kedi, bir başkasının kalbindeki anılarda anlamlı, benim değil.
insan kendi anılarının olduğu yerlere yatkın oluyor hep. bu nedenle mesela eşini aldatan insanların eşine geri dönme şansı, yenisi ile devam etmesinden daha yüksek. çünkü o kadın, o adamın kedisi. herkes kendi kedisine alışık. yeni kedi, kendisinden beklediğim hareketleri yapamıyor. benim ortanca mesela omzuma dokunmaya alıştı. insan gibi omzuma vuruyor sabah uyandırırken * gel de şunu aldat şimdi.