evlenmemek için nedenler

hayatımı biri ile birleştirmek istemiyorum.

çünkü boşanınca madafaka fiyatlarının yüksek olması sorunsalı.

iyi günde kötü günde, sevdiğine sadakat konusunda maçanız yemiyorsa evlenmemelisiniz.

çünkü bütün yaşıtlarımız evlendi üni lise arkadaşlarımın düğününe gidiyoruz artık ben de oturma grubu takımı bakmak istiyorum, bileğimden omuzlarıma kadar altınları döşenmek istiyorum, kendi evimin kraliçesi olmak istiyorum bu zamana kadar prensestim artık ben de kraliçe olmak istiyorum bu yeterlidir galiba?

evlenme eylemi işin yasal sorumluluklar altına alınması için oluşturulmuş icat edilmiş bir kavram. tüm devletlerin en küçük toplulukları olan aile kavramı insan gücü üretimi üzerine kurulu. evlilik müessesesi olman önce de böyleymiş halen de öyle. büyük şehirlerin getirdiği zorluklar ve yükümlülükler insanları bu kavramdan ve üreme iç güdüsünden uzaklaştırıyor. yoksa olayı sadece sevgi ve bağlılıkla anlamlandırmak çok mantıklı gelmiyor bana. çok eski bir deney var fareler üzerinde evrenler deneyi kabul etsek de etmesek de sonumuz aynı gibi görünüyor. burada yazayım dedim ama çok uzun bir araştırıp okursanız. evlenmeme(aile olmama)sorunsalını biraz daha anlaşılabilir yapıyor.

her birey evlenerek bir an önce cezasını çekmeye başlamalı.

sırt kaşınma sırası size geldiğinde uyuya kalması. boşanma sebebi.

sürekli yanında her yaptığıne bir laf söyleyen biri olacak , eğer aşık olmadıysan sürekli içinde şüpheler oluşacak , koskoca sorumluluklar alacaksın. off daha bir sürü şey var düşünürken bile evlilikten soğudum.

yüzük takmayı sevmiyorum, anlayışla karşılar umarım.

kırk yılda bir eş beğenmişim delirtmeye gerek yok

derin ve objektif gözlemlerimden sonra farkettim ki evliliğin bir noktasına kadar gelen insanlar ( ki bu insanların çocuğu olsa bile) hayatında yeni bir heyecana ihtiyaç duyuyor. tekrar beğenilmek, ilgi görmek, yeniden tanımak ve anlaşılacağını yeniden ummak istiyor. bende de iş bitmemiş hala beğeniliyorum duygusu mu hissetmek istedikleri bilmiyorum. belki de o monoton ilgiye artık duyarsızlaşıldığı için böyle oluyor. hem vazgeçememe hem de artık yetememe söz konusu olabiliyor. bunu yaşayanlar belki de daha yüzeysel yaklaşıyordur. hal böyle olunca da kimseyi üzmeye gerek yok diyorum kimse için üzülmeye de. kimse aldatmak için evlenmez ama yine de bir ömür bir insana da güvenilmez gibi geliyor. bakalım 30 u devirdik sayılır 40 a kadar fikrim değişir mi?

evlilik kadının ömrünü kısaltır. uzun yaşama isteği iyi bir sebebtir.

bir kadını yahut bir adamı sevdiğini, onunla yaşamak istediğini bir kağıt parçasıyla tescilleyip cümle aleme duyurmanın saçmalığı olabilir belki.

gerçekten "o" insanı bulamayacaksan hayatının kalan yıllarının resmi olarak yanışıdır evlilik. şanslı bir azınlık hayat arkadaşına sahip olabiliyorken büyük çoğunluk kutu gibi bir evde birbirine katlanmaya çalışan insanların olduğu yirmi yıl ödenecek ev kredisi sahibi oluyor.

yalnız ölmek için. o atarlı gençlik yılları geçip gittiğinde her şey için artık çok geç olduğunu anlarsınız. evlendiğin halde hayatın olağan seyrinde yine yalnız kalabilirsin ama en azından denediğini bilerek yaşarsın, olmadı dersin.
"ama bu bencillik!" evet, insan bencil bir varlıktır ve kaderler arasındaki en korkuncu yalnız ölmektir. bencil olarak addedilmek bu kaderle kıyaslandığında pek kötü olmasa gerek.

bir teoman şarkısında söylendiği gibi; güzel bir gün ölmek için.
*

çünkü fakiriz. fakiri kimse sevmez. ben kendi kendimi sevmiyorum.

hayatı müştereken ifa edemiyorsan, sorumluluk bilincin yoksa evlenme kardeşim birken iki olmanın hatta üç olmanın anlamı yok mutsuz etmenin de anlamı yok.

ekonomi kötü çünkü. paranın değersiz olduğu yerde aşk bir yere kadar götürür bu devirde.

tavrımız budur