farkındalığı yüksek bireylerin yalnızlaşması

eskiden rahatça yalnızlaşabiliyordu insan ve bu nedenle de pek dikkat çekmiyorduk...
şimdi artık interaktif sosyal yaşam var hayatımızda ve bu da, tüm dikkatlerin üzerimize çekilmesine neden oluyor...

o değil, yeni bir nesil, tür, tarz.. adını siz koyun..
yeni bir sey gelişiyor..
o da, fiziksel temasa gerek duymadan sosyalleşmeyi sağlayan bu yeni internet tabanlı sistemin, "bağzı" yalnızların çok işine gelmesi.
onların hayatına cuk oturdu diyebiliriz internet için...
akıllı telefonlar, uygulamalar...
sanki onlar icin yaratılmış her biri..

insanlardan istedigin kadar uzaksın.. ama yakınsın da..
istediğin zaman!
muazzam..

bu arkadaşlar, farkındalıklarının yüksekliğinden falan değil, tamamen, insanlara olan nefretlerinden yalnızlığı seçmiş kişiler...
onlar belli eder kendisini...
yüzlerce takipçisi ile birlikte, müthiş yalnızdır gerçekten..
daha önce de var olan ama bir türlü derlenip toplanamayan türler..
şimdi hepsi ışıltılı sahnelerinden bizleri kucaklamakta...
ama sadece uzaktan..
lütfen.

tanım: kaçınılmaz son.

(bkz: hikmet benol)

hem çürütür hem de zevk verir

farkındalığın yükselmesi hayatını yönetebilmeyi kolaylaştırır. eğer yalnızlığa neden oluyorsa; dış dünya korkutuyor, iç dünyan boğuyor gibi bir durum vardır ki bu farkındalık değil psikolojik bir arızadır. bakım zamanın gelmiş dostum.

değerimizin bilinmemesi kaynaklı karşılaşılan sonuç

bazen buraya bir şey yazdığımda bile kendi kendime konuşuyormuşum gibi geliyor.

bıraksalar yalnızlaşalım da cahillere bunu da anlatamıyorsun ki .rahatsız etmek te üstlerine yok günde 3 kez kimseyle telefonda konuşmak istemem.ama arıyorlar açmamak için bahane buluyorum arada.kendimle kalmak zihnimi dinlendirmek ve birşeyler yazmak çizmek istiyorum bırakmıyorlar.saygı kalmamış ya da kendi boş beyinleri başka birşeylere çalışmıyor bence.boşa vakit öldürüp benim de vaktimden çalıyorlar

yalnızlaşmak ne ki? hayat zehir oluyor. farkında ve yalnız olsam pek umrumda olmaz ama çoğu şeyin bilincinde olmak çok zor.

bunu zannetmiyorum. farkındalığı belki benden fersah fersah ötede insanlar muhteşem sosyal hayatlar yaşıyor, inanılmaz eğlencelerin parçası oluyor ve hiiiç yalnız değiller.

farkındalığın yalnızlığı getirdiği görüşünu temellendiremiyorum. yalnızlık bir tercih, hayatı karşılama şekli olabilir fakat zaten bir farkındalık göstergesi değil.

belki içeride bir dünya kuruluyor, bireyin dış dünyayla ilgili memnuniyetsizliği ağır basıyor veya birtakım uyuşmazlıklar söz konusu oluyor olabilir. yalnızlıkla farkındalık arasında bir korelasyon yok ki. evet yalnızlık da bir iletişim şekli, bir mesaj olabilir.

yine de kartallar yalnız uçar felsefesi değil bu. ha o da başka bir şeydir. hayatın o kadar farkındayım ki yapayalnızım ne demek? çevremle iletişim kuramayacak ya da iletişimi kuracak bir alan yarat-a-mayacak durumdayım demek. tebrikler, farkındalığınız yükseldikçe iletişim farkındalığını yitirmişsiniz. tabi hayata tavrınız budur, o başka mesele.

bence yani.

madem farkındalık sahibiyiz ve yalnızız o zaman sözlükte ne işimiz var? acaba bu farkındalık farklı bir şey mi?

geçen gün yine yalnızım bir baktım fatih sultan mehmet, eminönü köprüsünde.
tabi canım!..

normalden biraz fazla zekaya sahip olan bireylerin kaçınılmaz durumu ve en huzurlu yalnızlıkları.

yalnız bireyler ve sosyal bireyler farklı şeyleri "fark ederler" desem?..

üstün zekalıların birçoğunun abd'ye gitmesi diye bir şey var. tarihte de öyleymiş. türklerle de sınırlı değil bu.

ama bu başlıktaki konu bana göre girift. net bir tespit yapamam şahsen.

çünkü anlamak yalnızlıktır.

nejat işler gibi modlara girmeler falan. ne gerek var karşim.