geceye kendine ait bir şiir bırak

sigaramın dumanı sen ol dedi.
hehe yanan sigarası bendim..

tarlaya ektim tütünü
çekirge yemiş kökünü
bu entry'i beğenmeyenin
cümle alem s* götünü.

tarladan topladım tütün
yaktım onu bütün bütün
bu entryi okuyan bilir
sözlükte en büyük senin g.tün

gün gelecek,
o milyar dolarlık iktidarınız yıkılacak.
asıl kavgamız sizinle değil.
sizden hesap soracağını söyleyip,
size benzemek için,
sizin gibi olmaya çalışanlarla...

uçurtma olacaksam eğer, rüzgar kırsın dallarımı.
şemsiye olacaksam, yağmurlu günlerde açmayın beni.

nefret ediyorum
kendi fikirleri olmayan
etik anlayışını başkalarına dayatmaya çalışanlardan
nefret ediyorum.

çocuklarını zorla camiye yollayan
zorla kız çocuklarının başını örten
farklı inanca sahip kişileri dışlayan
bağnaz kafalardan nefret ediyorum.

sürekli iktidar yalakalığı yapan yetmez ama evetçilerden
fesli deli hayranı atatürk düşmanlarından
kendisi gibi düşünmeyen kişiye öcü gözüyle bakan, ellerinde imkan olsa bu kişileri öldürecek malum parti seçmenlerini savunanlardan
nefret ediyorum.

atatürkçü maskesi adı altında eski dostlarını fetöcü, vatan haini veya pkk'lı diye damgalayanlardan
bir tweet bile atmaya çekindiğini iddia edip en ufak bir fikir ayrılığına karşısındaki kişiyi linç etmeye çalışanlardan
her fırsatta gittiği ortamı bozmaya mahvetmeye çalışanlardan
nefret ediyorum!

bu ben değilim.
ben canımı bilerek yakmazdım.
bile bile kendimi üzmezdim.
ne oldu bana.
bu halimin sebebi kim.
peki ya sen can özüm.
ne kadar payın var yaşadıklarım da.
buna cevap verebilirmisin.
önce kendimden sonra senden özür diliyorum.
kendime bu kadar acı çektirmemeliydim.
ve seni bu kadar çok sevmemeliydim.
sen bende ki sevgiyi hiç haketmedin...

mazi,bir zamanlar başkentini asiliğine taşımıştı.
hasretin sorumsuzluğunu vicdansızlıkla aşındırmıştı.
kırmak istemedi hafızasındaki dost belleğini kaçınmıştı.
yaralarından yararlılık payı seçerek kendini aşmıştı.

-insanlar için-
ben hep insanlar için sustum,
onlara olan nefreti kendi içime kustum.
kötülükten kaçtım, bencillikten kaçtım,
kendi dünyamı kurdum ve bir köşeye pustum.

zordu inandığım yoldan dönmek,
ne yaparsam yapayım değmeyeceğini bilmek.
adım başı hata, elbet bende de pay var,
benim en büyük hatam insanları bilip insanları sevmek

(bkz: şiir adam live)

ilk ve son denemem:

evlere tıkıldık,
beklemeye koyulduk.
ey korona senin yüzünden
kafaları sıyırdık.

şimdi pencereden bakıyoruz
dışarıdaki insanları sayıyoruz.
istesek de istemesek de
biz biraz ağlıyoruz.

önümüz karanlık
hastalanmamız anlık,
bununla yaşanır mı,
rabbim biraz ferahlık.

korona beni şair ettin.
ben acizim dedirttin.
tamam lan acizim,
şimdi çekilebilirsin.

olmayacak hayallerimi siliyorum yine
dokunmaya çalışırken
bir adamın ait olmadığım kalbine
yazgı diyorum buna
çizgi biraz da
ait olmak da
ait kalmak da
yazılmamış alnımda derinleşen çizgilere
karalanan çocuk yanlarıma istinaden bile
kader de kareli çarşaflarda yazılmıyor zaten
anladım
hele acemi tanrıların ellerinden hiç
çarşafların aklarıyla siliyorum
kaderimin dehlizlerinden damlayan kara gözyaşlarımı
dökülen terler içre ağlıyor
olmayacak tenlerde amini tutmayan dualarım
tek tek ellerimi açıp duları sayıyorum
kutsal kalbimin ışığında
en uzun duayı alıyorum avuçlarıma
ağzımda geceden kalma biraz fısıltı
bendim kalabalık şehrin serseri kızı
suretimde nüshası yazılmayan günahlardan kalan sızı
günahkar diyorum bana
lain biraz da
söylesenize hangi su yıkayacak bu arsızı
ipi kopuk iğneyle dikiş tutmuyor artık zaman
işinin ehli tanrının eteğinde dilesem de aman
söylesenize hangi yağmur arındıracak bu yüreği ıssızıkirpiklerimden şiirler sürüyorum
yastıkların unutulan köşelerine
artık çıkmıyor şiirin karası
kirpiklerimin ellerinden
cevizin lekesi tamam da
şiirin lekesi olur mu diyorlar
gülüyorum...itiş kakış bir valize sığdırıyorum
yarısı yarım hayallerimi
arta kalanları aynanın karşısında allayıp pulluyorum
olmaması gerektiğinden olmayanları da üzerine atıp
valizi mavi dolaba kapatıyorum
kendimi yorgan boğumlarına gizliyorum
böyle gecelerde daha çok çöküyor olmayanların ağırlığı üzerime
ağzıma kadar olmayacaklara gebeyim yine
şiir kusuyorum böyle zamanlarda
şiir üşüyorum
şiir aşeriyorum

cok mu delisin çok mu manyak
bırak bu işleri bırak bırak birak
alli pullu cafcafli
ince belli masrafli
kimdir bu drag drag drag.

bu kadar uzaksın diye mi seviyorum seni,
yada yasak olduğun için mi sana bu tutkunluğum...
seni neden sevdiğime cevap bulamadım sevdiğim..
yanımda olmasan bile var olduğunu
bir yerlerde iyi olduğunu düşünerek avutuyorum kendimi...
ama seni özlediğimde yüreğime hakim olamıyorum...

mutluluğum, herşeyim ol,
aldığım her nefesim ol,
sende iste beni benden,
sen benim ol,
ben de senin....

sen nasıl dersen
öyle olsun,
yeterki bu kalp
seni bulsun,
yirmi dört saatin
her dakikasında
dünyamın içinde
tepeden tırnağa
hep sen
dolusun....

döngüsel dönüşümler .
.
.
oralardan buralara
ileriden ötelere
dönüp dönüp yine kendime
konar göçer bir vaziyette
gelip, soluklanıp gidiyorum
.
.
sözlerime yükleniyorum
özne olsam da yapıyorum
belirttiğim nesneler aslında belirsiz
kaybolup bulunmaya çalışıyorum
cümlelerimin içinde

sevmek nedir ki bir eylem
sözelci değilim ki ben
hepsi eşit ağırlık
biraz sayısal biraz kaygısal
teoriyi sevmem
pratik adamıyım ben
problemin kendisiyim bazen

bazen biraz deli, az biraz halimden belli
aslında beyaz hep
gökkuşağımın renkleri

ötelere, uzaklara
esintiler... finarfin

"al beni incitmeden yeşil gözlerine sür
ve ağla... gözyaşınla beni hüznüne götür."

sabah güneş vardı
öğlen yağmur
şimdi kar var
tanrım ya mahsuz yapıyorsun
ya da benim gibi kararsızsın...

gece..
yine gece
uzun mu uzun bir gece
düşünceler yine canlı
dipdiri söylenemeyen sözler..
bu gecede düşünceler içinde kaldı kalacak…
uyku yok açık kalacak gözler…(bkz: geceye dair)