gençler iş beğenmiyor söylemi

garsonluk gibi özel nitelik gerektirmeyen işler için bile bir ton şart koyan, milleti sabahtan akşama kadar köle gibi çalıştırıp ancak temel ihtiyaçlarını karşılamaya yetecek kadar(?) maaş veren, çalışanlarının hakkını yiyen ve başkaları tarafından da çalışanlarının haklarının yenmesine göz yuman işverenlerin; asgari ücretle doktoralı mühendis çalıştırdığı için övünen kurum başkanlarının; astlarına görev tanımlarında yer almayan sorumlulukları yükleyen, yeri geldiğinde de onların fikirlerine ve yaptıkları işlere el koyup bütün takdiri toplayan amirlerin yer aldığı ülkede komik kaçan söylemdir. insanlar mecbur kalınca gayet de güzel iş beğenip çalışıyor, istedikleri şey insan muamelesi görmek ve emeklerinin karşılığını almak.

her ne kadar ülkedeki iş sektörleri gerçekten bokum gibi olsa da aslında kısmen katıldığım söylemdir. abi ya bahçe sulama/bakımı gibi vasıfsız bir iş için piyasadaki en yüksek fiyatı "adam gibi" vererek bile eleman bulamıyorsun adam yok uyanamadım yok belim ağrıyo diye bahaneler uyduruyor sonra da iş yok.. kimisi çalışmamak oyalanmak için masustan alet edevatı kırıyor. bakıcılık işi ile uğraşan(en az bir öğretmen maaşı kadar da maaş alan) sanki otel müşterisi zannediyor kendini ufak bir yeri temizlemesini istiyorsun ben temizlikçi değilim diye küstahlık ediyor. zaten türk birini de bulamıyorsun artık çalıştırmak için kaldı ki türkçesini ancak anladığımız özbek/afganlar bulunuyor ama bir yerden sonra onlar da pek çalışmak istemiyor. saçma sapan yüzlerce üniversite türedi mezununa hiçbir şey katmayan, buralardan mezun olan adam diplomam var deyip çalışmak istemiyor hiçbir şeye yeteneği uzmanlığı olmayan liseyi bile bitirmemiş biri bir yerlerin ceosu olma zengin biriyle evlenme havalarında.

bu söylemi yadırgadığım kısımlar da var tabii donanımlı hayatını okumaya vermiş 3-4 küsür dil öğrenmiş sanatkar, eğitmen zeki yetenekli insanlar olması gerektiği yerler yerine süpermarket kasiyerliği güvenlik görevlisi kuryelik gibi işlerde çalışıyor asgari ücrete kimisine 2-3 kişilik iş devrediliyor kimisi geç saatlere kadar ek ücret almadan çalışıyor. kimisi kendi sektöründe iş diye dolandırıcı saçma sapan yerlerde çalışmaya başlıyorlar öğle yemeği bile verilmiyor paraları ödenmiyor tehdit ediliyor karakolluk mahkemelik olunuyor. * sonuçta bu söylemi yapan bu koşulları kabul eder miydi gerçekten üniversiteden mezun olduktan sonra eğer üniversite mezunuysa?

gençleri bok gibi ortamlarda, mobingle sokakta suratına dahi bakmayacakları insanlarla çalışmaya zorlayıp üzerine bir de temel ihtiyaçlarını dahi karşılayamayacakları bir maaş veriyorsunuz. o zaman tabii ki beğenmezler. bu şartlarda kim niye çalışsın?

işin gerçeği gençler iş beğenmiyor değil gençler sömürülmek istemiyor.

ama gel gör ki hiçbir insan evladı bunu istemez ama bir yerden de seve seve başlamak lazım.

değirmenin suyu başka türlü dönmüyor. asalak gibi yaşamaktansa her halükarda çalışmak iyidir.

bir birey olabilmenin en önemli kıstası kendin kazanıp ayaklarının üstünde durabilmektir. diğer türlü çamaşır mandalı gibi görünüyorsun.

türkiye'de 77 özel üniversite var bunların 44 tanesi sadece istanbul'da.
aileler çocuklarını okutabilmek için özel üniversitelere gönderiyor. tabi ki buna gücü olanlar olmayanlarda borçlanıp gönderiyor. aslında anasaya göre."eğitim kurumları, dil, ırk, cinsiyet ve din ayrımı gözetilmeksizin herkese açıktır. eğitimde hiçbir kişiye, aileye, zümreye veya sınıfa ayrıcalık tanınamaz (m.4). eğitimde herkese fırsat ve imkan eşitliği sağlanır." bu durumda parası olan okuyor.eştlik ortadan kalkıyor. hiçbir beceresi olmayan çocuklar baba parasıyla üniversitesite mezunu oluyor bu durumda da kimse sıradan işlerde çalışmak istemiyor ya da kendine yakıştıramıyor.
özel üniversitelerin kapıtılması gerekir.

akçomarların azıcık paraya razı olmasından dolayı herkesi kendi gibi köle olmaya razı olacaklarını sanmasından ileri gelen dandik bir söylemdir.

işverenler haftanın en az 6 günü,günde en az 10-12 saat çalışan asgari ücretli veya asgari ücretin biraz üstünde ucuz işçi aradıklarındandır. yoksa ver gence en az 25.000 tl+mesai ve günde 8 saat çalışma+haftasonu veya hafta içi 2 gün izin bak bakalım işsizlik kalıyor mu.

hep patronların açgözlülüğü başka bir şey değil. her işveren hakkını verse işçiler de hakkıyla çalışır.işvereni yukarlara taşır.

koca koca adamlar, "gençler iş beğenmiyor, ücret beğenmiyor, bir işte birkaç hafta durup kaçıyorlar" diye gevşek gevşek konuşuyorlar.
yahu uyanın!
onca mobbingi niye çeksin bu çocuklar?
niye sabah akşam sırf orada işe alındı diye hırpalanmaya, psikolojik tacizlere, beş para etmez tiplerin onları dışlamaya alışmasına, eziklenmeye, alaya tahammül etsinler?
biraz üstte olan (şef, müdür, amir vs.) biraz aşağıda ya da farklı olana hayatı zehir ediyor. (maaş diye verdikleri parayı es geçiyorum)
meselenin birde bu tarafı var.

geleceğini, hayallerini, uzun vadeli plan yapma hevesini çaldığınız gençlerin öyle saça böyle tarak diyerek ileriyi düşünmeden günübirlik yaşamaya başlamasının tezahürü söylem.
bu şartları biz ve seçtiğimiz yöneticiler sağladı. şimdi şikayet etme hakkımız yok.
o çocuklar biliyor ki bilmem ne partisi zıkkımın kökü kollarından gelip, il-ilçe başkanından referanslı olmadıkça ömür boyu çalışsalar da bir ev hatta araba sahibi bile olamayacaklar.
avrupa'da yaşıtının harçlığıyla aldığı bir araba için ömrünü tüketmek istemiyorlar.
iyisini de yapıyorlar.
kendimiz ettik kendimiz bulduk.

emeğin karşılığı alınsa böyle bir durum olmaz. köleliği kabullenmelerini istiyorsunuz. öyle bir dünya yok. üç kuruş para ver, her türlü mobing yap iş beğenmiyo de. oldu paşam.

yeni gençlerin en takdir ettiğim özelliği iş konusunda iş verenlere en ufak müdanası yok. iş veren eline fırsat geçtikçe bu ülkede çalışanını sürekli ezmiş ve alın terinin hakkını vermeyerek hırsızlık yapmıştır. işte o iş beğenmiyor dediğiniz gençler kendini ezdirmiyor en ufak müdahale de babamın işimi diyerek bağları koparıyor. yıllarca babanın işyeri gibi çalışan onlarca nesil sadece patronlara köle oldu.