gırgır

özlediğim,kapanan mizah dergisi.yenilendikten sonra değerli çizer ve yazarları bünyesinde barındırmıştır.

fakirin el süpürgesi.
komedi, gülme, şamata anlamına da gelir.
sanki gırgır icat eden biri fakirliğimizle gırgır geçmiş gibi değil mi ya

balıkçı teknesi.

'usanç veren kaba ve sürekli ses' anlamına da gelen sözcük.

eskiden sıkça kullanılan alettir. eskiden hediye vermek amaçlı kullanılan demir gırgırlar tehlike saçıyordu. annelerin/ nadiren babaların terlikten önce çocuklarına fırlattığı alet gırgırdı. karnesi zayıf gelen babamın, annesine gösterdiği o bol birli karne sonucu babannem demir gırgırı babama fırlatmış ve babamın burnu kırılmıştı. hadi be sen kimi trollüyorsun diyen yazara, keşke troll ya da şaka olsaydı ama durum bundan ibarettir. (bkz: şaka ama gerçek)

gırgır , fırt, lombak, hey gidi günler, sevdiğim mizah dergilerindendi, iyi biliriz dedik, gömdüler

mekanik düzenekli, küçük el süpürgesi. hala kullandığım, küçük kırıntılar için süpürge çalıştırmaktan kurtaran ev aleti.

meme'in türkçesi.

oğuz aral'ın 1972 yılında çıkarmaya başladığı efsane mizah dergisidir. ilk başlarda gazetede bir sayfa olarak çıkmış olup bir sene sonra simavi ailesinin talebine istinaden ayrı dergi olarak çıkmaya başlamıştır. tirajı 500.000'i bularak türkiye'deki gelmiş geçmiş en çok satan mizah dergisi olmuştur.
1989 yılına kadar oğuz aral editörlüğünde çıkmaya devam eden dergi sonrasında ertuğrul akbay'a satılmıştır. oğuz aral da karikatüristlerin çoğunu yanına alarak avni isminde yeni bir dergi kurarak devam etmiştir. latif demirci, ergün gündüz, hasan kaçan (kendisi şimdiki gibi yandaş değildi o zamanlar), bülent arabacıoğlu, atilla atalay vs gibi karikatürstleri bünyesinde barındırmıştır.

gırgır, günümüzde artık ufaktan yaşlanmaya başlayan usta karikatüristlerin çoğunun okulu sayılmaktadır.

pelajik sürü oluşturan balıkları avlama yarayan çevirme ağlarına verilen isim. yunanca gri-gri den türkçeye geçmiştir. ingilizce purse seine olarak isimlendirilen gırgır ağları ile yakalanan türlere örnek olarak sardalya, hamsi, çaça, istavrit, palamut, kefal, orkinos verilebilir.

eskiden birim fiyatı rahmetli turgut özal olan mizah dergisi.
fiyatı : 10 turgut, (5 adet özal kafası olurdu ama 100 tl yazardı)

oğuz aral, galip tekin, hasan kaçan, latif demirci, vedat özdemiroğlu, bülent arabacıoğlu ve daha niceleri geldi geçti. bir zamanlar dünyada mad* ve *krokodil'den sonra en çok satan haftalık mizah dergisi idi. ve her politikacı mizah konusu olur ve kimse de ağzını açıp laf etmezdi.
aradaki farka bakarak memleketin halini anlayabilirsiniz.

dibe edit: *en kahraman rıdvan* her daim bir efsaneydi ve benim için halen daha öyledir.

ve bir çok diğer karakter de şu şekilde idi üç aşağı beş yukarı hepsini milimetrik hatırlamamakla beraber;
(bkz: eşşek herif)
(bkz: deli ziya)
(bkz: utanmaz adam)
(bkz: muhlis bey)
(bkz: avanak avni)
(bkz: zalim şevki)
(bkz: kelek osman)
(bkz: gaddar davut)
(bkz: çılgın bediş)
(bkz: hasbi tembeler)
(bkz: deve dilaver)
(bkz: hafiyesi mahmut)
(bkz: grup perişan)
(bkz: korna kamil)

kendi halinde bir mizah dergisidir

oğuz aral tarafından 1972 yılında gazetede düzenlemiş olduğu güldürü sayfası. daha sonra sayfayı, aynı isimle haftalık güldürü dergisi haline getirmiş. yazı ağırlıklı, aktüel, halkın anlayabileceği basit bir karikatür çizgisi uygulamış. gırgır dergisinde, kendi gülmece üslubuna karikatürist yetiştirip kamuoyuna takdim etmiştir. tirajı da 300 bini aşmış, avrupa standartlarında üçüncü büyük mizah dergisi olmuştur.

sözlükçe yapmayı pek sevdiğimizi gözlemlediğim eylem.
(bkz: gırgır yapmak)

elektrikli süpürgenin atası.

1960-70'li yıllarda neredeyse bütün evlere girmiş türkiye'nin ilk patentli mekanik süpürgesi.

esasen ilk halı süpürgesi patentini, 1876'da toza karşı alerjisi olan bir amerikalı melville r. bissell almıştı.

türkiye'de ilk defa mekanik halı süpürgesini 1960'lı yıllarda göztepe kulübü’nün eski başkanlarından tacettin hiçyılmaz seri olarak üretmeye başladı, adını “gırgır” olarak kendisi koydu ve patentini aldı. marka sonra bu tip üretimlerin ortak adı halini alacak kadar yaygınlaştı. reklam sloganı olarak da en çok “gırgır giren eve dırdır girmez“ kullanıldı. başlarda günde 100 adet satılırken ünü giderek yayıldı günlük satış rakamları 500'lere ulaştı ve 15 ülkeye ihraç edildi.

şamata.

dayak aracı olarak "gırgırın sapı" nı hatırlıyorum...çevrilerek çıkarılıyordu bu, şimdiki dandik vileda sapı gibi değildi, bildiğin demirdi...

dergisi vardır 1972'de yayına başlayan, türkiye'nin en çok okunan mizah dergisiydi bir zamanlar.
oğuz aral'ın çizdiği avanak avni ve utanmaz adam karakteri ile hafızalara kazınmış dergiydi...