günlük tutmak

günlük tutmak, içindekileri yazıya dökmektir ve çağımızdaki karşılığı blog yazmaktır.

tüm gençlere ivedilikle tavsiye ettiğim eylem.

tekrar bir geri dönüş yapmak istesem de duygularımı anlatma konusunda gitgide daha da kötüye gidiyorum sanırım.
önceden kendimi yazarak daha iyi ifade edebiliyor oluşumu severdim falan ama şu an kendimi iyi ifade etme konusunu önemsiyor muyum onu bile bilmiyorum.

artık ağlayarak bile günlüğüme yazamıyorum anlıyor musunuz.
ğanlayamazsınız..

gerçek hayatta söylemek isteyip dile getiremediği şeyleri yazmak, içini dökmek, kendini rahatlatmak ve anıların hatıra kalması açısından hoş bir eylem.

bunu yapacak bile enerjim yok, şu aralar modum düşük...

içini dökmek, üzüntülerini, sevinçlerini paylaşmak, gerçek hayatta söyleyemediği, söylemek isteyip de dile getiremediği şeyleri yazarak birileriyle paylaşmış gibi hissetmek, kendini rahatlatmak için birebir..

her sene tutacağım diyorum tutmuyorum. bu sene tutacağım ne de olsa artık tek yaşıyorum...

ben yıllık tutuyorum, daha ekonomik.
t:her gün yapılan ya da düşünülenlerin kağıda yazmak suretiyle kaydedilmesi

en yakınındakine en uzak olduğun anda çıkar gelir ... yalnız bırakmaz, dinler, anlar, seni rahatsız etmez,
yargılamaz, incitmez, kırmaz sadece vardır...
en sevdiğim şey günlük tutmak. bir süre ara vermiştim "biri bulur yakalanırım " diye o sıralar çok şehir dışına çıkıp geldiğim için güvenemiyorum
tekrar başladım ve bana inanılmaz iyi geliyor.
saatlerce yazasım geliyor bazen...
o benim en yakın arkadaşım, sırdaşım.
bazen yazarken şeyi düşünüyorum "öldüğümde bu defter var olmaya devam ederse ne konuşurlar "
bunu düşünmek biraz korkutuyor ...
ikinci kısım olarak burayı kullanıyorum zaten.
burası yazmakta en özgür olduğum yer
burayı da bu yüzden seviyorum
...
günlüğüme ağlaya ağlaya yazdığım her satırı sabırla sakladığı için teşekkür ederim...
biliyorum ki o her daim yanımda.

dijitalini de dahil edersek bilmem kaçıncı günlüğüm. ben seviyorum yazmayı harfleri rakamları yazı dünyasını.
o dinliyor o sorgulamıyor o anlamaya çalışıyor. en azından öyle görmek istiyor insan.

ara ara aklıma geldikçe yazıyorum sadece. düzenli bir şekilde her gün yazayım motivasyonum hiç olmadı zaten.

bir de hevesimi kıran bir şey var bu konuda. yazdıklarının okunma ihtimali. benim gibi bir aileye sahipseniz, her şeyi kurcalamayı, karıştırmayı seven tiplerse günlük tutmak ekstra cesaret istiyor. bazen yazarken bile aklımın bir köşesinde "ya biri okursa?" korkusu oluyor. o yüzden yazmaktan çekiniyorum.

ama yine de bir şeyler karalamak, anlatmak iyi geliyor.