günlük tutmak

derdinizi ya da içinizden geçeni yazmak onunla başetmenin bi yoludur bana göre. psikologlar da bi bakıma öyle yapmıyor mu? sen anlatıyorsun derdini ve hafifleyip geçiyorsun. tek farkları onlar sorular da sorarak olaylara bakış açını değiştiriyorlar arada hepsi bu. ne dert ettiğin şey kayboluyo ne de düşüncelerin kafandan çıkıyo ama anlattın ve kimseye de söylemeyeceğine inandın ya, tamamsın işte.

geçenlerde psikolog olmadığı halde psikologçuluk oynamayı çok seven biriyle tanıştım. bak ben o kadar açılmam, anlatırım bir şeyler tamam da öyle zihnimi dökmem ortalığa. bukişiye döktüm ve hala konuşmaya devam ediyoruz. mesele biraz da her şeyini bildiği halde senden kaçmaması galiba. yine de çok coşmayın derim ben.

günlük tutmak, içindekileri yazıya dökmektir ve çağımızdaki karşılığı blog yazmaktır.