hala yapmak istenilen çocukluk aktiviteleri

kapı pervazına tırmanmak

benim teyze yapmak istediğim çocukluk aktivitelerim var.

salıncağa binmek.

okul öncesi öğretmenliği öğrencisi olarak bezdiğim için benim hiç yok.

deli misin ? tabii ki ağzına doldurduğun leblebi tozuyla, arkadaşının yüzüne yusuf yusuf demek.

özlenen ve tadı asla geçmiştekinin yerini tutmayan aktivitelerdir. pamuk şeker yemek, jetgiller ve winnie the poo izlemek akşam ezanı okunurken parktan eve gelmemek için böğürerek ağlamak.

oyuncaklarla oynamak.
ara ara kendime oyuncak aldığım da doğrudur. her ne kadar babamdan laf yesem de vazgeçmiyorum.

tramboline binmek. kilo sınırı çok üzücü .

adanada müstakil evlerin balkonundan çok damları kullanılır, benim de en sevdiğim aktivite damdan şu balonları doldurup doldurup tanımadığım insanların kafasına atmak, müthiş bi zevk alıyorum, dayak yesem bile hala yapmak istiyorum.

kapı kenarlarına tırmanmak isterdim. boyum uzadıkça tırmanmak zorlaştı ve daha çocukken bile zevki kaçmıştı . zaten boy daha da uzayınca hiç tırmanılamıyor.
salıncağa binmek . salıncağı hızlandırıp sonra kendi akışına bırakırsın. rüzgarın yüzümüze dokunması iyi hissettiriyordu. bir de o salıncak kumluk bir alandaysa ileriye atlamak tek kelimeyle müthişti. salıncak farrklı zeminde olunca yanlış atlamalarda çok canım yanıyordu :'(.
yakartop da oynamayı çok isterdim ama şimdi istesem de güzel oynayamam . çok şişmanladım ve eskiye göre daha yavaş hareket ediyorum.
şişme havuzlarda ve trambolinde oynamak.
bisiklet ve scooter sürmek. küçükken bu ikisine sahip olamamıştım. bisiklet nasıl sürülür bilmiyorum bile. umarım bir gün bisiklet kullanmayı öğrenirim ve bisiklete sahip olabilirim

küçükken ağaçlara dağ tepe demeden tırmanırdım tarzan rıfkı gibi ağaçtan ağaca atladığım da oldu. yere düştüğüm de.

şimdi olsa yine tırmanırım ama tuhaf kaçar küçükken baya en sevdiğim şeylerden di.

geri köprü hareketi

annem yemek yaparken tezgaha çıkar izlerdim ahaha şimdi tezgah kadarım

elma veya erik ağacına çıkıp saatlerce oturmak istiyorum.çocukken sıklıkla yapardım, karnım ağrıyana kadar elma yerdim. ne güzel günlerdi be.

salıncakta sallanmak kadar mükemmel bir aktivite yok. mutluyken de üzgünken de hatta içerken de on numara aktivite.

kızların saçını çekmek, onlara çelme takmak vs. romantik şeyler.

gece gündüz demeden evden kaçmak.
eylem olarak değil de eylemin altında yatan duygu çok güzelmiş: kormamak, cesur olmak.

bazen istenilmese de hala yapıyoruz . saklambaç oynamak,evcilik oynamak ,top oynamak,ip atlamak ...............................vs. anne olmak böyle bir şey

aktivite değil, biliyorum ama 'öğlenci' öğrenci olmak isterdim. daha makul bir saatte uyanmak, karanlıkta yataktan ve evden çıkmamak için...
aktivite olarak: çamurla oynamak (oyun hamurları çok ilgimi çekmedi) , özellikle köroğlu kitaplarını ödev ya da kitap kolu başkanının rasgele dağıtması sebebiyle okumak(kitaplıktan istediğin zaman alıp okumak o eski tadı vermiyor) , uykudan gözlerin kapansa da gelecek ya da gelmiş oturan akraba büyüklerle azıcık daha vakit geçirmek için ebeveynlerin git yat uyarılarına cesaretle karşı koymak (şimdilerde, yaw haftaici ne misafirliği, yatıp uyuyalım, akraba da kaçıyor muyuz sanki haftasonu gelsin gibi gibi isteksizlikler bahaneler silsilesi hakim)...
ayy ne bileyim yaa, çok fazla şey var yapmak istediğim
insanlara sinirlenince market, pazar, sokak umursamadan bağırıp çağırasım, salya sümük ağlayasım, darlanınca çekip gidesim kaybolasım, duvarlara resim yapasım, kalabalıklar içinde olduğumda diğerlerinin ne konuştuğunu anlamamayasım ve konuşmalara katılmamayasım, nezaketiydi politik davranmasıydı, ona buna hürmetiydi demeyip her zaman her yerde dosdoğru konuşasım var

aktivite sınırlarını çoktan aştı sıraladıklarım, fark ettim.
heh işte çocuk olup bu aşma şeysini fark etmemeyesim ve daha sayfalarca yazmaya devam edesim de var