hayat

hayat dediğin yaptığımız yanlış seçimlerin getirdiği doğruları yaşamak zorunda kalmaktır.

zerreden, ölüme değin bitmeyen devinim.
nerede biteceğini, niçin, neden yürüdüğümüzü bilmediğimiz kimimiz için uzun, kimimiz için kısa bir yol.

devamı gelecek, ama bu gece değil...

bir varmış bir yokmuş.

ömrün ne kadar uzun geçtiği değil,
hayatı nasıl yaşadığınız önemlidir.
ömür yaşam tarzınızdır.
yaşamayı bilin, bu gün varsın yarın yoksun.
bir kapı değil midir ömür?
açıp kapayıncaya kadardır.
kapı kapanmadan,
son nefesinize kadar yaşayın hayatı.
sevgiler ile
sevdalar ile
dostluklar ile
hayatı doyasıya yaşayın...

akıp giden, durdurulamayan.

ışığa doğru yürüyüp gözlerimi açtım yolu bilmiyorum adres belli değil nereye gittiğimi bilmiyorum anne baba isimli iki şahıs çıktı önce sürekli öğüt verip durdular ama bence onlar benden de beterdi yolda eklenenler ve eksilenler oldu velhasılı yaş 40 oldu hala yürüyorum nereye gittiğimi bilmiyorum

gerçekten hiçbir anlamı yok benim için. daha tatmadığım bir sürü fiziksel acı ve stres beni beklemekte. bu herkes için geçerli aslında ve bu sebep bile beni başlı başına hayattan soğutmaya yetiyor. şuan mesela fazla yemek yediğim için karnım şişti ve hareket ederken feci rahatsız oluyorum. çok saçma değil mi? sürekli rahatsız edecek şeylerin olması?düşünsene bir şekilde hayattasın acı çekiyorsun, yeri geliyor gülüyorsun eyvallah ama bunlar dengelemiyor be hocam. yaşam motivasyonu kalmıyor haliyle. off o son şişi yemeyecektim..

senden sürekli karar vermeni bekleyen ancak çoğuna saygı duymayan, kimisini ise görmezden gelen tuhaf mekanizmadır.

tüm yorgunluğumuza rağmen yürümek zorunda olduğumuz bir yol.

nefes alıp verdiğimiz sürece devam eden var olma durumunun bütünü.
(bkz: var olmak)

su markasıdır ve halihazırda var olandır, yaşadığımızdır.

hayat an dan ibaret yaşadıklarımız geçmiş de kalır , yaşayacaklarımız da gelecek de bekler

yaşamak yerine tükettiğimizdir. anda kalmaktır, akıştır, güzeli görmektir; bunların safsata olmama sebebi keyifli vakte yöneltmeleridir. kastettiğim bir boka bakarak 'ay ne güzel de kahverengi öyle' demek değil, 'evet bu bir bok, bunun etrafında dönüp durmaya gerek yoktur. görüyorum ve var olduğunu biliyorum. şimdi bunun kabulü ile hayatın devamına bakıp bir yandan da bunu halletmeliyim. belediyeyi falan arayayım, vergi alıp çalışmamak neymiş? kaldırsınlar bunu buradan derhal.' demektir.
bakınız schopenhauer balım ne demiş;
"hayatlarımızın sahneleri pürüzlü mozaiklerle yapılmış resimlere benzer; yakından bakınca bir işe yaramazlar, güzel görünmeleri için onlara belli bir mesafeden bakmak gerekir. bu nedenle de arzu ettiğimiz bir şeye ulaşmak, onun ne kadar beyhude bir şey olduğunu keşfetmektir. her ne kadar tüm hayatımızı daha iyi şeylerin beklentisiyle yaşamış olsak da nedense geçmişte kalan şeylere genelde pişmanlık içinde özlem duyarız. şimdiki zamana ise geçici bir şey gözüyle, bizi sadece hedefimize götüren yol gözüyle bakarız. birçok insanın hayatlarından geriye doğru dönüp bakınca tüm zamanlarını ad interim* yaşadıklarını fark etmeleri ve böylesine ihmal edilerek, böylesine keyfi çıkarılmadan geçip gitmesine izin verdikleri şeyin tam da kendi hayatları olduğunu yani tam da beklentisi içerisinde yaşadıkları şey olduğunu görünce şaşırmaları işte bundandır."

bu aralar yalnızca bir su markası olarak ele aldığım hededir.

ara ara bıçaklamak istediğim, ara ara neyse diyerek görmezden geldiğim; nadiren de yaşamayı tercih ettiğim bir şeydir.

kendi bünyesinde sonsuz olasılık ve paralel evrenleri barındıran, titreşimimize göre, ihtimalleri ve deneyimlerimizi belirlediğimiz, yaşarken hiçbir zaman gizemini çözemeyeceğimiz, ölüm denen deneyimi bilemeyeceğimiz değişik dünyevi deneyim. aslında sürekli boyutlar arası yolculuk halindeyiz fakat bu ışık hızından da hızlı olduğu için fark etmemiz imkânsız.

hayat size bazen istenmeyecek sonuçlar doğurabilir, eğer vaktini kelebekleri kovalayarak geçirirsen uçup giderler ama vaktini bir bahçe inşa etmek için kullanırsan?.. kelebekler sana gelir.

sonu sürprizle biten filmlerin en uzun, en efsane, en görkemli ve kült olanı. ters köşe yapmayı sever, beklenmedik anlarda gülümsetirken dramdan uzak kalmanıza müsaade etmez ve karakterleri birer birer harcamaktan vazgeçmez. neler olacağını çoğu kez iyi bilirsin, ne olmasın dersen hepsini önüne serer fakat yine de el mahkum izlersin. filme devam; izleyenen de oynayan da sensin. iyi kötü bir role bürünmek zorundasın. yönetmenin kurgusudur aslolan. istesen de istemesen de ona yenilecek, rolünü son ana kadar kabulleneceksin.

böyle puşt gibin ibne gibin bişey.

intihar, hayatın anlamını doğrulamaktır. tezat budur.