hayat

varoluşun olay yeri. yok oluş için bir bekleme süresi.

artik bana agir gelmeye baslayan seydir. cekemiyorum.

gerçekten çok garip.

işsizken ne iş olsa yaparım dersiniz; maalesef ki o "ne iş" olduğunda da bunu hak etmiyorum dersiniz.

yıllarca üniversite okuduktan sonra evet insanın zoruna gidiyor mavi yaka çalışmak. harcanan paraya mı yanacaksın, çektiğiniz öğrenim kredisine mi, torpili olan aptalların en iyi yerlerde çalışmasına mı, geçen yıllarınıza mı, aptal insanlarla (aptal insanlar derken yanlış anlaşılmak istemem mavi yaka çalışanları kast etmiyorum, bizzat şu an çalışmaya çalıştığım kötü insanları kast ediyorum) çalışmak zorunda olduğunuza mı; seçin, beğenin, alın.

o da yetmezmiş gibi zar zor bulduğunuz işte herkes çakaldır. tek derdiniz işime gideyim geleyim, maaşımı kazanayım, kimseyle sorun yaşamıyımdır; ama buna da müsaade etmezler. kadınların piç erkek tercihi muhabbeti gibi aynı bunu da beğendiremezsiniz. isterler ki dedikodu yapın, herkesin hayatına burnunuzu sokun, varoş sohbetler yapın; işinizi ne kadar iyi yaptığınızın önemi yok. iyi insan olmayın.

gerçekten artık nefret ediyorum. türkiye'nin en kötü dönemine geldiğimiz için, gençliği çalınan bir y kuşağı olarak çok zoruma gidiyor yaşadıklarım. borçlar burdan tee nerelere uzanmış, işten çıksam iş yok, nefret ediyorum her şeyden.

sonra çıkar birileri der ki sabah güneşi selamla, yogayla başla. bunu diyenlerin de sorumlulukları, borçları yoktur. hepsinin son model arabası vardır, her tatilde hayatlarını yaşarlar. sen tabii güneşi selamla. neymiş çok politika konuşuyormuşum. gençliğim çalınmış, az bile yapıyorum. tek hücreliler zenginken borç içinde 30 yaşını geçmiş olmak ve nefret ettiğiniz yerlerde çalışmak zorunda olmak... bu hissi anlatamam...

pahalı ve sıkıcılaşmaya devam ediyor. keşke şöyle olsa ya da şöyle olsa diye düşünmekten alıkoyamıyor insan kendini ama maalesef hayat keşke çektirmeyi acayip seviyor.

bizim olmayan şeyleri çok sahipleniyoruz. bu dünyayı, bu hayatı ...

“ben çocukken annem bana hep hayatın anahtarının mutluluk olduğunu anlatırdı. okula gitmeye başladığım zaman, sınavda bana 'büyüyünce ne olmak istiyorsun?' diye sordular. ben de onlara 'mutlu olmak istiyorum' diye cevap verdim. onlar bana, soruyu anlamadığımı söylediler. ben de onlara, hayatı anlamadıklarını söyledim.”
john lennon

arafta kaybolunan veya taraf olunan, tüm dünyayı tavaf etsek de bir karış suda boğularak terk edilen ve sonunda bertaraf olunan sosyal bir mecra.

bir şekilde geçiyor be kanki.

bir garip yolculuktur.
gözdeki bakış aynı değil kalpteki atış aynı değil
özlemler bile unutuldu. yoksa vakit mi doldu.

bilemiyorum osman. bilemiyorum kuzum...ben iyi değilim.

herkese adil davranmıyor.

inişli çıkışlı çoğu zaman neyin. neden olduğunu anlayamadigin bir döngü.

cinsel ilişki ile bulaşan ölümcül bir hastalıktır. bugüne kadar daha iyi tanım görmedim.

hayat, sevdiğin kişinin sana ömür törpüsüsün dediğini duyacak kadar acımasız!

öyle bir şey ki hayat; görünürde bir defa, gerçekte ise defalarca ölünür. defalarca. sonra da son kez ölürsün. gerisi muamma.

hayat dedikleri ışıklı bir cadde ama biz ara sokaklarda cigara dönüyoruz.

acı tatlı bir senfonidir.

the verve-bitter sweet symphony

''kader harekete geçmeyen kişiye asla yardım etmez.''

zaman hızlı geçiyor sevgili sözlük...

ve aslında hayat dediğin
yaşayabildiğin kadar güzeldir...

hayat, düşünceleri tutan bir hapishanedir.
oğuz atay