hayatın gerçekleri

"ne yaparsan yap, pişman öleceksin. belki yaptıklarından, belki de yapmadıklarından"

kimse hep mutlu değil.

bir şeyin hayalini kurarsan gerçekleşmez,çok istersen hayat hep bir engel çıkarır,asla gerçekleşmez.

verince ne güzel ne mert ve centilmen adam, vermeyince herkese mavi boncuk dağıtıyor, güven olmaz adamı olmak, kalbini yani, maalesef hayatın bir gerçeği.

hanımefendi siz de az eyşan değilsiniz hani.

sevgiden kaçma isteğiyle çağlamak isteyince, oynak dünyanın umulmadık bariyerleriyle karşılaşırsınız.

yok illa girecek hayatına ağzına sıçıp bırakacak. oh, hep birlikte perişan olalım.

hiç sevmem. benlik değil hayatın gerçekleri...

beni kendi dünyamdan uzaklaştıran her olaydan ben uzak dururum.

çocuk ruhlular için yatağın altındaki canavar. olgunlaşmak için gerçeklerle yüzleşmek, masum kalabilmek için kaçınmak gerek. en büyük çelişkilerden.

yaşarken hiçbir şey sonsuz değildir.

yaşarken hiçbir şey sonsuz değildir.

liste halinde sıralasam çok komik olurdu. gerçekler işte baktığımızda gördüğümüz, istediğimizde algıladığımız her şeydir.

hayatta karma asla yoktur!

hayat gerçekten adil değil. insanların saçma bir düşüncesi şudur. x adlı kisimiz atıyorum bu saçma düşünen insanımıza 1 kötülük etsin. bu karmacı insanımız ona bir şey yapabilecek konumda değildir ve hep şoyle hayiflanir.

"ya işte karma var abi, ettiğini bulacak hayat tarafından eninde sonunda."

hayır be arkadaşım. bulmayacak o kişi, belki de kötülüklerine kötülük ekleyip devam edecek. belki de kötülükleriyle alıp başını gidecek ve hayatta çok başka bir yerlere gelecek. elbette ki ki her insanda olduğu gibi hayatının bir evresinde başına kötü bir şey gelebilir. ama bu o sana bir kötülük yaptığı için değil hayatın bir gereği olarak o kişinin başına gelmiştir. belki öbür tarafta görür hesabını (kime göre neye göre)

ama hayatta bir karma falan yok. ettiğini bulsa bile, sen hayatını yaşamadan onun hayatının daha beter olmasını bekliyorsun...

sen kendi hayatını hiç yaşamıyorsun??? inat etme yani. devam et... umutlarını boş konular üzerine harcamak yerine iyi olduğun şeyleri bul ve onlara odaklan!

karma denilen şey bence ahmaklıktır...

. sonra
unutmaya yüz tuttuğun bir ses, bir koku
belleğinin diplerinden kopup gelen bir anı,
bir görüntü,
şarkıda geçen bir söz,
sana onu hatırlatan bir kelime böyle utanmadan, sıkılmadan, canın acırmış diye aldırmadan fütursuzca gelip unutmak için yaptığın her şeyi silip atıyor ya..
onca yıl verdiğin emek bir salisede yok olup, aylarca senelerce öncesine dönüyorsun ya,
o an istiyorum ki ölüvereyim!
insan olduğuma ve bir belleğim olduğuna işte o zaman çok üzülüyorum.

siz kendinizi önemsemedikçe kimse sizi önemsemeyecek. özel hayatta da iş hayatında da.

kimseden bir cacık görememek.

bazı şeylerin olmaması, olmasından daha iyidir ama vazgeçemezsin. seviyor muyum diye düşünürsün, cevabın hala evet bile olsa birbirinize zarar verdiğinizi, birbirinizim önünü kestiğinizi de bilirsin. ben neden bu kadar sevdim ki sanki? b*k mu vardı da sevdim, bağlandım, kul oldum, köle oldum? hayatım ot gibiydi öncesinde. olsun varsın ot gibi. sıfırın altında olmaktanda nötr olmak yeğdir. büyüdüm tabi orası ayrı. bana kattıkların için teşekkür ederim. büyürken bana eşlik ettiğin için. belki biraz olsun beni sevdiğin için. sahip çıktığın için.
sevdiğin için.

deveyi, insanı.
işte öyle.

yemeyenin malını yerlerr...

bana göre hayatın komple gerçek olması yükünü taşırlar. *

hayatı çok ciddiye alırsan, çok üzülürsün. kırarlar kalbini, şevkini ve gururunu ..

tanrı bize birçok duyu vermiştir.
bunlara koku ve tat alma duyusu da dahildir.
ancak, bu lütufları iyi ve kötü diye ayıran sadece insanoğludur. tanrı için sakatat kokusuyla güzel bir domuz eti veya şarap kokusu birdir.
ne yeise kapılın ne de sevinin. bu lütuflar karşısında ne övünün ne de yerinin. yargılamayın ki yargılanmayasınız.

geçim, umutlu gelecek, güvenlik, sağlık.

şeyhlerin ki aşk. evet. onlar mutevazi yaşayıp dünyayı hamudu ile götürüyorlar.