hayattan gram zevk almamak

bana kalırsa hayattan zevk almamaya başlamak bir süreç. o noktaya gelene kadar alışkanlıkların seni bırakması gibi bir durum söz konusu. hayat, önce toplumun dayatmalarıyla seni bir şeylere alıştırıyor sonrasında tamam artık sen alıştın, bak başının çaresine diyor.

öğrencilik hayatı boyunca hep bir rekabet, hep bir başarı odaklı oluyoruz. üniversite sınavına hazırlan, okulu bitir, iş bul çalış ve başarılı ol. hep bir rekabetin ve kavganın içindeyiz. yaşanılan bu süreçte ufak ufak yapılan gece hayatı, eğlenceler, halı saha maçları, arkadaşlarla vakit geçirmek falan daha bir değerli oluyordu çünkü vakit kısıtlıydı ve farkında olmadan en iyi şekilde değerlendiriyorduk.

şimdi öyle mi? değil tabi. iş-ev arası git gel, aktiviteleri sık sık yapabileceğin için artık eski tadı alma ve hayatın monotonlaşmaya başlasın. hiçbir şeyden zevk almıyorum sınırına kadar geliyor insan.

hayattan zevk alamamanın son halkası yaşlılık. hep bir uğraş peşindeler, hep gençlerle içten içe kendi gençliklerini rekabet ettiriyorlar. kendilerini bahçeye verip, yanlış park eden arabaları takip ediyorlar. uğraş peşindeler çünkü boş vakit çok ve zevk almıyorlar.

bana kalırsa insanoğlu rekabetçi bir varlık. ortada bir meydan okuma ya da rekabet olmadığı sürece sıkılıyor. insanın bir amacı olduğu zaman vaktini ona harcıyor, geri kalan kısıtlı zamanlarının değeri oluyor. o kısıtlı zamanlar ise aktivitelerle geçiyor, hepsinin değeri kat ve kat artıyor.

öğrencilik olsun, iş hayatımız olsun, yaptığımız spor olsun hep bir yenilik ve meydan okuma gerekiyor. yüreğimizde yanan ateşi arada bir harlamak gerekiyor. söndüğü zaman hayattan gram zevk almıyoruz.

normal olanı bu değil miydi?

yakın zamana kadar bu durumdaydım.
artık ölsem de kurtulayım diyordum.
hayatımdaki sorunlar olduğu gibi duruyor ama;

sporun dozunu arttırdım, müziğe zaman ayırmaya başladım, daha çok yalnız kalıyorum.

böylece bir nebze nefes almış oldum.
madem ki bu dünyada yolcuyuz, seyahatten zevk almak zamanıdır.

evet abi. biraz laflasak unutuyorum. sonra yine.

(bkz: anhedoni)
kaynımda da var oradan biliyorum. *

düğünlerde gelin ve damada gram hayat takın. gramından zevk alan alsın almayan bildiği gibi yaşasın.

mevlana nın kabak hikayesi var. hatta eskiden bunu anlatacam deyince tartışma programlarında hır gür çıkardı. kimsede mevlanaya yakistiramiyor mu ne bu hikayeyi. saçma bence ne var ki bunda.
aşağı yukarı hikaye şöyle.

neyse adamın birisi hayattan gram zevk almiyormus. mevlana da anlatmış.
bir genç zengin kadın vardı kocası yaşlıydı . bu kadın mutlu değildi o zenginlikte. bir gün baktı bekar kadın hizmetçisi ne mutlu mesut geziyor.
onu takip etmeye başladı. hizmetçi kız ahıra girdi . eşeğin altına yattı az sonra işi bitti çekip gitti.
bunu gören evin hanımı da eşeğin altına yattı önüne yani. ve bir ses duyuldu ahh. sese koşan hizmetçi kız baktı ki hanımı kadın ölmüş.
ve şöyle dedi. hanımım aynı hanımım eşek aynı eşek kabak nerede.
yani hizmetçi kız araya kabak koyuyormus efendim eşeğin pipisi büyük diye haha.
bazen arkadaşlar mutsuzum ben deyince kabak getirin diyorum. kabak şart gülüyoruz.

evet mutsuz olabilir insan . her zaman mutlu olacak diye bir şey yok. araya giren girecek olan dolu şey var. onlara yönelmek bakmak lazım diyorum.

zevk alınacak şeylere yönelip giderilecek sorundur. ewed.

diyette olduğumdan dolayı yediğimden nefes alıyor olduğumdan dolayı hayattan gram zevk almıyorum.

almıyorum miligram bile hemde

yeni işe giren ve iki haftadır bunalımda olan ben :((

sabunlayıp tekrar deneyiniz.

t: hayattan doymuş olmaktır.

hayat yüklediğin anlama göre değişen durum.

(bkz: depresif ruh hali)

gram zevk almamaktan zevk alması da bir ihtimal.

zevkin ölçü biriminin gram olması ilginçtir.
nasıl hayatla aran dostum?
valla kanka 250 gr fıstıklı baklava kadar mı desemmm, 350 gr buzlu badem kadar mı desem. bilemedim.

şuan yaşadığım durum. o da benden zevk almıyomuş.

2-3 gündür harbiden alamıyordum. bugün birkaç hanfendiyi güldürünce, onların gülüşlerini görünce hayata bağlandım tekrar, ben

ben bunun için yaşıyormuşum meğerse.

(bkz: anhedoni) aynısından bende de var.

aynısı kaynımda da olan duygusal durum