her şey para değil

her şeyin para olmadığı bu hayatın en önemli derslerinden ancak para olmadan da hayatta kalmak imkansız. bu nedenle, insanı çıldırtmayacak kadar para her zaman iyidir.

ayrıca, insanın yaşlılığını da düşünmesi gerekiyor. bir miktar birikimi saklaması son derece mantıklıdır.

bedava yaşıyoruz, dostlar bedava
hava bedava, bulut bedava
dere tepe bedava, yağmur çamur bedava
bedava yaşıyoruz, dostlar bedava…

pokk değil. terkedilene kadar öyleydi. yaşayan bilir emin olun

herşey para.

hatta para da herşey.

parasız erkeği bırak kadını, erkek arkadaşları bile sevmez

beğendigim gitarı kitap okuyorum diye bana bedava versinler o zaman.

ne oldu, her şey paraymış değil mi?

bu lafın yalan olduğunu 40ında, doğru olduğunu 50sinde anlar insan..

en azından "her şey" para değil. çoooooooooooook fazla şey para.

size öyle gelir.

"her şey para değildir" diyip devamında "parasızda olmuyor beee" geyiğinin yapıldığı kısır döngü

para herşeyi satın alamaz ama satın alamadığı ilişki kültür gibi konular için güçlü bir temel yaratır. uzun saatler çalışan bir babanın çocuğuyla ilgilenmesi ya da kitap okuması paranın rahatlığından gelir. ya da cilt bakımı da aslında parayla gelmiyor ama buna harcayabilecek param olduğu için dikkat ediyorum. toprağa bitki ekmek avlanmakta için de aslında paraya gerek yok ama tohum ve bahçe malzemelerini parasız pek kolay edinebilmeniz mümkün değil. ha ben ilkçağ adamıyım buzullar içinde italyada tespit edilen adam gibi hem doktor hem avcı hem savaşçıyım diyorsanız tamam siz zaten ayrı bir klasmandasınız. ya genetik bir miras ya da ekşi sözlük yazarı. artık hangisi kendiniz bileceksiniz.

insaniyet canlıları düşünmek bile aslında paradan geliyor dolaylı yoldan biliyor musunuz? çünkü kendi derdiniz olmadığında başkasının dertlerini düşünebilmek daha kolay. parasız da yaparsınız bütün bunları çünkü özünüzde olan insanı bulmanız yeterli. ama paranın likyalılardan beri en etkili araçlardan biri olduğunu yadsıyamazsınız.

her sey : minnak önemsiz seyler vs

yayınlanan mutluluk çalışmalarına göre sahip olduğumuz para belli bir miktara kadar artarken mutluluk da paralel bir seyir izliyor ama gelirimiz belli bir miktar üstüne çıkmaya devam ederken mutluluk yatay bir seyir izliyor.

diyelim ki bir cin çıktı şişeden ve tüm ihtiyaçlarınızı karşılayacak bir para iserseniz vereceğim dedi. daha sonra da bu miktar düzenli olarak her ay hesabınıza yatacak diye ekledi.

işte bu noktadan sonra mutluluk = para denklemi bozulmaya başlamış oluyor.

bazı insanlar para kazandıkça ihtiyaç duymasa da kullanmasa da mutlu oluyor. moliere’in cimri eserinde küpteki altınlarını çıkarıp çıkarıp sayan tipleri söylüyorum. bu modeller için para artıkça mutluluk artıyor ama bu mutluluk tanımı genel bir mutluluk değil. daha çok su içtikçe susuzluğun geçmesi ve yeniden susamak gibi.

yeniden susayana kadar mutlu muyuz yoksa bu bir illüzyon mu kararı size bırakıyorum.

kandırmasak mı kendimizi acaba her şey biraz para.

her şey para gibi ya

fakir avuntusudur. dünyada neredeyse her devlet din aracılığı ile fakir toplumlara bu düşünceyi aşılamaya çalışıyor. sistem ve denklemin bozulmaması için sanatçılar şarkılar, öyküler, şiirler yazıyorlar, paranın önemsiz olduğu ile alakalı bir çok eser üretiliyor ki fakirler mevzuya uyanmasın, her şeyin para olduğunu anlamasınlar diye. bu eserlere örnek olarak milyonlarca link bırakabilrim buraya ama uğraşmak istemiyorum. yani benim teorime göre sanatçıların bu eserleri üretmesi de yine devletler tarafından teşvik edilerek yapılıyor.
tabii bence böyle yani.

aracı amaç yapmazsanız doğru önerme, eğer aracı amaç yaparsanız yanlış önerme.

ama çoğu şey para.

genelde bunu söyleyen karşısındakinden daha fazla para harcayıp hatta başkalarını sömürüyordur.

mısır ekmeği ve yoğurt uyumunun parasal karşılığı yoktur.