hiç bilinen türk ressam olmaması

aslında şu an bile çocuk eller dahi hesabını yapsan hesabı olmayacak ressamlar vardır ve eminim ki her biri de yaşadığı dramın ve travmaların resmini çiziyor ve isteseniz yüzünüze bakıp sizin duygularınızı bile sadece bir kağıt ve kalemle önünüze serebilir ama yaşadığımız olduğumuz imkanlarla herkes hayalini çizmeyi unutmuş. bir ülkede illa çok bilinen sanatçılar isteniyorsa ve açığa çıkmasını istiyorsanız önce o ülkeyi ekonomik özgürlüğe kavuşturmak şart olur.

bu başlıktan anladığım, ürettiği eserlerle sanat tarihine yön vermiş seviyede bir ressamımızın olmadığıdır. bu anlamda açıldıysa başlık o zaman katılırım, önemli ressamlarımız var ve dünya sanat camiasında gayet tanınmış isimler ancak bunlar picasso, salvador dali seviyesinde sanat tarihinde yer etmiş isimler değil.

şu linkte incelenebilirler kim yok demiş.
türk ressamlar

nasıl yok dediğimdir
görsel

mesaj atan herkese istemediği kadar kaynak vereceğim. hodri meydan!

edit: notlarımı bulabilirsem yollayacağım. yok ben bekleyemem diyorsanız ankara devlet resim heykel müzesi ve zeynep yasa yaman makaleleri aramasıyla da bulabilirsiniz.

nasi yokmuş? sözlükte bile var...

(bkz: ahterbin)

cahil cahil konuşmayın. (bkz: folloş baksır)’ı bilmiyorsanız bu sizin ayıbınız*

dev ressamımız yok. türkler resim yapmaya başladıklarında resim sanatı batmadan önceki son yükselişindeydi.

(bkz: ben kaldım kardeş ben kaldım)

fikret mualla'yı unutmayalım lütfen.

bu ressam en önce fransada ünlü oldu tamam ama türk yani kadıköy moda da doğmuştur.

ilgi alanıyla alakalı bir durumdur. resimle ilgili olan insanlara sorarsan birçok isim sayarlar, ama benim bildiklerim birkaç tanedir. sevdiğimiz şeyleri öğrenmeye daha yatkınız sonuçta.

öncelikle (bkz: anlatım bozukluğu) var, şöyle olmalıydı (bkz: hiçbir türk ressamın bilinmemesi) veya (bkz: bilinen hiçbir türk ressamın olmaması).

ek olarak (bkz: hiçbir türk filozofun bilinmemesi)
(bkz: hiçbir türk arkeologun bilinmemesi)
(bkz: hiçbir türk heykeltıraşın bilinmemesi)
vs vs

sebepleri çokçadır, başlıcası (bkz: islam).

"bilen bilir" diyerek düşünülebilecek ressamlardır.

bir tanesi de nazım hikmet'in hapisane yıllarında başı dertten kurtulmamış bir çocuk olarak tanıyıp yetiştirdiği, ders verdiği ve sanata, resime yönlendirdiği ibrahim balaban'dır.

eşref armağan var kör ressam. üniversitelerde ders olarak bile okutturuluyor bu bir.

ayrıca gürbüz doğan ekşioğlu'nun resimleri sosyal medyada her yerde viral olmuş vaziyettedir. adamın isminden çok eserleri ünlü gerçi ve onun eserlerini kanvas baskıyla kopyalayıp sergi açarak satmaya çalışan bile olmuş yurtdışında.

ben bir tek "bana mutluluğun resmini çizebilir misin abidin" cümlesinde geçen abidini biliyorum.

(bkz: abidin dino)

küçükken duvarlara çizdiğimiz tasvirleri dayak yiyip ağlayarak silince sanatçıya verilen değeri iliklerimize kadar yaşayıp bir daha sanata ilgi duyamamızdandır.

yorumları okuyunca açıkçası hem üzüldüm hem de gurur duydum. üzüldüm çünkü ibrahim çallı adını sadece bir enrtyde görebildim. gurur duydum çünkü bilmediğini kabullenebilen ve bunun için üzülen gerektiğinde utanabilen sanat düşkünü insanların yazdıklarını okudum.

bunun başlıca nedeni aileniz, ilgi alanlarınız ve olmazsa olmazımız eğitim sistemi. kaç öğretmen görsel sanatlar dersi yaparken ülkemizdeki önemli ressamların adlarını tahtaya yazıp öğrencilerden ünlü birer eserlerini çizmelerini vs istiyor ki. kendi lise yıllarımdan hatırlıyorum resim bölümünde olduğumda herkes van goghu çalışmıştı. hoca da hiç akıl verip de yonlendirmemisti bizi. ya da kartpostal tamamlama gibi klasik görevler üzerinden sınav yapmıştı. bir öğretmen olarak sanat eğitiminin anaokulu ve ilkokul çağlarında başlaması gerektiğini düşünüyorum. araştırmaya yönelik sıkmadan yapılan yönelendirme çalışmaları, örtük öğrenme vs ile çocuklarımızın sanata olan ilgilerini artırabilir, özgüvenlerini geliştirebiliriz.

peki yunan, bulgar ya da macar var mı?

(bkz: kpss güncel bilgiler başlıkları)

eşref armağan, gözleri görmemesine rağmen harikulade işler çıkartan harika insan...