hiçlik

hiçlik ve yokluk arasında
gidip gelen kişileriz
bize ne oldu ?

bize hiçbir şey yapmadılar -sadece bizi en mutlak anlamdaki hiçliğin içerisine yerleştirdiler, çünkü bilindiği gibi dünyada hiçbir şey insan ruhu üzerindeki hiçlik kadar ağır bir baskı uygulayamaz.
satranç, stefan zweig

ben hiçliği temsil ediyorum. adım hiçlik kontu, senatör. doğmadan önce var mıydım? hayır. öldükten sonra var olacak mıyım? hayır. ben neyim? bir organizmaya eklenmiş bir parça toz. bu dünyada ne yapacağım? seçme hakkı benim. acı çekmek ya da keyif almak.
sefiller, victor hugo

boşluk duygusu. bir yere ait olamama. hayatı anlamlandıramama. varlık ile hiçlik arasında gidilen bu yolda hiçlik ağır bastığında ürkütücü bir hal alıyor her şey. koca bir sıfırdır hiçlik..

hafifsenecek bir şey değil, varlığın dışı demek, varlığın sınırı demek, varlığı biçimleyen demek...

hafife almayın; varlık gibi duyularımızla kolaylıkla algılanabilecek, deneyimlenebilecek, dokunulabilecek kadar da basit değil... hiç değil.

okullardaki tarih dersleridir benim için. o hoca öyle anlatıyor ya bilmediğin bir zaman diliminde ilgilenmediğin bir olayı, senin beyninin pekmezi de öyle bir hiçliğe gidip geliyor.

öyle karanlık veya uzay boşluğu falan değildir. hayal bile edemeyeceğimiz, boyutsuz hal.

bence duyu organlarımızın çalışmadığı yer. düşünsenize hiçbirinin algılayabileceği bir şey yok.

tasavvufta ve bazı felsefi ekollerde ulaşılan bir makam. zihnin aracısız verisi olan sezgi ile dolayımsız olarak hakikati kavraması. mottosu "yok olmadan var olamazsın"dır.

nihilizm. umarım sonumuz hiçliktir.

âlemin küfre göre, hem başı, hem sonu "hiç"
"iki hiç" arasında varlık olur mu ki hiç?

necip fazıl kısakürek.

yanında bana da yer açar mısın elele beraber yürüyelim?

var veya olabilir saydığınız ne varsa işte, onların bulunmama hali, kabul etseniz de etmeseniz de hiçliktir. hiçlik olmasaydı var diye tanımlayabildiğiniz bir şey de olmazdı..
karanlık da vardır, vardı.. maddenin tarihinde henüz fotonların oluşmadığı momentte sadece karanlık vardı..
evet inanması zor.. ama karanlık bir hiçlikte var oldu evren.. (hayır tanrısal fanteziler gelmesin aklınıza.. fizikbilim böyle söylüyor.)
kuantumunuzu nasıl alırdınız efem..!

hiçlik kelime anlamıyla olmamayı ifade etse de felsefi derinlikte incelendiğinda bambaşka boyutlara sürüklüyor insanı. bu gece nihilizmin dibine vurmuş canım hocamla uzun uzun konuştuk fakat asla bir noktada birleşemedik. ona göre evren o kadar büyükken varlığımız hiçbi anlam ifade etmiyor ama bana göre bu bir elementin kimyasal özelliklerini taşıyan en küçük yapı taşı olan atomu yoksaymak gibi bi şey. bi noktada anlamlı gelen konu ise felsefi derinliğe indikçe hiçlik neredeyse bir varlık biçimine dönüşür. sanki olmamanın da bir varlığı vardır sessiz, görünmez ama hissedilir bir varlık.

batı felsefesinde heidegger, sartre gibi isimler hiçliği varoluşun aynasında inceler. onlara göre hiçlik insan bilincinin farkındalığından doğar. yani sen bir şeyin yok olduğunu fark ettiğinde, aslında hiçliği var edersin.. tuhaf ama büyüleyici bir çelişki. çünkü hiçlik bile ancak bir bilincin gözünden bakıldığında vardır. o halde neden biz onu savunuruz, özleriz, hatta bazen isteriz? belki hiçliği savunmak, varlığın yükünü taşımaktan yorulmuş bir bilincimizin yükünü hafiflettiği içindir. çünkü var olmak demek, sürekli bir şey olmak zorunda kalmak demektir. misal bir kimlik, bir görev, bir anlam, bir acı.hiçlikse o rollerin, beklentilerin, ağırlıkların hepsini susturur.
yani hiçliği savunmak bazen sadece var olmaktan dinlenmek istemektir. heidegger der ki, "hiçlik bizi korkutmaz sadece aynı zamanda varlığı yeniden düşünmeye zorlar". yani bu durumda hiçliği savunmak, aslında varoluşu aramaktır.

hiçlik ve nihilizm temelde aynı şeyi savunur gözükse de birbirinden çok farklıdır. heidegger’in anlamında hiçlik yokluk değildir, aksine varlığı görünür kılan boşluk gibidir. nihilizm ise nietzsche'ye göre ise özellikle değerlerin, anlamların ve amaçların yitimi demektir.
yani hiçlik varlık değildir, hiçbir şeyin anlamı yoktur der. bu varoluşsal bir çöküştür. nihilizm, hiçliğin altında ezilmek gibidir heidegger’in hiçliği ise hiçliğin içinden doğmak gibidir. neyse, konu nereden nerelere geldi, daha fazlasına benim felsefe bilgisi bu saatte biraz zorlanır. haftaya pazar yine bu konuyu tartışmak üzere sözleştik hocamla, umarım beni nihilizme boğup hayata karşı son kalan umut kırıntılarımı da tüketmez. bu arada ben de biraz araştırma yapıp bilgi tazelesem iyi olur. sağlam bi argümanla onun kalıplaşmış düşüncelerini sorgulatabilswm bile bana yeter.

yaşamına anlam bulamayan inançsız insamların nehilist yaşam felsefesi.

ağzını suçlamak için açan, anlamak için açmayan;
kendi eylemlerinden sorumsuz;
kendi eylemlerini yok kabul eden ve bu çerçevede cümleler kuran;
hayatında ayna görmemiş;
hayatında kendine ruhen bakamamış..
yorucu !
düşünemeyen ama öyle iddialarla kadın kız devşiren...
yaşam formlarının habitatı.