hüzün

mutlu olmama halı..

ne kadar zamandır susuyorum, bilmiyorum. çok uzun yıllar oldu sanki.
dusundugum zaman hickir hickir aglamaya başlıyorum hep, düşünme!
bu kadar güzel bir gökyüzü altında bunca kötü insan nasıl yaşıyordu diyor dostoyevski.
tolstoy mutlu aileler birbirine benzer ama her mutsuz ailenin kendi hikayesi vardır diyor.
her şeyden elimi ayağımı çekeli de uzun yıllar oluyor.
yepyeni bı eve gitsem misafir olarak. bana temiz bir yatak yapsalar. hicbi sey düşünmeden sadece uyusam.. huzurla.

insanın derinlerinde yatar. ansızın "merhaba kardeş" diyip modunuzu düşürür.