ilişkinin yıprattığı kişi

ileride yaşayacağı sorumsuz ilişkilere bahane bulmuş insan.

"ben çok yıprandım. artık kimseyi sevemem bla bla bla..."

senin derdin zaten üzüm yemek değil de bağcıyı dövmek olmasın? sanki hepimiz kraliçe muamelesi, kral muamelesi gördük de bir seni yıprattılar...

bu durum inanın kişiden kişiye değişiyor, bir insanın gönlünde ne kadar yer ettiğini bazen ilişki esnasında anlamıyorsun, ayrıldığın vakit anlıyorsun.

ilişkinin yıpratmadığı kişi mi var demek istiyorum.

genelde ayrıldıktan sonra belli oluyor bu yipranma. iliskide iken sarhoşluktan ya da bağlılıktan artik her neyse görünmüyor hasarlar. bitince de kamyon çarpmışa dondugunuzu anliyorsunuz.

yıpranır fakat dersini alır. öğrenir çoğu şeyi üzülmeyi yıpranmayı ama öğrenir. bir daha olma ihtimaline karşın hazırlıklı olur. bir enkaz olur belki yıpranmak onun için ama güzel bir deneyim olarak geride bırakmakta ona kalmıştır.

karşılıklı olarak bıkma oluyor bence. bir de ayrılan kişi bence daha fazla acı çekiyor.

günde 36 saat uyuyan kişidir.

bitmek üzere olan benliğinin uzatma dakikalarını oynayan kişi .

en çok çabalayan kişidir. ne yazık ki kıymeti de bilinmez. nice altın kalpler kıymet bilmez gönüllerde heba oldu. sevin be kardeşim. cebinizden mi gidecek?

yıpır yıpır olmuştur.artık ilişki istemez.ne ters,ne düz ne de haroşe.
kimseye de ilişmez.

özellikle taksici john bu kızcağızı çok yıprattı ya...

önce, *kişisi karşısındakini yıpratır, yorar.
sonra karşısındaki *kişisi de onu.
daha sonra da ağlar: "bu ilişki beni çok yıprattı."
bırakın bu ayakları, yurdum abazanları.
lahanayı yerken kıt kıt, sonuna geldi mi meeee (yok).

şirâzesi kaydığı için bir süre jetlag yaşayan kişidir.

yer yön zaman duygusunu yitirebilir.
güven duygusunu yitirebildiği gibi.

benimdir. yani, biraz üzerine düşünürsem, sonuçta yaşadıklarım da pek ilişki değildi. şey gibi, hani mesela iki kişinin yaptığı konuşmalara diyalog denirken, tek kişinin kendi kendine konuşmasına monolog denir.

kendi kendime sevdim hep. kendi kendime konuştum. s*k gibi.

bazıları çok müthiş insanlardır. sevilirler, sayılırlar ama iyi bir sevgili olamazlar. bu kişiler her ne kadar iyi olsalar da yıpratan taraf olurlar.

bazıları da sadece çok sever, sevdiğinin karşılığını alamazlar, karşı taraf sevgisini gösterdiğini düşünseler bile maalesef gösteremezler.

kısacası bu illet daha çok seven, daha çok değer veren kişiler için yıpratıcıdır. bir ilişkide her zaman daha cok seven bir taraf vardır.

ilişkideki sorunlar bilinenin aksine bir tarafı yıpratmaz ,herkes payına düşeni bir şekilde alır.olaylara kendi tarafından bakan kişi en çok ben yıprandım, ben emek verdim yanılgısına düşer ama aslında taraflar kendilerince,karşısındaki için belki de tatmin edici olmasa da,bir çaba vermişlerdir ilişki için elbet.aradaki bağ zayıfladığında veya koptuğunda bireylerde bencillik öne geçer ve yaşananlara yavaş yavaş kurban psikolojisiyle yaklaşmaya başlanır.dolayısıyla sanki bu sallantıda veya kopmuş olan ilişki bir tarafı darmadağın etmişken diğer taraf hayatına gayet rahat devam ediyormuş yanılgısına düşülebilir. sonuç olarak eş zamanlı veya duyguların dışavurumuyla gerçekleşmese bile, ilişkide iki taraf da yıpranır.

bitirmeye karar veren kişi.

yavaş yavaş her gün uyurken gününün ne kadar saçma olduğunu düşünmeye başlayan kişi. çünkü her geçen gün ilişkinin onu daha da yıprattığını fark eder ve kendinden bir şeyler eksildiğini anlar.

yıprattıysa yıprattı.dünyanın sonu mu?