ilk defa tanışıp sabaha kadar mesajlaşılan o gece

ilk gece özeldir sjsjs

hiç yapmadım. ama şunu söyleyeyim hiç bir güç beni uykumdan alıkoyamaz.

sabahın 06.07'sinde tanışıp akşam 10'a kadar mesajlaştığım ayşegül diye bir kız vardı.

güzeldir. yüzünde saçma bir gülümseme olur, uyumak istersin ama karşındakinin mesajını/sesini de merak edersin. espriler patlar havada. iki taraf da en iyi halleriyle kendilerini tanıttığı için ve sadece bir hevesle başlanan bir iş olduğu için ömrü de uzun olmaz bu ilişkilerin. *

dünyanın en güzel gecesidir. bir daha o geceyi yakalayamazsın.

karşındakini gerçekten samimi sanarsın. içinden " bu sefer oldu işte" dersin.
ama sonra durum can sıkıcı bir hâl alır.

bi sonraki gun konusulmaz.

hic sekmez. gece konusursun, cok sarar. diger gun pek sarmaz. evet.

ertesi gün görüşülmedi.

1 ay sonra: keşke o gece mesajlaşmak yerine uyusaydım.

tam bir günah gecesidir.
ertesi gün mesajı şarttır ama birer tane alınır.

yaşamayalı baya bir oldu. hoş hiçbiri hayatımda yok artık, böylesi daha hayırlıymış demek ki.

uykuma hiçbir kadın için kıyamam, hiçbir kadın için mesaj uğruna 2den geç yatmam. altı üstü mesaj. en son bunu yaptığımda sene 2018di, yaşım da 21di. hatta enayi gibi ikimiz de 1000 dakikalık konuşma paketlerimizi 2 günde bitirmiştik.

benim için de eskiden böyle biri vardı. gece yarısı ansızın yazardı, bazen de ben yazardım. erken uyuduğumu bilir ama uyandırırdı. konuştuğumuzda asla uyuyamazdım, gözlerini düşününce nefesim kesilirdi. en çok gözlerini severdim, hiç bakamadığım. “yakın zamanda kahve içelim mi?” dediğimde kestirip atar gibi oldu, cesaretimi yitirmeye başlamıştım. ısrarı tercih etmem. seviyordum ama pek açılamadım da. sonra aşık oldum, tanıdıkça bağlandım. öte yandan da mesleki durumlarımdan ötürü duygusal mevzuyla meşgul olmak istemiyordum. bir keresinde cesaretle “saçlarına dokunsam” demiştim, içten gülmüştü. mahcup bir çocuk gibi saf mutluluk yaşamıştım o sabah. bir daha hiçbir sabahım bana öyle mutluluk vermedi sanki. o sabahı hep özledim.

o’nu ya da hayatımda daha önce kimseyi aldatmadığım hâlde beni başka şekilde yanlış anlamıştı, ipler ansızın koptu. gerçekten sandığı şeyi yapmış olsaydım derin pişmanlık duyardım. yanlış anlaşılmak bana öyle ağır gelmişti ki bunun altında çok defa ezdim kendimi. istemsizce bazen de suçladım; hiçbir şey yapmadığım hâlde... aşıktım, acı çekiyordum, ölüyorum sandım. “ah, dünya yerle yeksan oldu” diyorum, kıvranıyorum ama nafile. “aşk yakar” derlerdi ve ben de ateşin ortasında yanmıştım sanki. kaç gece dualar ettiğimi bilirim. yaradana sığınmak bana ayrı şifa verirdi.

insanız işte. üzdük, üzüldük, mutlu olduk belki de mutlu ettik. kalbimizdeki yankıları sadece bizler biliyoruz. dolayısıyla böyle hissiyatlar özeldir. aşk çok nadiren yaşanan bir şey. var ise kıymeti bilinmeli.

hiç pişman olmazdım yaşasaydım.

benim telefonum eski
o kadar mesaja dayanmıyo şişip yavaşlıyo hemen ya
ama mesela böyle bi kızı bulmakta zaten
çoğu sohbet kabızı çünkü

oğuzhan koç’un da dediği gibi “güzel günler mazide kaldı”

bırakın bu romantizm ayaklarını.) hayatınız yalan gerçekten.
o sabaha kadar mesajlaşılan gecelerin motivasyonunu biliyoruz.
hepimiz oradaydık.

bu başlık canımı sıktı. sırtım sızladı.
ve bunun merhemi de yok.

vay be, güzel bir geceydi. keşke sabaha kadar sürmeseydi de her gün sürseydi. o güzel gece de her güzel anının gittiği yere, karanlığa gitti ve bir köşede yerini buldu.

guzel seyler bunlar gencler. akliniz fikriniz sevismede.
size bir sey soyliyim mi gonul yayinizi titreten karsi cinsle kafa acan muhabbet bu dunyada cenneti yasiyorum gibi hissettiren ender seylerdendir. yalniz degilim, benim gibi biri daha var.
bilmiyorum entellektuel ve duygusal derinlikte sana yetisen bir adamla sevismenin bile tadi ayri gunu gelince.