ilk gördüğümde ne hissettiğimi hatırlamıyorum ama her gördüğümde huzurlu hissediyorum.
devamını gör...
bundan tam bir hafta önce uzun uzun baktım kendisine ve bir şarkı dinledim unutma dedim içimden bu anı unutma.
devamını gör...
içimdeki fırtınanın bir an olsun beni rahat bıraktığı yer sahil .
devamını gör...
hayranlık, kendini bulma.
devamını gör...
korku.
devamını gör...
bir denizci olarak hayatımın bazı dönemlerinde her sabah gördüğüm manzaradır. kim ne derse desin, ben hiç bıkmadım.
devamını gör...
ne zaman gördüğümü hatırlamıyorum ama ilk yüzme öğreneceğim zaman bu beni yutar, canavar gibi birşey demiştim. *
devamını gör...
ankaralı bir kız arkadaşım vardı, denize hasret insan tabii. bizim oralara tatile gelirdi yanıma. denizi ilk gördüğünde sevimli sevimli deniiiiz diye bağırırdı.(bkz: swh) ben mi ben sahil kasabası çocuğuyum, denizi ilk gördüğümdeki hislerimi hatırlamam olanaksız.
devamını gör...
sonsuzluk. küçük bir çocuk için dünyanın sonu gibi hiçliğe giden bir yerdi deniz.
devamını gör...
yıllarca denizi kuzeyine almış bir karadenizli olarak ankara'da yaşadığım süre boyunca her istanbul ya da trabzon yaptığımda aynı hüznü yaşarım.
sanki bana beni niye ihmal ediyorsun der gibi bakar bana.
canım ya, derim ona bende.
ardından da eklerim;
bende özledim bende
resmin var şu an elimde
sana koşmak isterim
derman yok dizlerimde.
devamını gör...
gördüğüme inanamamıştım. sonsuz bir mavilik gökyüzüyle buluşuyordu. galiba 5 yaşındaydım. babam beni belime kadar gelen suya bırakmıştı. dalgalar kıyıya doğru giderken kıyıdan uzaklaştığımı hissettiren bir illüzyonla korkudan hareketsiz kalmıştım. serde erkeklik de var, ağlayamıyordum. annemin bana el sallaması sanki elveda der gibiydi.

kısacası çok korkmuştum. :)
devamını gör...
köyümüzde göl dediğimiz su birikintisi vardı istanbul'a geldiğimizde haydarpaşa'da trenden indikten sonra denizi ve vapurları görünce abime "gölün üzerinde evler var demiştim" o daha başlangıçmış sonrasında zaman geçince ada diye bir şeyin varlığından haberdar oldum.
neyse o günden beri korkarım o salak kocaman su birikintisinden.
devamını gör...
bodrum'da doğup büyümüş, su sporları işleten bir ailenin kızı olarak ne zaman gördüğümü hatırlamam imkansız. ama huzur, aşk ve vazgeçilmez bir tutkudur benim için.
devamını gör...
aklıma hep sait faik'in "uzun bir yoldan sonra denizi görmek gibisin" sözü gelir.
devamını gör...
orhan veli’nin “gemlik'e doğru denizi göreceksin; sakın şaşırma“ (en kısa) şiirini aklıma getiren başlık.

yoksa denizin dibinde doğup büyümüş biri olarak, ilk gördüğümde ne tepki verdim hiç bilmiyorum. sadece, denizden epey uzak kaldığım (2 ay kadar) bir dönem ankara tarafından dönerken, izmit-yalova arasında otobüsün camına yapışıp öylece denizi izlediğimi hatırlıyorum.
devamını gör...
huzurdur.
devamını gör...
dinginlik,huzur,mavinin mükemmel tonu hayranlık uyandırır herseferinde
devamını gör...
üşümek.
devamını gör...
denizi ilk ne zaman gördüğümü hatırlamıyorum ama son yıllarda gördüğüm vakit ulan keşke bir yazlığım olsaydı diyorum.
devamını gör...
10 yaşında filandim. haydarpaşa garında trenden indik. şuan denizi görüyorum bak bu an unutulmaz diyordum içimden.. anadolu nun bağrından bozkırın ortasından kopmuş gelmiş bir çocuk için inanılmaz büyük bir su, üstünde bembeyaz gemiler süzülen martılar.. seni yeneceğim istanbul hissi... sanki deniz bana ait köprü benim istanbul benim bu mavilik bu gökyüzü... yıllar sonra tekrar geldim kaldım oralı oldum ama ben geri döndüm her defasında.. o deniz beni hep korkuttu..
devamını gör...

bu başlığa tanım girmek için olabilirsiniz.

zaten üye iseniz giriş yapabilirsiniz.

"ilk kez deniz görüldüğünde hissedilenler" ile benzer başlıklar

normal sözlük'ü kullanarak 3. parti dahil tarayıcı çerezlerinin kullanımına izin vermektesiniz. Daha detaylı bilgi için çerez ve gizlilik politikamıza bakabilirsiniz.

online yazar listesini görmek için lütfen giriş yapın.
zaman tüneli köftehor rehberi portakal normal radyo kütüphane kulüpler renk modu online yazarlar puan tablosu yönetim kadrosu istatistikler iletişim