inancı kaybetmek

allah'ın rahmetinden ümitsizlik hâlidir ki küfürdür. kulunun rahmet-i rahmân'ın kapısına samimi pişmanlık hisleriyle gelmesini, allah tahminimizin çok ötesinde önemsemektedir. yeter ki, vefâsız dünyanın can yakan fitnelerini fark edelim. yeter ki, bu dünyanın bir ağaç gölgesi altında kısaca gölgelendiğimiz ebedi hayat yolculuğumuzda bir menzil olduğunu bilelim. o (celle celâlühû), huzuruna içtenlikle varıp yakaranları, günahlarını tenha köşelerde itiraf ile tövbe edenleri asla mahrum etmez. bize şah damarımızdan daha yakın olan bir yaratıcımız var, her hâlimizi biliyor, kalplerimize bakıyor, bazen bir kulu ile, bazen bir belâ ile, bazen rüyâ âleminde, bazen hayatımızda karşılaştığımız ibretlik olaylarla ve işâret niteliğindeki mesajlarla bizi uyarıyor. o'na (celle celâlühû) bir söz verdik. sınırlı, eksik ve sonsuzluğu kuşatamayan aklımla değil ama kalbimde çok güçlü şekilde sorumluluğunu hissettiğim bir sözdür bu. ey allah'ım! bizlere rahmetinle muâmele eyle, yolundan ve kulluğundan saptırma bizi, kalplerimiz senin elindedir, kalplerimizi sana müteveccih eyle, peygamberimiz'in (allah'ın salât ve selâmı o'nun üzerine olsun) sığındığı gibi taşlaşmış kalpten, faydasız ilimden ve doymak bilmez nefisten sana sığınıyoruz, bizleri sensizlik azâbı ile cezalandırma allah'ım, âmîn!

en sevdiğini elinden aldığında onu kaybedebilirsin. biraz da zayıfsa inancın gitti, bitti.

övünç duygusuna döndüğünde sorgulanmamış bir cehaletle yüzleşir misiniz? sanmam.
dinler, inançlar sorgulamaya açık.. zaten öyle olması gerekir.
ama cehaletin de sorgulanması şarttır...

ve bir (dahi) daha dini reddeder. takalım madalyasını, biraz da alkış ister...
dediğim gibi övünç vesilesi haline geliyorsa geçmiş olsun.

inançtan kasıt içinde doğduğun kültürün kendi düzenini devam ettirmesi için nesiller üzerinde ki bu da yeni doğan çocuklar oluyor, tercih hakkı gözetmeksizin değerleri dayatması mı?

böyle ise ortada zaten tercihle aidiyet hissedilen bir kültür yok. içinde doğup büyüyüp gelişen kişinin sadece sürekli maruz kaldığı kültürü tek doğru olarak görmesi var.

kopuş değil farkına vardıkça(bu düşünce düzeyine ulaşıldıysa) arayış diyelim biz ona. bu da direkt olarak seni diğerleri karşısında öteki durumuna düşürür. öteki, bir aşama olur ancak. ne için? kendi değerlerini aramak için.

dünyanın neresine giderseniz gidin. tutucu ve kapalı toplumlarda bu böyledir.

bu tür başlıklarda, mümin kardeşlerimizin olay yerine intikal edip allahın rahmeti üzerine tuğla gibi entryler döşemesi bir tek bana mı garip geliyor lan?

20 yıl boyunca değil rahmet, tünelin ucundaki ışığı bile göremedik anasını satayım; inanç mı kalır mq. hayır zaten yoktu iyiden iyiye pagan olduk.

t: varolduğu zannedilen şeyin aslında hiç olmamasından ötürü kaybedilmesinin mümkün olmadığı boktan durum.

intihara sürükleyebileceğini yazanlar olmuş... bir de amaçsızlaşma falan yazanlar var. gerçek anlamda bunlar neyin kafaları? çıldırmışsınız.

t: herhangi bir dini inanca dair en ufak bir soruda kavuşulan durum.

inanç yerinde duran sabit bir şey değildir, o artar, eksilir, çoğalır, zayıflar. bir hadiste;

"kıyamet yaklaştıkça, fitneler çoğalır. gece başlarken karanlığın artması gibi olur. sabah evinden mümin olarak çıkan çok kimse, akşam kâfir olarak döner. akşam mümin iken, gece imanları gider." buyrulur.

müslüman sabahleyin müslüman olarak uyanan, evinden çıkan bir kimse, toplumdan, arkadaşlarından, yayın organlarından veya başka yerlerden aldığı tesirle, sabah mümin evinden çıktığı hâlde akşam, bir şüphe, bir söz veya bir başka sebeple evine kâfir dönebilecektir.

(bkz: losing my religion)

benim kadar isyankar az insan vardır lakin hiç allah'ı terk etmedim.

bilirim ki, allah sevdiği kulu terk etmez. çokca badireler yaşadım. şimdi söylesem götünüzle gülersiniz.

allah kendinden umut kesene büyük azap eder. o'dan umut kesmeyin.

yoldan şaşmış, şeytanın yoldaşı olmuş demektir. sağlıklı, araştıran her insan inancını hiçbir zaman kaybetmez. unutur, göz ardı eder ama kaybetmez. anca başka bir tanrı bulduysa kaybedilir.

bence, burada ki bir çok inançlı olduğunu düşünen insan, inancını kaybetmiş insanların kul hakkına girmiş.

hayat çok ilginç işte.

inancımı ayakta tutan en kuvvetli etken şu evrende kendi kendine oluşmasının muhal olduğunu düşündüğüm mükemmellikler...tesadüf deyip geçmek basit kalıyor bunca komplex bir yapıyı yani şu koskocaman evreni açıklamak için.

bazen farkındalıkla, zamanla olur bazen de siz daha farkına varamadan kaybetmişsinizdir inancınızı. ben de farkına sonradan vardim. belki yaşımın küçük olmasıyla ilgiliydi o zamanlar. farkındalığını daha sonra edinebildim.

not: şeytanlaşmış olduğumu düşünmüyorum. kimseye bilerek kötülük etmiş değilim. bu iddiayı atan şeytanlıktan ne kadar uzaktadır?

tam zamanına denk geldi.*
t: gayet normal olan eylemdir.
sözde inançlı insanların yaptıkları şeytanlıklardan dolayı kaybetmeye başladım zaten inancımı, birileri çıkıp da şeytan ilan ediyor ve ben sadece bir yerimle gülüyorum buna.

ben de kapıya konacak adam değilim. o ayrı.

her şeyimi sundum da kaybettim.

kendi inançlarıma dahi sahip çıkamayan ben ortada alelade bir inanç varsa derhal kaybederim

inanmak için yadsımak gerekir. inanç kaybedilmez, biçim değiştirir. tıpkı şu an homo sapiens'in homo deus'a dönüşmesi gibi.

heyecanı kaybetmekle paket halinde satılır. doya doya sarmamakla ödenir.