insan

tek insan tanırım;

(bkz: insan olun biraz). *

bir gün öleceğini, bir gün bu hayattan ebediyen göçüp gideceğini bilebilen şu hayattaki tek varlık. diğer hayvanlar bir gün öleceği gerçeğinin farkında değil, çünkü sadece içgüdüleriyle hareket ediyorlar. yani sadece beyinlerinin "neo korteks" loblarını kullanabiliyorlar.

insanı farklı yapan şey de beyinlerimizi daha farklı bir şekilde kullanabiliyor oluşumuz zaten. bizde de neo korteks lob içgüdülerimizi yaşatırken, mantık gerektiren tüm becerileri de beynimizin "frontal slob"u sayesinde gerçekleştiriyoruz. halbuki bizler de hayvanız, belki bizler de sadece içgüdüsel olarak hayat sürebilirdik hiçbir şeyin farkında olmadan. bir gün öleceğini bilmek her insanı öyle ya da böyle korkutan bir şey. şunun farkında olacağıma, geberene kadar neo korteksimle yaşamayı tercih ederdim.

en azından bırakın da ölene kadar frontal lobum sayesinde yazı yazayım. ölüm hep kapıda. ama ölene kadar biz neler yaptık bu hayatta? belki bir hiçtir, belki de evrenin varlığı kadar değerli ve anlamlı bir şeydir. farkındalık? sende.

bir damla kan ve bin endişedir.