insan

şaire göre mukaddes yükün hamalı sanılan.

dinozorların bir felaket sonrası yok oluncaya kadar, yaklaşık 200 milyon yıl yaşayabildiği bir dünyayı, kendisinin varolageldiği sadece 200.000 yıl gibi bir sürede yaşanmaz hale getiren canlı türüdür.
arada tek tük iyi örneklerine rastlansa da bu istinasların bozamayacağı çok kötü kaidelere sahip olmakla birlikte, tüm zamanını ve enerjisini, sevmediği şeyleri düşünüp konuşmakla harcamak, sürekli bindiği dalı kesmek, yalnız kendine özgü özelliklerden esinlenerek başka canlıları kötü, uğursuz ya da kurnazlıkla yaftalamak gibi tuhaf davranış örneklerine de sahipler.

sürekli kendi türünü yüceltip dini inançlarıyla da dünyadaki ayrıcalıklı konumunu adeta dokunulmaz biçimde tescilleyen, kendisi dışında her şeyi kendine nimet gören, hatta hızını alamayıp birbirlerini de kendileri için nimete dönüştüren bir saf çıkarcılığın ve ihtiyaç fazlası stokçuluğun yaşayan en somut örneği.
birlikte avlanıp birlikte beslenmemelerinden, sürüler halinde değil yığınlar halinde yaşıyor ama sürü aklını tercih ediyorlar. bu sürü psikolojisinin dışında kalanları da bir müddet ötekileştirip taşlayarak kabilenin dışına kovsalar da bir vakit sonra - ki bu genelde o bireyin ölümünden sonra olur- aynı bireyi kahraman ilan eder, savunduğu ilke veya görüşleri de ders kitaplarına koymayı tercih ederler.
sevdiklerini öldürebilir, tanımadıklarından nefret edebilir, hiç bulunmadıkları yerlerin sahipleri olabilir, boşboğazlıkta sınır tanımayabilirler.
genel olarak herhangi bir duygudan çok, sınırlarımı gözetme ve bir temkinlilik halini çağrıştırıyorlar bende.

iki ayaklı nankör bir hayvandır.

iyiliği tembihleyip kötülüğü seçen bir tür. ilginçtir ki iyilik ve kötülük tanımlarını da kendisi oluşturmuştur.

tanrının kemikten bir iskelet kurup üzerinde deri meşinleyip yüzüne ruh üflemesiyle peyda olmuş , dört yanı keder ve yalnızlıkla çevrili toprak parçası...

sıfatlara sığınır, sıfatlarla tanınır
düşündüğünü sanır, sıklıkla da yanılır
üzünce çok üzülür, üzülünce de üzer
yalan duymayı sevmez, yalanlarla yıkanır
yalnızlıktan yakınır, yalnızlıkla yıkılır
ölmeyi diler iken kendisini sakınır
gelişkin bir hayvandır, bazen daha hayvandır
bir diğerini sever, insan diye sıkılır.

dünyada en kolay olunan. anne rahmine düşünce cenin aha işte dinen hukuken insansın. ama ne kadar insansın.

eksik ve kırılgan, fazlalığı çok olan ve kırıcı bir barbarlık ihtiva eden canlı.

bir rivayete göre "insan" ismi "nisyan" kelimesinden türemiştir. nisyan ise, unutkanlık demektir. dolayısıyla insan olan her yaratılmış, unutmaya yaratılışından meyillidir.
*
özellikle son yıllarda dillere pelesenk olmuş istedim, oldu inanışı var ya, işte bu inanış bence tam olarak bu unutmuşluğun bir sonucu. yani biz aslında halihazırda biliyor olduğumuz ama unuttuğumuz ömür çizgimizi hatırlıyoruz. hatırlayıp da arzulamaya başladığımız şeyleri de istedim, oldu sanıyoruz.
oysa olacağı istedik, bilmiyoruz.
hiç bu açıdan bakmış mıydınız? bi' bakın derim.

yarınını düşünerek bugününü mahveden tek canlı

eylem ve tercihlerini kendi belirleyebilen fakat kendi belirlemediği şartlar altında yaşayan varlık.

budur

gizemi çözülemeyen ilkel varlık.

uçaktan bile bakılınca nokta kadar bir şeyin kendini evrenin hakimi sanması

“insan üç lokma, bir tas su, yedi adım, biraz can, biraz da hevestir.” *

duygusal bir hayvandır

valla... (well...) değişik bi canlı.

insanlığa aşırı tepkili, çok kazık yemiş, çok aldatılmış o derin keriz gibi konuşmamak adına bu canlı türüyle ilgili ömrümün son 2 senesi tecrübesince edindiğim bazı çıkarımları paylaşmayacağım. 8 milyarınıza birden de laf anlatamam. işim gücüm var.

düşünen hayvandır.

valla değişik bişiy