insanın intihar etme nedeni

başkalarını (önemsediği birilerini) cezalandırmak

1-parasal nedenler(birşey alamamak,evsiz vb gibi durumda olmak). 2-manevi nedenler(özel hayat sıkıntısı,tramva yaşamak,sınav stresi,işsizlik)

genler

ne olacak ki? kendisinin bu dünyada bir yeri olmadığına inanmasıdır. buna sebep olan herkes de bundan sorumludur.

çaresizlik.
#1972725

yaşandı, hissedildi.

birçok sebebi var.
intihar edenlerin %70 i erkek kalanı ise kadın.

yalnız başkalarını sorumlu tutmak da büyük bir şey, o yüzden gerçekten bir etkisi var mı çok iyi bakılmalı. başkasının hayatı da söz konusu çünkü.

nuri bilge ceylan'ın bir zamanlar anadolu'da filminde şöyle bir sahne var

- bir insan bir başkasını cezalandırmak için hakikaten kendini öldürebilir mi doktor? olabilir mi böyle bir şey ya, he?

+ e zaten intiharların çoğu başka birini cezalandırmak için yapılmıyor mu savcı bey?

tanıdığım yaklaşık 10 kişi intihar etti ve hepsi bu sebeple yaptı maalesef.
bilmiyorum çok hassas bir konu kimsenin zarar görmesini asla istemem ama bu yüzden intihar eden çok kişi var.

başkasını cezalandırmak için ya da intikam almak için kendi hayatına son vermek.. asla olmamalı asla, kişi mutlaka profesyonel destek almalı.

kafasındaki susmayan ses.

umut bittiği an hayatın yaşanılırlığı biter

bir zamanlar eşiğinden dönmüş biri olarak diyebilirim ki bence mantıklı hiçbir nedeni yok.

yok olma isteği olabilir belki, ya da dünyaya ya da insanlara bir öfke, daha da kötüsü kendine duyduğu bir öfke. kim bilir belki telafi edemedigi pişmanlıklar. belki anı bir karardır, belki de yıllarca içten içe planlanan bir senaryodur. sebep ya da neden, ne olursa olsun, sonuca (ölüme) zaten varılan bir dünyada bu sonuca erken varma isteği bana saçma geliyor. tabii ağır ağrılar yaşayan, acılar içinde kıvrılan insanları ayrı bir yere koyuyorum, o ayrı bir durum.

kaybedecek bir şeyi kalmaması.

intiharın gizemini azaltır. intiharcılar kusura bakmasın ama öyle. borç, aldatılma, utanılacak bir suç işleme gibi nedenler haricinde, hiçbir neden olmadan, arkasından "gayet hayat doluydu aaa çok şaştık biz hep komşularla" denilen insanların ölümü, damakta daha hoş bir tat bırakıyor. okuması da, araştırması da, anlamaya çalışma evreleri ve kişinin kendisi ile benzerlikler kurma çabası da, daha verimli geçiyor. ya da şu an fazlaca bir turgut özben araştırma kolu başkanı gibi hissettim diyeceğim de, sanmam pek. sıradan intihar nedenleri sadece okunacak bir haber. sıradan intiharlarda bile, kişi olaya bir gizem katmalı. tam alacaklıları aşağıda beklerken çatıdan atlayan adam, şöyle yere yaklaştığı sırada "spinoza haklıydıııııı" diye bağırmalı mesela. aslında spinoza kim bilmiyor. dayı o. dolapderede mobilya dükkanı var. işleri kötü gitti pandemi sonrası. sırf benim gibilere piçlik olsun diye spinpoza dedi. merak edip araştırıp duracağım adamı yok yere. dayı çıkacak sonunda. gizem şart abi.

intihar eden çok yakın bir arkadaşımın annesinin ağzından keşke işte ya da başka biri tarafından ölseydi en azından sebebini bilirdik lafını işitimiştim ve bu çok acı bir şey bir anne baba için. sebebi her ne olursa olsun hayat devam ediyor

intihar, geride bırakılanlara bir suçlamadır. onları cevap dahi veremeyecekleri duruma düşüren, susmak zorunda bırakacak bir suçlama.
ama geride kalanlar o kadar yüzsüz ki bırak susmayı hâlâ gidene ithamlarda bulunmayı seçiyorlar.

arkada kalanı cezalandırmak. birinin senin yüzünden intihar ettiğini bilmek büyük bir yüktür diye tahmin ediyorum.

biz yine de insanları bir bardak çay ya da kahve içmeye davet edelim. işin içinden çıkamayız böyle gerçekten ciddi bir sorun bu. sadece bunun düşüncesiyle yaşayanlar, düşüncenin ara ara yanından geçenler, geçerken başlarım ben bu hayatın deyip içine içine tükürenlerin çoğunlukta olmaya başladığı bir boyutta olduğumuz için çözüm süreçlerinde bulunmayı tercih ettiğimiz bir yerleri zorlamalıyız. çünkü elimizde olan gün sonundaki tek zafer yaşamını devam ettirebilmek oluyor. farkındalık ve hayat sorgulamasıyla birlikte 'bugün ben niye varım' 'olmam gerektiği yerde değilim' 'bir bunalımdayım' düşünceleriyle zorla var olmaya çalışma endişesinin yükü ağır gelebiliyor. bir damla umuda tutunanlar var. koşullar bu ve belki daha da kötü gidecek ve biz gün sonunda çay ya da kahve içerek kutlayacağız varoluşumuzu.. nedenlerini gayet iyi anlayabiliyorum ama gezegenimiz bu, belki çok korkunç ve bazen biz tuhaf insanlar işleri daha da sarpa sardırıyoruz.

çok sevdiğim ünlü bir düşünürün dediği gibi yaşamak uyumsuzu yaşatmaktır işte...