insanlar neden ölünce kıymete biner sorunsalı

hangi insanlar diye sorduran başlık. kime göre kıymetlidir ölen ve ölenin kıymeti nedir?

misal; filistinliler için hitler ölünce kıymeti anlaşılmış mıdır, tüm yahudileri öldürmediği için?

çünkü yavşağız.

sanatçılardan bahsedelim. burada ülke insanının net yüzsüzlüğü karşımıza çıkıyor.

ben 15 yaşımdan itibaren sabahlara kadar müslüm, azer, güllü, * hakan taşıyan dinleyen biri olarak, zamanında biz dinliyoruz diye itin götüne sokulduk, öldüler, herkes oncu oldu,

hakan taşıyan 50 kiloya düştüğünde de dinliyordum ben, yarın hakan taşıyan ölür, herkes ne güzel ne kibar adamdı demeye başlar.

bu, ikiyüzlülüktür, bu, işte popüler kültürdür.

benim alnım ak. herkes bok atarken ben bunlarla sızıyordum.

hepsi değil yahu.. aha fesli deli, aha engin kereste şey ardıç.. ( e onlar 'insan mı' diyenlere de saygı duyarım.)

çünkü dramaya ekmek banmaya bayılırlar.

ölüm bir yandan da sosyal bir olgudur. biyolojik ölüm, bir 'insan çokluğunda' etki-tepki yaratır. yalnızca kıymete binme değil, kıymetsizleşme de vuku bulabilir.
tanım: tersi de vuku bulabilen hede.

insanlar leşçildir. leşçiller de ceset sever. tek sebep bu. şehit edebiyatından tut, kahramanlığa falan hepsi ölü sevicidir. o yüzden ölen değere biner.

insanoğlu, bir boşluk olmayana kadar orada bir boşluk olacağı ihtimalini düşünmez.

ayrıca ölürse üzerinden dramatik bir film ile milyonlar cukkalanır, eğer sadece sanatçılardan bahsediyorsak.

her görüşmenin sonuncu olabileceği gerçeği çoğunlukla unutulduğundan dolayı olabilir..
hikayenin noktalanması da bir rahatlık verebilir, geride bırakılan hikaye sevilmiştir ve beklenmedik şekilde değişme berbatlaşma ihtimali yoktur artık. örneğin taht oyunları son 2 sezonunu yapmayıp 6. sezonu bitirip ölseydi çok daha kıymetli olurdu.

geride kalanlar yavşak olduğu için. öyle olmasalardı, yaşarken kıymet bilirlerdi.