insanların güvenilmez olduğunu düşünmek

bir nevi savunma mekanizmasıdır. insan, hep karşılaştığı insanların davranışlarından ön yargılar oluşturur. benim için başlığa konu düşüncemi haksız çıkaran çok az insan oldu.

çok doğru bir düşüncedir.güvenilir bir yiğit varsa eğer bu düşüncenizin istisnası olabilir ama üzgünüm ki istisnalar kaideyi bozmaz.

hayatımıza giren yanlış insanların üzerimizde bıraktığı kötü etkiler sonucu oluşan acımasızca bir durum.

çok acı bir durum.hayatımızdan geçen yanlış insanların bizlere vermiş olduğu en büyük zarardır.

yeterince insanla tanışıp onlarla herhangi şekilde bağ kurduysanız düşüneceğiniz durumdur.

haklı bir düşüncedir. atalarımızın "bu devirde babana dahi güvenmeyeceksin" diye aziz ve leziz bir sözü vardır. unutulmamalı ki gözünüzde en mükemmel olan insanın bile tüm güveninizi yıkması ufak bir şeytan dürtmesine, anlık bir yanlış karara veya "nasıl olsa iyi gizlerim" düşüncesine bağlıdır.

kesinlikle katıldığım önermedir. ki ben bunu söylerken boş bir şekilde söylemiyorum. ciddi sosyolojik gözlemlerime dayanarak söylüyorum. eskiden bu şekilde değilmiştir eminim, çünkü maddiyata dayalı bir dünya yoktu. maddiyatın olduğu yerde insanı satma, arkasından vurma, ayağına çelme takma hep mübah gösteriliyor. işin maddi boyutu arttıkça güvenilmezlik de artıyor. öğrenci iken hiç birimizin parası yoktu, çok iyi dostluklar kurmuştuk. iş hayatında da aynı şekilde olur diye düşünüyordum ki en iyi dediğim insanlardan öyle bir kazık yedim ki akıllara zarar. şimdi güvensizliği artıran ikinci durum ise eğitim/eğitimsizlik/cehalet durumu. cahil insanlar kendilerini her yerde bir halt sanıyorlar. benim iş yerinde vakti zamanında torpille ya da bir şekilde işe girmiş o kadar boş adam var ki görünce haline şükredersin. ben bir hayli bir yerde eğitim aldım, çevremdeki arkadaşlarım üniversite sınavında hep yüzde birlik dilime girmiş tiplerdi. bu da demek oluyor ki, çalışmanın zorluğunu tatmış, bir şeyler elde etmek için dizini kırıp saatlerce çalışmış insanlar idi. iyi bir üniversitede alınan eğitim de buna eklenince ciddi manada görgü sahibi, saygılı insanlar haline geldiler. bir çoğu olaya hiç bir zaman maddiyat boyutuyla yaklaşmazdı. neyse iş hayatına başlarken ben saf herkesi böyle temiz terbiyeli insan zannettim. bana en önden dost gibi görünen, hayattaki tek başarısı aöf mezunu olmuş olan ve kaç kez üniversite sınavına girmesine rağmen 4 yıllık barajını bile aşamamış bi cahil, işin içine çıkar girince o anda o güne kadar dost göründüğü hali bırakıp bana saldırdı, olmadığım yerde milleti galeyana getirip arkamdan iş çevirmiş sonradan öğrendim, beni kendisiyle kıyaslayıp hakkını yemeye çalıştığımı addetmiş, hatta dilekçe yazdırıp beni şikayet etmeye kalkmış, beni cimere şikayet etmesi için milleti gaza getirmiş ( cimer şikayeti t.c. kimlik numarası ile yapıldığı için kendisi şikayet etmeye korkacak kadar alçak, adi), ayrıca o anda yanıma gelip yüzüme güldüğü için de şikayeti başkası yapınca onlarla benim aramı tam bozup beni yalnız bırakma politikası izleyecek. hinliğe bakın. ben onun hakkını gasp etmeye tenezzül edecekmişim. ben onu adam yerine bile koymam, kendisi ile kıyaslandığı yalnızgezenrusso'nun okuduğu okulun kapısından bile içeri giremeyecek adi herifin hakkını yiyecekmişim. bu sırada yine yüzüme gülüp onunla beraber arkamdan iş çeviren birkaç kişiyi daha tespit ettim. o anda insanlara olan güvenim sıfıra indi. tabii ki bana yaptıkları davranış şekliyle onlara karşılık vermedim, başarı tevazuyu getirir. hatta şimdilik yok sayma yolunu seçtim. ama özellikle üç kişiye karşı kinim acayip diri. inşallah bir gün elime düşmeden belalarını başka yollarla bulurlar. bu dünyada başlarına gelebilecek ne kadar kötülük varsa allah hepsini yağdırsın inşallah. bugün ben isyerine her gün ayağım geri geri yürüyerek gidiyorsam, yarın onlar inşallah gidemeyecek duruma gelsinler. demem o ki insanlara güvenme hatasını ben yaptım siz sakın yapmayın.

bilge vermiş bence reçeteyi, ben de uslanıp gönüllü usanmayanlardanım şahsen:

'neden ben insanlara güvenmemeyi öğrenip ruhumu kirleteyim. onlar güvenilir olmayı öğrensinler...'

gayet yerinde bir düşüncedir. şu an öyle bir devirdeyiz insanları ahlaki yozlaşma maksimum boyutta. baban bile yerine göre sana kazık atabilir. böyle bir devir işte.

bazen dedem eskileri anlatırdı da o nasıl bir hayatmış dede, derdim. fakat şimdi keşke 80 sene önce doğmuş olsaydım diyorum.

anadolunun o mağrur insanları, atlarına binip gittiler.

sadece düşünmüyorum efendim, bir o kadar da buna inanıyorum. öyleyse varım.

tanıştığım insanlara söylediğim üç şey var:

iyi bir insan olmak gibi bir iddiam yok.
dürüst olmak gibi bir iddiam yok.
terbiyeli olmak gibi bir iddiam yok işinize gelirse.

mottosu görme bilme duyma olan bir insan güvenilmezdir zira umrunda değilsinizdir bilin istedim.

(bkz: kendimden biliyorum)

oldukça doğru bir düşüncedir. en yakınlarımızın bıçaklarını sırtımızdan çıkardığımız bir dönemdeyiz üstelik.

kısmen doğru bir düşüncedir. çağımızda sevilme ihtiyacı giderek artıyor. bu da beraberinde " sevilecek kişi" kalıbına girmek gibi bir hataya düşmeyi getiriyor. bir süre sonra maskeler indiği zaman iki yabancı afallıyor ve bir daha kimseye güvenmeme kararı alıyor. oysa her iki taraf da farkında olarak ya da olmayarak karşısındaki kandırıyor.

machiavellist bakacak olunur ise doğru önermedir. tabi hangi açıdan bakılırsa bakılsın insanlar yozlaşmaya açık canlılardır. tabi ki istisnalar olacaktır ama bu hiç bir zaman bütünü etkileyecek bir yüzdeye ulaşmaz. bugün güvenilen birey belki bir gün, belki bir yıl, bekli de on yıl sonra değişebilir. insanoğlu yapı olarak kendi çıkarını önce düşünür ki burada yanlış bir durum da kesinlikle yoktur. yaradılışın doğası gereği böyledir. kim olursa olsun kendi çıkarları ile çatışacak konularda, güveninizi sarsacaktır.

(bkz: thomas hobbes)
(bkz: leviathan)

okumak iyi şeydir.

başlık "insanların güvenilir olduğunu düşünmek" şeklinde açılsa daha ilgi çekici olurdu muhtemelen. çünkü yaşayan her canlı bilir insanların güvenilmez olduğunu.

malesef var boyle bir gercek. hayat insana, daha dogrusu insan insana bunu ogretiyor...

haklı bir düşüncedir. ne kadar çevreniz olursa olsun içten içe yalnızlık çekersiniz bu düşünceyle ama öyle bir sıkıntısı var.

çok düşünme gerçek bu

böyle düşünen bir kişi defalarca insanlardan darbe alıp yaralanandır.