insanların güvenilmez olduğunu düşünmek

güvenecek bir taraf hep bulurdum. böyle yapa yapa tükettim içimdeki sümüklü çocuğu. içimde kaos var şimdi. nefret var.

kişinin kendine yakın gördüğü insanlar tarafından ihanete uğramanın vermiş olduğu tecrübe.
yahut insanları yakından tanımanın vermiş olduğu kudretli düşünce.
(bkz: çevremde olan çoğu kişinin yalanını yakalamam)

sırtlanları geçmişti beşer yırtıcılıkta.
dişsiz mi bir insan, onu kardeşleri yerdi.

- mehmet akif ersoy -

insanların güvenilmez olmasından kaynaklı bir şey olabilir. sadece bir fikir.

bir rahatsızlık belirtisi olduğunu düşünmediğim, yaşadığımız yüzyıl vebasıdır.

gerçektir. can acıtır.

(bkz: çünkü öyle)
ancak beraber zor durumu aştığın birisiyle bağ kurduğun için güvenebilirsin. ya da sevmek lazım. arkadaşlıkların sahte olduğuna inanıyorum. aksini ıspatlayacak olan 10 senelik arkadaşlıkları olan kanıtlayabilir çok isterim. beylerden çok sevgili hanımlardan bekliyorum. çok sinsi ve belirsizsiniz ama çokta güzelsiniz canım. birlikte alışverişe, kahve içmeye varım.

güvenilir insanları da arada harcayacağınız, kurunun yanında yaşı da yakacağınız düşünce. bunun yerine "insanların güvenilmez olabileceği ihtimaline hazırlıklı olmak" daha akılcı bir bakış açısı gibi geliyor bana. çünkü öteki türlüsüne çok fazla inandığınızda kimseye güvenememeye başlıyorsunuz.

geçmiş kötü tecrübeleri size yaşatmayan insanlardan çıkarmaktır.
bazen bunun sebebi yetiştirilme tarzınız olabilir.
bunu düşünen kişi kendisinin de bir insan olduğunun bilincindeyse kendisine de güvenmiyordur ve hiçbir şey yapamayacağını düşünüyordur. bu durumda insanın biraz kendi üzerine düşmesi gerekir

yediğimiz acı kazıkların tezahürüdür.

bir insana güvenmek, ya ömür boyu dostluk yada ömür boyu ders niteliği taşımaktadır.

düşünüp düşünmemek kişiye kalmıştır. ama bir insanın başka bir insana güvenmesi için rasyonel hiç bir temel yok.

en güvendiğim kişi kendimim

doğru düşüncedir. bende aynısını düşünüyorum.

bunu bana ailem öğretti. teşekkür ederim anne. teşekkür ederim baba. çok çok üzücü ki bende fil hafızası vardır. unutamıyorum. ve aslında unutmakta istemiyorum. devran döner elbet.

her birey önce acı bir şekilde öğrenir bunu ve dünyasının gerçekliğinin sarsılmasına sebep olur. ruhsal bir çöküntü yaşarsınız önce sonra insanların karakterleri tanıdıkça sahteleşmeye başlar gözünüzde. dediğinin arkasında durmayanlar, sözcükleriyle davranışları uymayanlar ve sizinle aynı masada oturup gözünüze baka baka sizi harcamaya çalışanlar… daha ne diyebiliriz ki? bu algı oturduğu zaman deden mezardan çıksa güvenemezsin. paranoyaklıksa, evet paranoyaklık abicim ben gözümü zor açtım daha da kapatamam dedirtiyor bu durum maalesef..

acemiliktir. öyle olduklarını bilmek gerekir. yine de karanlıktan korkar gibi yaşamamak gerekir hayatı. insanlar aynı zamanda güvenilir de olabilen bir işletim sistemine sahiptir. kollektif varlığı ve projeleri kötü gidiyorsa ya da yok denecek kadar çarpık ise, maalesef insanın zihin yapısı denge unsurları sebebi ile onu güvenilir bir varlık yapmıyor, bazen kendisine karşı bile..

kişi kendinden bilir işi durumudur. insan kendisinin de güvenilmez olduğunu bildiğinden karşıdakine de güven duyamaz. menfaatlerin her şeyden önde olduğu bir dönemde yaşıyoruz, kimse kimseye güvenmemeli zaten.

düşünmek mi? ben dümdüz güvenilmez buluyorum insanları. elbette sadece siyah ve beyaz renklerden ibaret değil dünya ama, her türden ilişkimizde güven söz konusu ediliyorsa ortada bir güven durumu olmadığını anlayın. hem insanları güvenilmez bulmanız karmaşık bir durum değil. birçok insan sezgi meselesinden bahseder ve bunun nedeni inanılmaz ama gerçek olmasıdır, içsel olarak bu tür bir uyarıya sahibiz. görülmese de var ve uyarır çünkü patolojik yalancı da negatif enerjisini karşıdakine iletir.

karşılaştığı insanlarla çeşitli sorunlar yaşayan ve güven problemi yaşamaya başlayan insan davranışıdır. kızılmamalıdır zira bu ciddi bir sorundur ve kendisinin insanlara tekrar güvenmeye başlaması zaman alır.

yol verirsiniz ikileyerek giderler.

bir insanı tanıdığınızı düşünürsünüz ama onun hangi durumda nasıl bir tavır alacağını aslında bilemezsiniz. onun size yansıttığı davranış kalıbını referans alıp onun nasıl biri olduğuna karar verdiğinizde dürüst olduğunu veya olduğu gibi gördündüğünü de zımnen kabul etmiş oluyorsunuz.

insanlar isteseler bile bazen göründüğü gibi olamıyor. bizim onların tepkisine yüklediğimiz anlam ile onların iç dünyalarında oluşan tepkinin kendileri için ifade ettiği karşılığı aynı olmayabiliyor.

biz bazen bilerek bazen de bilmeden karşımızdaki insanın gösterdiği tepkileri kendi içimizde olduğundan farklı yorumlama eğiliminde oluyoruz. objektif olmamız hem prensip olarak yani insan olmanın doğası gereği çok mümkün değil hem de bizim duygusal durumumuz davranışları olduğundan farklı anlamamıza yol açabiliyor.

diğer yandan kötü niyetin işin içine girmesi durumunda diğer kişi sizi kendi çıkarları için manipüle etmek istediğinde size olduğundan farklı görünüyor. belli bir zaaf içinde olduğunuzu mesela cinsel olarak çekici bulduğunuzu hissettiğinde sizi nasıl manipüle edeceğinin anahtarını da görmüş oluyor.

bence her insanın bir motivasyonu var. çoğunluğun motivasyonu para, mal, mülk gibi maddi şeyler. diğer bir kesimin güç / statü sahibi olmak. bunlara ulaşmak için ahlaki davranmak zorunda hissetmeyen ya da ahlaki davranmanın dünyanın reel işleyişi için gereksiz olduğunu düşünen insanlar var. bu nedenle birine güvenmekte esas mesele güvenilecek insanın motivasyonlarını doğru analiz etmekten geçiyor.

kişisel çıkarları için başkasına gayri ahlaki davranışları olan birine bana bir şey yapmamış olsa da güvenemem zira prensip olarak dün başkasını kandıran yarın sizi de kandırır.