insanların sanata ihtiyaç duymalarının sebebi

saçma olan hayatı anlamlandırma çabalarımızın bir çıktısı, bir çırpınıştır sanat. eser de işte bunun ürünüdür. sadece sanat değil, suni olan ve bizi büyüleyen her şey de böyledir.

dünyanın olduğu haline katlanamıyoruz. bu yüzden gerçeği çarpıtmaya ve yeniden yaratmaya ihtiyacımız var.

romantizm olmasa, aşk olmasa üreme odaklı bir cinsel hayat pratiği insanların dünyaya bağlanmasını imkansız hale getirebilirdi.

yok ki.

boşluk ulan boşluk
geçim derdi yok rahatlık çok bunlarda takıyorlar sıkıntıdan kafayı sanata.

kuru kuru gitmiyor çünkü.

dünya dertleri ile boğulurken arada nefes alma ihtiyacı. nefes aldığınızı, yaşadığınızı hisseder, anı yaşar ve sakinleşirsiniz. zihni sakinleştirmek için terapistten daha etkili yöntem.

eğer sanat olmasaydı tuzsuz baharatsız bir yemeğe benzerdi yaşamak. karnımız yine doyardı ama asla tatmin olmazdık yeme ihtiyacımız devam ederdi.

güzeli sevmek diyelim.

biz aslında sanata değil kendimizi ifade etmeye ihtiyaç duyarız. e sanat da bunun en estetikli biçimi. sevgiler.

zengin sanatıyla fakir karısıyla oynarmış. yaptığınız her şeyi kendinizi iyi hissetmek yani dopamin salgılamak ve acıdan kaçmak için yapıyorsunuz. size en fazla dopamin salgılatan şey neyse onu yapıyorsunuz. tüm seçimlerinizi buna göre yapıyorsunuz. özgür irade diye bir şey yok.

(bkz: dopamin bağımlılığı)

insanların sanata olan ihtiyacını anlamak için, önce insan doğasının temel yönlerine bakmalıyız. insanlar, doğaları gereği anlam arayıcı varlıklardır. yaşadığımız dünya ve deneyimlerimiz karmaşık ve sıklıkla açıklanamaz; sanat ise bu karmaşayı ifade etme ve anlamlandırma yoludur. bu bakımdan sanat, duygularımızı, düşüncelerimizi ve hayallerimizi dışa vurmanın bir yoludur.

sanat aynı zamanda insan deneyiminin evrenselliğini yansıtır. farklı kültürler ve zamanlardan gelen sanat eserleri, insanların temel duygularının ve deneyimlerinin ne kadar benzer olduğunu gösterir. bu da bize, ne kadar farklı görünsek de, temelde birbirimize ne kadar benzediğimizi hatırlatır. sanat, insanlığın ortak dilidir.

ayrıca, sanat entelektüel merakı ve yaratıcılığı besler. yaratıcı düşünce, insanın zihnini genişletir ve yeni bakış açıları kazandırır. sanat eserleri, gündelik hayattan alınmış nesneleri, olayları veya düşünceleri yeni ve beklenmedik şekillerde sunarak, bize dünyayı farklı şekillerde görmemizi sağlar.

son olarak, sanat ruhsal bir ihtiyaçtır. estetik deneyimler, ruhumuzu besler ve yaşamın güzelliklerine dair bir takdir duygusu geliştirmemize yardımcı olur. sanat, sıkıntı ve stresten kaçış, huzur ve sakinlik bulma yolu olarak da işlev görür. insanların sanata olan ihtiyacı, sadece zihinsel ve duygusal değil, aynı zamanda ruhsal bir ihtiyaçtır.

ölümsüz olma isteğinin yan etkisi olduğu düşünülebilir (bence)

ölümsüz olan biri iz bırakmak istemez.

insanları bilmem de kedilerim duyar bana ihtiyaç.. nedenlerini saymanın manası yok belli..

üretmekten keyif almak ve haz duymak. bundan daha güzel ne olabilir?

hayatın gerçeklerinden kaçıp kendi yarattığı hayali dünyada bir süreliğine kendini güvende ve iyi hissetmek.

sanat da sessizlik kadar onarıcıdır. tabii sanattan bahsediyoruz. türkiye'de popüler kültür ögeleri aklınıza gelmesin. o başka bir şey.

kaosun içine fırlatıldığımız dünyadaki anlam arayışımıza ışık tutmak.
duygu ve düşüncelerimizi sisler arasından çıkartıp, elle tutulur, hissedilir ve paylaşılabilir kılmak...

varlık bilinci.
cidden insanın tabiatına çok iyi hitap ediyor sanat.

5 yil piyano kursuna gittim, 2 yil keman kursu, 1 yilda flut calmayi ogrendim. enstrumanlara olan duskunlugum acikcasi.

çünkü sanat, sanat içindir.