insanların sanata ihtiyaç duymalarının sebebi

kendi iç sesiyle konuşmak istemesidir.

kısaca sanatın insanı diyardan diyara götüren inanılmaz zarif ve aynı zamanda vurucu bir araç olmasıdır. sanat aynı anda hem ağlatacak kadar duygusal ve hisli hem de gerçekleri yüzüne çarparak öfkelendirecek kadar kuvvetlidir. bu yüzdendir ki kaliteli sanat eserleri hep gözlerimin dolmasına, içimi heyecan kaplamasına, adeta kendimden geçmeme sebep olur. örneğin ne zaman van gogh'un herhangi bir eserine baksam ağlamak ve kahkahalarla gülmek isterim. hayatı boyunca yaşadığı psikolojik sıkıntılarla buhrandan buhrana sürüklenmiş ve sanatı hak ettiği değeri görmemiş olan bu inanılmaz ressamın ışıl ışıl tabloları hayatın en heyecan verici kesitlerini sunarak ruhumun karmaşık duygularla dolmasını ve özgür kalarak bedenimi anlık da olsa hafifletmesini sağlar.

zerafete olan ihtiyaç..

hayat damarlarımızdan biri kopmasın diyedir efendim.

temelde sanata duyulan tutkudur. sonrasında ifade etme isteğini söyleyebiliriz. sözlü ve yazılı sanatları bunun dışında tutacak olursak; kelimelerin karşılayamadığı, bir türlü cümlelere dökülemeyen duygu ve düşüncelerin ifade edilmesi için iyi bir yoldur.
sanata ihtiyaç duymak yalnızca sanatçılara özgü bir durum değildir. sanatın yalnızca takipçisi, izleyicisi (her ne derseniz işte) olmak bile bir ihtiyaçtır. ihtiyacın ötesinde sanatın gelişimine sanatçı kadar ortak olmak, sahip çıkmaktır.

özellikle soyut tablolarımı paylaştığım zaman öyle geri dönüşler alıyorum ki, benim ifade etmek istediğimin dışında onlarca anlam çıkarmış oluyor arkadaşlarım. o zaman görüyorum ki; ben ortaya yalnızca bir görsel koyorum ve düşündükçe, eleştirdikçe, anlam yüklendikçe tek bir resim olmayı aşıyor.

ifade edebilmekte bir sebeptir
anlatmak anlaşılmak isteği.

kendi içindeki güzeli arayış bu sebeplerden biridir. bundan dolayıdır ki kişilere göre sanat eserlerinin güzelliği değişir. kimimiz kaosu severiz kimimiz düzeni. kimimiz baktıklarında arar güzelliği kimimiz ise hiç var olmamış şeylerde. sanat insan kadar gariptir.

üretmek ihtiyacı.

ınsanlarin sanata ihtiyaç duymalarının en büyük sebebi soyut düşünebilme yeteneğine sahip olmaları ve bunu dışa vurmak istemeleridir.

huzursuzluk.
uyuyanları uyandırma merakı.
yalnızlık
ölümsüz olma isteĝi.
sanatın iyileştirici gücünden yararlanmak.
mutsuz bir ailede büyümek.
gibi gibi.

ihtiyaç duyduklarını zannetmiyorum. işe yaramazın tekiyim.

kendimizin bir halt olduğuna, diğerlerinden farklı bir yanımız olduğuna inanma ihtiyacımız ve bunu bir şekilde göstermeye çalışma isteğimiz.

sanat yaratma dürtüsünün somutlaştırı bir eylemdir. ruhu sükuta uğratır. kişiyi bulunduğu mekandan soyutlar ve kişinin kafasını boşaltıp rahatlamasını sağlar.

sanat çok çeşitlidir ve illaki herkese göre bir sanat dalı vardır, herkesin seveceği bir ressam, bir şair, bir heykeltıraş, bir müzisyen.insan güzel olana ihtiyaç duyar. ve sanat da "güzeldir"

ölümsüz olmak. 1500 yıl sonraki insanlara, bakın ben de vardım. yaşadım demektir. hayatı renklendirmek ve hayatı yaşanılır kalabilme gayretidir.

logoterapide frankl demiştir ki , insan yaşamda anlam bulabildiği sürece her acıya katlanabilir. ki kendisi nazi kampından kurtulmuş ve oradaki insanların çoğunun da hayata tutunma sebebinin yaşama dair bir anlama tutunmalari oldugunu söylemiştir. yaşamdaki bu anlam bulma bazıları icin bir şeyi sevmek bazıları icin eserler bırakabilmektir bazıları icin kendini anlamaktır ve daha da üretilebilir. temelde bana gore sanat bir terapidir , acıdır, yüzleşmektir, yolculuktur, güzeldir, sonuç olarak insanın aradığı anlam olabilir. cunku sanat hem birdir hem de sonsuzdur.

sanat aslında bir çeşit haykırıştır. hatta sanat akımlarını değerli kılan da o dönemin sorunlarını ne kadar işleyebildiğidir. hır gür çıkarmak da bir seçenektir, sanatla baş kaldırmak da. ve sanat kesinlikle daha etkili bir seçimdir. kitlelere kendini sevdiren bir sanatçı kendi soyuna da saygı getirmiş olur.

ruhu beslemek.

incelik görmek istiyoruz hayatımızda,
tüm kaos alanlarının içinden çıkıp geliyor bu istek.
öyleki beğenmek istiyoruz,
kendimize ait olarak hissettiğimiz duygumuza varlığımıza hitap eden âdeta içimizi gösteren tüm dokunuşları somut olarak görmek istiyoruz.

böylelikle kendimizi hem tanımlıyor hem de tamlıyoruz.

psikoloji de ki en tabi sebeptir bu.
doğaldır..dogmatiktir.

insana bir başkasının gözü ile bakma, bambaşka ruhlarla tanışma, daha önce farketmediğin tınılarla bütünleşme şansı verir. sanat gri dünyanın içinde rengarenktir. insan ömrü kısıtlıdır ama sanat sonsuzdur.