intihar girişiminde bulunan sözlük yazarı

ben bir filmde görmüştüm.* orda; eğer intihar etmeyip beklersen, hayatının geri kalanını merak etmiyor musun? yani farzet ki intihar etmiş gibisin. o şekilde yaşayarak hayatının devamında belki güzel şeyler olacak ve sen tam da bu güzel şeyleri elde edecekken hayatına son verdin. zaten her insan ölümlüdür. ne olursa olsun kendi hayatına son vermek kadar kötü bir karar olamaz. hani derler ya en aydınlık zaman en zifiri karanlıktan sonradır diye. bence insanın ikinci annesi yaşadığı olumsuzluklardır. insanı bunlar büyütür.

o kadar çok ki intiharla, ölümle ilgili başlıklar insan ister istemez etkileniyor. burada intihar notu bile paylaştılar yani.

kötü bir şeyin fazla dillendirilmesi iyi değildir. eşeğin aklına karpuz kabuğu sokmak denir buna.

bu durumu yaşayan arkadaşa geçmiş olsun diyorum öncelikle.
olayın başını bilmiyorum ama bu başlıktan anladığım kadarıyla, başka başlıklarda bu arkadaş yine yargılanmış ki, ifade tutanağını yayınlamak zorunda kalmış. söylenen şeyleri az çok tahmin ediyorum. ben de şunu söylemeliyim; bir insan fiilen buna teşebbüs etmemiş bile olsa, aklından geçirmesi bile, zor bir durum içinde olduğunu gösterir. bu durumda birisini yargılamak hiçbirimize düşmez.
kaldı ki bu boyutta bir bunalım halinde olmayan birisinin aklına intihar gelmez.
nereden mi biliyorum? kendimden.
aklı başında hiç kimse ilgi çekmek için intihar edicem demez. hadi bir ihtimal dedi diyelim, siz yargılayınca ne değişecek.
o bir ihtimal dışında, bir ihtimal de intihar edebileceğini düşünün böyle durumlarda ve o saçma yargılarınızı kendinize saklayın.
herhangi birisi böyle bir düşüncesi varken, yapmaktan vazgeçse, ya da kötü sonuçlanmamış bir intihar teşebbüsü yaşasa bu en iyi haberdir. insanların hayatını yargılamayın.

elimden gelecek olan şey malesef bu kadar ama bana ulaşırsa en azından asgari ücret ve sigortalı olarak iş imkanı sağlayabilirim kendisine.

bu yaşanan durum beni gerçekten çok üzdü. ilgili yazar arkadaş geri dönüşü olmayan bir yola girseydi uzun süre kendime gelemezdim kesinlikle. bu platformda eminim herkesin aklına gelmiştir intihar etmek ki ben de zamanında kıyısından dönmüştüm. intihar kesinlikle bir çözüm değil değerli arkadaşlar. kafa sözlük olarak bu tür girişime meyilli olan yazarlar için de bir yardım etkinliği düzenlenmesini talep ediyorum. tabi ki her şey maddi değil, ama manevi olarak da yardımcı olabiliriz bu tür yazar arkadaşlara. 2 gün önce bir yazar hayatını sonlandırmaya çalıştı, başka bir gün bir başka yazarın da bu şekilde depresyona girip hayatını sonlandırmayacağının bir garantisi elbette yok. biz yazarlar olarak onlara yardım etmeliyiz bir insanlık görevi olarak. 14 mayıs tarihinde (bkz: psikolojisi bozuk yazarlar veri tabanı) konu başlığı açarak ilk adımı atmak istedim. #924716 numaralı tanımımda ise yardıma hazır olduğumu belirtmiştim. bu platforma kayıtlı binlerce yazardan birisi olarak elimden gelenini yapmaya ve farkındalık yaratmaya çalışıyorum. lütfen, siz değerli yazarlardan istirham ediyorum, gelin hep birlikte yardımcı olalım. bana göre bir yazarın hayatını kurtarmak bu platformda kayıtlı bir küsür milyon tanımdan daha değerlidir.

bilirkişi gibi ahkam kesip kimseyi yargılayacak hadde değilim ama şahsen bile çoğu kez düşündüm ve sonrasında gülüp geçtim..? neden neden..? diye üzerime üzerime gelip bilinçaltıma kadar indim.. tuhaf olan insanın kendini çözmesi de garip bir derinlik.. sirf hayatimi bilincli yasayim diye psikoloji egitimi bile aldim. ayrica o kadar fikir ve değerlendirme sonucunda; aşırı pozitif, neşeli bir kişilik olduğum yeri gelip içimdeki isyanı sövmedigim, aglanmadigim, kendimi acindirmak yerine problemi hep cozme odakli b, c... z planlarima kadar dusunmekten yorgun düştüğümü anladım.. yani hep ben yaparim, yok sagol hallederim direnisi bazen sacmaymis "birakiniz yapsinlar..!" di mi..? gormek lazim aslinda tökezlediginde kim yaninda ama bir iki kere yardim ihtiyacım oldugunda umursanmayinca, dik dur egilme modu o omuzlari ağrıtıyor iste...

eğitim, kariyer, ozel hayat derken mesela: hem güçlü kadınlar yerine erkeklerin favorisi mıymıy, tripli kadınlar.. iş konusu desen onca sınav, eğitim, dolu dolu cv çöp... yani iste bazen o çark sizi icine cekebiliyor: hasssktr dedigim dusunce bile cozum gelirken bi anlik gaflet olarak: sen bunun icin mi bu hayatta zeyna gibi mucadele ettin, savaşmaya inadina devam diyip ustune coook kahkaha atip dusa girip ustune kahvemi icip yine düşündüğümde bu benim icin uygun bir son degil ki... dedim... cunku mizacima ters yani o yazmak dahi istemedigim kelime benim icin istemedigim bir son cunku su hayatta insanin(!) degil ama dogayla butunlesmis; gezecek, arastiracak
o kadar tarihi yasanmisliklar varken..

galiba hayata tutunduracak bahaneler lazim:

kulaginda 1000 inthe eastland hizli hizli yürüyüş yapmak, yağmurda islanirken arindigini hissetmek, yeğeninle resim yaparken cocuk ruhunla barışmak, formula1 izlerken tutkuyu, trilice yerken kendini kaybetmek, futbol maci izlediginde kalp krizi geciren futbolcuyu gordugunde olumun endise vericiligi ve etrafindakilerin tedirginligi, ilk kez gidilen o antik kente ayak basıldığında orda gezen yüzyıllar oncesinde yasamis kisilerin hissi..

ve anneye sarildiginda 'yasamalisin' direnci...

şimdiye kadar hiç intihar etmeyi düşünmedim ama yıllarca ailecek maddi ve manevi zorlukları atlattık. defalarca ev değiştirdik, binlerce lira zarar sonucunda iflas ettik. hayatta affedemediğim çok fazla insan var ve bunlar hep en yakın akrabalarım. yazar arkadaş burayı okur mu bilmiyorum ama ona söylemek istediğim birkaç şey var. geçirdiğimiz zor yıllar hakkında konuşurken babamın hep anlattığı bir olay vardır. iflas ettiğimiz ortada ve etrafımızda bize destek olan tek bir kişi dahi yok. annem ve babam maddi sıkıntılar nedeniyle neredeyse her gün kavga ediyor hatta boşanma muhabbeti dönüyor. insan tabii ki çıkış yolu arıyor durmadan. bir gün babam kahvede otururken yanına bir adam geliyor ve cebinden bir tohum çıkarıyor. "bu tohumdan bir tane ekiyorsun iki bin lira alıyorsun." diyor. o tohum kenevir tohumu. babam ben öyle işler yapmam deyince de "e o zaman al silahı da vur kendini. senin başka çıkışın yok kardeş." diyor. sonra babam eve geliyor düşünmek için. ama vazgeçiyor. babama ne oldu da vazgeçtin diye sorduğumda dediği tek bir şey olur her zaman. "ne olursa olsun değmeyecekti çok düşündüm değmeyecekti."

intihar gibi bir şeyi kim düşünüyorsa değmeyeceğini de bilmeli. psikolojik bir buhranda olabilirsin, maddi sıkıntıların olabilir ama değmiyor. babam yine yaptığı en büyük salaklığın da o gün gece bu ihtimali düşünmek olduğunu söylüyor. çok klasik belki ama bir ölüme yok çare. burayı okuyan ve sıkıntılar yaşayan kişiler inanın her şey geçiyor. tüm içtenliğimle söylüyorum geçiyor.

ben yayınlarımda insanların içine düştükleri çaresizliği, intiharı , psikolojik bunalımları ve neler yapılabileceğini anlatırken bana saçma salak mesajlar atan bok böceklerini göremiyorum bu başlıkta ?
tanım: bize ulaşması gereken yazar arkadaş. çözümsüz problem asla yoktur. her şey bir şekilde hallolur.

kardeşim daha çok gidilecek yol var, daha çok görülecek yer var, daha çok okunacak kitap, daha çok biriktirilecek acı tatlı anı var. o nefes alamama hissi, tikanmislik hissi sarıyor birçok kez insanı. ama iyi günler de kötü günler de gelip geçiyor hayatımızdan. yolculuğumuz öyle ya da böyle sürüyor. sürmeli de. sen iyi ol. bizi çok üzdün ama şimdi iyiysen biz de iyi oluruz. kendini de yalnız hissetme asla.

sabah işe gitmeden ekşiye bi göz atmak istedim orada adına açılmış başlığı görünce bayağı üzüldüm..
bir insan o yola girmiş ise; evet hiç kimseye belli etmez, evet hatta öyle neşeli hayat doludur ki şaşarsınız, lakin içindeki fırtınalar dinmek bilmez, şimdi bazı arkadaşlar hayat koçluğu yapmaya kalkacaklar kendisine, ama bilmezler ki, nasihat ettiğiniz insan, bu konuda sizden daha donanımlı ve de bilgilidir..
eğer buraları okuyorsan çocuk,
bir daha denersen çok pis döverim seni..
kurtulduğunu için, ayrıca sevindim...

ıntihar başlı başına bir protestodur. duzeltilemeyen durumları, halden anlamayan insanları ve en çok kaderi...

- girişimciyim efendim.
+ yaa ne girişimcisi.
- intihar girişimi.

eminim ki (o sırada) kendi başına haklı bulduğu şeylerdir bunlar. hatta sık sık intiharı düşünen, aslında pek de kaybedecek bir şeyi olmayan bir insan olarak sana naçizane bir kaç cümlem olacak.
"kendinize depresyon ya da itibar kaybı teşhisi koymadan önce, çevrenizdekilerin aşağılık insanlar olmadıklarından emin olun." der william gibson diye bir adam.
sence intiharının sebebi seni yüz üstü bırakanlar mı yoksa sen misin?
insan kendi kendinin intiharının sebebi olur mu? olmaz işte. e madem bu intiharın sebebi sen değilsin, niye bu seçimi sen yapasın? itlik olsun yaşa da gözlerine soksana bu hayatı ya.
gel kardeşim, sana benim yapıp belki bir iş sahibi olma imkanımı artıracak şeylerden, kendim için yaparsam belimi biraz doğrultabileceğim şeylerden bahsedeceğim.
duydum ki işkur evde paketleme işi veriyormuş. bir git araştır hele, ben gidemedim. sen yaparsın, sen azimlisin. sen kendin için bir şeyler yapabilirsin eminim ki.
halk eğitim merkezleri sertifikalı eğitim veriyor. ben gidemedim. sen gidiver, ses ve diksiyon eğitimi al. sen söz ver ben de sana yardım edeyim. sana kitap yazayım, seslendir onu youtube'da. yapma kardeşim senden değerli mi ya? olur mu bu yaptığın? hem seni bu hale getiren şeyler ancak senin başına gelebilecek şeylerdi. hasan ali toptaş, kuşlar yasına gider'de şöyle der; "boş ver oğlum, sana da aldatılmak yakışırdı." öyle ya, sana da bunları yaşamak yakışır, bu yaşadığın şeyleri yaşatmak değil.
şimdi söylüyorum sana, gel sen kendine yakışanı yap.

kim bu acaba bu arkadaşımıza yardım edelim bence.

ben kafasözlük yazarı olduğunu nerden anladık onu merak ediyorum.?

moderasyondan ricam intihar temalı başlıkların silinmesi yönünde. çünkü o aptal şakalarınızı ve o kemiksiz dilinizi her yere uzatmanızı da alıp gitmiyorsunuz bir türlü. insanların psikolojisinin deyim yerindeyse içinden geçiyorsunuz, utanmadan dalga geçiyorsunuz ve o insan nasıl etkilenir diye hiç düşünmüyorsunuz.

intiharı asla yüceltmiyorum ama sizin olaya tepkileriniz insancıl değil. bazılarınız o kadar zalimsiniz ki. ise yarasa suratınıza da tükürürüm de israf olur.

tanımadığım fakat üzüldüğüm durum.

allah kimseyi intihar eşiğinde bırakmasın.

zamanında lisede sınıftan bir arkadaşım maalesef intihar etmişti..sık sık aklıma gelir, değdi mi diye düşünürüm. arkada bıraktığı ailesi, arkadaşları, onu sevenler kahroldu.. ama hayat bir şekilde devam etti..
yaşasaydı, o zamanlar kafasına taktığı şeylerin şu hayat içerisinde pek de önemli olmadığını görebilecekti ama göremedi..
sevgili yazar, hayat sana bir şans daha tanımış, bunun bir anlamı olmalı.
öyle ya da böyle hayat bitecek, ama mücadeleden vazgeçmesek ne kaybederiz?

geçen gün çok sevdiğim bir arkadaşımda teşebbüs etti, biz ne desek boş onların halini kafasını anlayamayız sanırım. demek istediğim tek şey birileri yaşıyorsa bu hayatta bir şekilde her şey halledilir... umarım bir daha bu durumu yaşamaz elimizden bir şey gelirse birçok kişi yapmaya hazırız.

sevgili yazarı tanımıyorum ancak konuşacak birine ihtiyacı olursa istediği zaman yazabilir. hatta her yazarımız yazabilir. beraber belki bir çıkış yolu bulabiliriz. konuşmaktan korkmayın.